De eerste indrukken van deze plaat zijn erg positief. The Ruins of Beverast heeft door zijn discografie steeds meer de overstap gemaakt naar doommetal, maar de blackmetallagen blijven er altijd onder sijpelen. Ik hoor een logische opvolger van Exuvia. Het gitaargeluid is echt om van te watertanden: het logge riffwerk klinkt gigantisch en de galmende cleane lijnen mengen zich daar perfect mee en creëren samen een prachtige onheilspellende en dromerige muur van geluid. Ook het tribal drumwerk van Exuvia wordt hier verder verkend, maar gaat wat meer de dansbare kant op.
Waar The Thule Grimoires erg mee verrast zijn de vrij uitgesproken newwave/gothrockinvloeden. Alexander von Meilenwald zingt meer dan ooit clean en sommige passages doen me zelfs behoorlijk denken aan Type O Negative ten tijde van October Rust. Het gehele geluid van de plaat is melodieuzer dan ooit, maar nog steeds met monsters van blastbeatpassages. The Ruins of Beverast is heel vertrouwd op The Thule Grimoires, maar verkent ook met succes nieuwe terreinen.