Er zijn inderdaad enorm veel compilaties van 10cc. Maar ik weet niet of je de bandleden daar nou zelf op aan moet kijken. Volgens mij is dat gewoon het lot van een band die ooit een paar wereldhits scoorde en de 'pech' heeft bij Mercury/Universal te zitten.
De grootste platenmaatschappij annex filmstudio ter wereld brengt dan routinematig om de zoveel tijd een willekeurige compilatie van je uit. Vooral van die budget-uitgaves - niet zelden op het budgetlabel Spectrum - waarvan ik nooit begrijp wat voor toegevoegde waarde ze hebben. Ze lijken me voornamelijk bedoeld om nietsvermoedende oppervlakkige radioluisteraars te verleiden om hier vijf euro voor uit te trekken, in de hoop dat die denken dat ze een mooie representatieve verzamelaar van de band in huis halen.
Niet dus. Want deze compilatie bevat weliswaar enkele van hun allergrootste hits, maar er ontbreken er minstens net zoveel. De willekeurige bij elkaar geraapte albumtracks komen qua chronologie overal vandaan (zelfs van hun reünie-album uit '92) en staan ook nog eens in een volstrekt willekeurige volgorde. Alleen nummers van de eerste twee albums ontbreken, want die stonden op een ander label (het UK-label van Jonathan King). Wall Street shuffle blijkt een latere live-uitvoering.
Er zitten met de nummers 13 en 16 zelfs B-kantjes bij die de het oorspronkelijke albums niet haalden, maar er later op de CD-uitgave aan toegevoegd zijn als bonustracks. Kennelijk hebben die marketingjongens in 2012 al de algoritmes hun werk laten doen voordat het 'bon ton' werd...
Qua waardering houd ik er dezelfde uitgangspunten als mijn voorganger op na, en kom zelfs uit op hetzelfde cijfer.