Deze Luxemburgse melodeath band brengt na wederom een acht jaar hun tweede album uit, onder een self-titled naam zo als dat meestal zo mooi heet. Ik was nogal loved (gezien mijn eerdere bericht van eergisteren) en heb dit album in de afgelopen twee dagen meermaals nog eens op gezet.
Tot mijn verbazing zakt het album toch wat in, in het midden. Want menig metal liefhebber moet 'Mirage' echt even checken, nummer twee op de tracklist. Ontzettend gaaf riff werk, het neigt wat na het werk van 'Gojira'.
Daarnaast hoor je nog erg goed dat de band zijn invloeden ook wat haalt uit het thrash metal werk, de band die in 2003 is opgericht was van origine namelijk een thrash band maar heeft veel band wijzigingen gekend waardoor ze naar de melodeath zijn getrokken, gaaf maar misschien soms niet helemaal hun ding. Je merkt namelijk soms iets te veel invloeden en het album neigt daardoor ook soms meer thrash te zijn dan melodeath.
Zeker geen verkeerd album hoor, met uitblinkers als 'Mirage', 'Merry-go-round' en 'Petrichor' weet de band leuke nummers te leveren, ook tussendoor kent het album een paar leuke metal tracks die niet zo bijzonder zijn, en af en toe een korte track met wat gebrabbel, niks bijzonders.