Ik heb altijd (en dat weet hij zelf ook van het grote deel van het Nederlands publiek) wat moeite met van Merwijk. En toch.. de man heeft wel wat betekend voor de Nederlandse cabaret scéne. Vandaag ook een mooie speciale
Edison Oeuvreprijs gewonnen.
Dus dit album verdient zeker aandacht want als deze bijzondere mensen/artiesten jouw vrienden zijn dan mag je zeker vereerd zijn (alhoewel ik totaal niks heb met Dolf Jansen. Zeker hier niet).
Hoogtepunt vind ik wel ‘Ik Geloof’ wat een mooie ode is van velen aan van Merwijk. Ook ‘De Treinen’ van Paul van Vliet is zeer mooi. Een Klassieker. En ‘Mijn Vriend de Dood’ is een bijzondere ‘afsluiter’ van Van Merwijk zelf.
Jeroen is ziek. Ongeneeslijk ziek. Misschien zal hij pas zijn respect en waardering krijgen als hij er niet meer is. Dat is met meer ‘Groten’ gebeurd. Maar dat moet nog blijken..