Mssr Renard schreef:
Je wilt natuurlijk wel dat mensen deze plaat kunnen terugvinden en raten, zeg maar, toch?
Daar heeft naar mijn weten geen enkele antieke Griekse wijsgeer ooit wat over gezegd, dus vrees ik je het antwoord schuldig te moeten blijven.
Mijn verkenningstocht doorheen het trombone-landschap van de jazzwereld gaat verder, nu ben ik bij Jimmy Cleveland aanbeland, een artiest die het aan het eind van de jaren 50 na vier studio-albums het op dat vlak voor bekeken hield. Deze introductie was dus relatief kort te noemen, maar ze mag er zeker zijn.
Als je gezellige, risicovrije muziek zoekt om een zondag- (of donderdagmiddag) goed te beginnen, is dit je album. Jimmy en zijn band brengen uitsluitend goede, ouderwetse swing ('Bone Brother'!) en romantische ballads (waarop verder het akoestische gitaarwerk van Barry Galbraigh dat aangenaam extraatje voorziet); de feel-good-factor is met andere woorden bijzonder hoog - en dat allemaal ondersteunt met die typische sound van een oudere jazz-opname. Wat zou er hier nou niet lovenswaardig aan zijn?