S10 - Vlinders (2020)

"Het nieuwe album van S10 is voor jonge mensen met littekens" kopte De Volkskrant bij een verder positieve recensie (4*). Daar kan ik me wel in vinden.

Aangezien ik niet jong meer ben en ook geen littekens heb, raakt dit me dus nauwelijks. Wel hoor ik dat de teksten best knap in elkaar zitten en dat S10 een prettige flow heeft. Van mij had alleen de enorme hoeveelheid autotune niet zo gehoeven. Als die even uit staat, dan klinkt het ineens veel aangenamer. Maar goed, daar denkt haar doelgroep wellicht heel anders over.

Ben doorgaans ook geen fan van de autotune, maar in het geval van S10 vind ik 'm keer op keer goed werken, eigenlijk.

Op Snowsniper stoorde ik me af en toe wel aan de autotune. Dit album heb ik dat niet. De autotune is toch wat subtieler gebruikt. Er staan minder absolute hoogtepunten op dit album vergeleken met Snowsniper, maar het is een beter geheel.

Er staan ook wat mooie stukken pianospel op dit album met ook wat toffe toevoegingn van Remy van Kesteren. Op een track als Maria moet ik weer erg denken aan een Sevdaliza. De producties zijn sowieso allemaal erg muzikaal en verfijnd.

Zoals we van haar gewend zijn is het wel een zwaarmoedig album geworden. Ik houd er van, maar ik snap dat mensen dit niet ligt of er niet altijd zin in hebben. Ik merk in ieder geval dat ik het album graag opzet.

Ik zet het album graag op merk ik.

Nu ik wat beter kijk, blijkt dit dus helemaal niet te gaan om een autotune die uit staat, maar om een duet

Net nog eens een tweede keer geluisterd. Die autotune an sich stoort me ook niet zo, maar tegen het einde van het album heb ik het er wel een beetje mee gehad, maar dat geldt sowieso voor autotune. De samenwerkingen zijn daardoor wel fijne afwisselingen.

Het is inderdaad een nogal zwaarmoedig album, maar met name ook omdat het vaak zo lijdzaam en berustend is. Dat is niet echt mijn stijl en ik vind het lastig om ernaar te luisteren. Het komt daardoor echter wel des te eerlijker over.

Is het heel raar dat ik al afhaak als ik haar in het eerste nummer "sterker dan mij" hoor zingen, of valt zoiets onder dichterlijke vrijheid?

'Handen van Mijn Moeder', heel mooi gebracht zojuist bij Op1. Prachtige tekst. Indrukwekkend.

Ben bij beluisteren toch blij dat ik op ben gegroeid met Opgezwolle. Dit lijkt me echt muziek wat de huidige generatie jongeren aanspreekt, maar ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat de teksten ietwat simplistisch zijn en het allemaal wat veel op elkaar lijkt. Ik vind de autotune juist wel weer heel storend, in tegenstelling tot bovenstaande heren. Als je alle autotune eruit gooit heb je volgens mij een beter album. Het klinkt plat, blikkerig en goedkoop. Ik heb trouwens niet per se iets tegen autotune, groot fan van bijv. het album 808s van Kanye. Qua beats en productie bevalt dit album me best verder, ik erger me wel wat aan haar uitspraak en timing. Krappe voldoende.

Ik kon S10 niet maar gister beluisterd te hebben bij Op1 toch wel geïnteresseerd geworden. Net de cd beluisterd en ben onder de indruk. Heel mooi!

Waar ik destijds Snowsniper echt een sterk collectief vond, is deze Vlinders veel meer een plaat met het venijn in het midden. De eerste drie nummers vind ik niet echt goed. Simpele refreintjes op minimalistische liedjes waarbij haar stem het niet draagt. Zwakke openers die ervoor zorgen dat ik toch even twijfel aan de groei die ik dacht dat ze had doorgemaakt.

Pas bij Maria begint het werk, en bevestigd dat S10 haar stem en teksten zich veelal het beste lenen op eigenzinnige beats. Op Crystal Clear bewijst ze dat ze wel degelijk uit de voeten kan met een hele stevige muzikale omlijsting van wel 6 minuten. Op Gelogen hoor ik echt de emoties in haar stem, waar juist die minimalistische - zwerven door een donker verlichte stad- sfeer fantastisch naar voren komt. Het ingetogen refrein is een welkome afwisseling in de pittige refreinen. kippenvel.
Ook op Licht schieten de refreinen naar hogere sferen en laat Stien ook horen dat ze echt goed kan zingen.
Wat Ze Willen brengt wederom een track met die bekende emoties... kan het alsjeblieft stiller? Helaas wordt het nummer een beetje verpest door de misplaatste feature van GIAN. Waar de feature wel sterk uitpakt is op Vlucht. 'Het is al laat' zingt Stien op een urgente mistige clubhit. De gedweeë stem van Ronnie Flex past perfect in dit duet, en ik had nooit durven dromen dat ik een nummer van Ronnie Flex écht goed zou vinden. Complimenten aan SimFane voor deze beat en de durf om Flex uit te nodigen.

Achter Ramen opent met een karakteristiek stukje muziek waarbij de beat inzet op de stem van Stien, spitsvondig en gedurfde track die juist door de repetities sterk is, wederom de feature die hierin ook weer goed past bij het lyricale thema. Wende is de derde feature en brengt ons bij een van de sterkste nummers van het album 'Niet Bang Zijn' - duurt alleen voor mijn gevoel nét iets te lang, en had mogen sterven in schoonheid en subtiliteit.

Waar het album pas bij nummer 3 op gang kwam, verstilt het album helaas daarna in minimalistische liedjes die het net niet zijn. Had de eerste drie liedjes weggedaan, en achter het duet met Wende het briljante Handen van mijn Moeder gezet dan was dit album bijna perfect geweest. Ik blijf hierdoor steken op een drie-en-een-half. Snowsniper was nét iets consistenter als het gaat om songniveau, al staan hier de sterkste liedjes van haar euvre op.

Stien is nog jong ,en toont hier in één jaar zo'n grote groei dat ik niet kan wachten tot volgend jaar. Ze experimenteert flink met ambient en gitaren, dit kan alleen nog maar veel mooier worden in de toekomst.

Laatst een interview met deze dame gelezen in Oor. Benieuwd als ik was naar haar album gaan luisteren en erg onder de indruk! Autotune zowaar een mooie toevoeging. Experimenteel, vernieuwend , mysterieus...ik hou ervan!