Zou het mogelijk kunnen zijn dat Alex Duloz als kind zijnde in een grote ketel gevuld met LSD drank is gevallen? Toevallig heeft ook deze ietwat vreemde multi-instrumentalist net als die ouderwetse zweverige partydrug zijn oorsprong in Zwitserland.
Tijdens de zoektocht naar zijn talent wordt hij in het verre Santa Clarita toegelaten op het California Institute of the Arts, een vrije particuliere universiteit die zich voornamelijk richt op kunstvormen in de meest breedste zin van het woord. Daar kiest hij als hoofdvakken voor muziek en visualisatie, en keert hij met een voltooide afgeronde studie weer terug naar zijn vaderland. Zich afsluitend van de buitenwereld gaat hij vervolgens volledig individueel aan de slag met die erkende bagage waar daarna onder het alter ego Panaviscope de EP Kiss Yourself To Death uit voort komt.
Ruim een jaar later brengt hij zijn debuutplaat Like The Sun uit. Een vreemde vrijwel onnavolgbare gewaarwording van een open minded spiritueel ingesteld persoon, die sterk de indruk wekt dat hij al trippend door het leven heen wandelt. Door het hoge glamrock getinte stemgebruik van deze new age hippie verwacht je dat hij zich van de ene roze heliumballon al zwevend laat verleiden tot een nieuwe portie aan hallucinerend lachgas. Het levert komische bewonderingswaardige filosoferende teksten op, waarbij hij zich al feestend in een kunstmatige flowerpower community dreigt te verliezen door de onrealistische kijk van de wereld om hem heen.
Zijn voorliefde van effectieve shockerende explosies zie je terug in het artwork van de plaat en de aparte zwartwit videoclips die vaak vergezeld gaan van levensgrote woorden of slogans, lettertype Hollywood Sign. Het doel is erop gericht om de toeschouwer te reflecteren met onwaarschijnlijke illusies, al houdt hij ze wel een behoorlijk versleten en beslagen spiegel voor.
Al direct vanaf het kreukloze titelstuk Like the Sun zoekt hij verbaal het grijze ongrijpbare grensgebied op en oriënteert hij zich verder op de vintage Oosterse seventies psychedelica met daardoorheen een flinke dosis aan weerspiegelende uptempo glitterballendisco en harde lompe beats. De eighties synthesizers en laag afgestemde House Of The Rising Sun orgelpartijen voegen er net die extra treurmineur aan toe waardoor het niet een overenthousiaste blije voorstelling wordt.
Alex Duloz klinkt als Elmo van Sesamstraat die in een adult luilekkerland terecht is gekomen. Het werkt niet echt in het voordeel mee om Panaviscope serieus te nemen, en misschien moet ik dat dan ook maar gewoon loslaten. Door zijn bijzondere aanpak is het niet geheel duidelijk of Alex Duloz buitengewoon geniaal is of juist een flink doorgedraaide student die zwaar onder invloed zijn zelfcontrole verliest. De combinatie van beide factoren behoort ook nog tot de opties. Like the Sun is vermakelijk, maar ook niet veel meer dan dat.
Panaviscope - Like the Sun | Alternative | Written in Music - writteninmusic.com