Ben Kunder is een voor mij onbekende naam. Toch is Searching for the Stranger al weer zijn derde album.
Geen idee wat mijn aandacht trok: misschien de zwart-wit hoes of het baardje. Dan weet je eigenlijk al zonder iets gehoord te hebben wat je zou kunnen verwachten met een label als singer-songwriter. We hebben er al ontelbare gehoord en we zullen er nog ontelbare gaan horen.
Waarom dan toch beginnen te luisteren? Ach, soms heb je er bij die er net even bovenuit weten te springen. Het mag dan wel niet origineel meer zijn, meestal klinkt het nog erg lekker. Zeker op herfstachtige zaterdagen als deze. De vraag is dus wat Searching for the Stranger zou gaan doen.
Nou inderdaad wat ik verwacht had: wat licht, zijdeachtige zang. Sympathieke liedjes die mooi ingekleurd zijn. Fraai, maar nergens echt bijzonder.
Soms lukt het dit soort albums erbovenuit te stijgen. Of dat hier ook gaat gebeuren? Ik betwijfel het een beetje, maar met de herfst in volle gang zou het me ook weer niet verbazen als dit er eentje is waar ik vaak naar terug ga grijpen en waarmee het toch een lievelingetje kan gaan worden.
Het mag af en toe best puur en eenvoudig zijn en een beetje muzikaal warm comfort kan geen kwaad nu de kou en nattigheid zijn intrede gaat doen.