Eind jaren 70 had je tussen alle Franse chansons en gecoverde Engelse en Amerikaanse hits ook een aantal groepen die bepaalde progressieve muziek maakte. Bekend (bij een kleine groep buiten Frankrijk) zijn Magma en Ange. Twee groepen die een heel eigen geluid hadden. Daarnaast waren er ook groepen die verder durfden te kijken dan wat populair was en zich enigszins door Anglo-saksische muziek lieten beïnvloeden. De meeste van die groepen bleven onbekend, zoals ook de groep Imago. Ze moeten meerdere platen hebben gemaakt, maar er is bijna niets te vinden op internet. Wat bekend is, ze traden ongelooflijk veel op eind jaren 70 en bouwden daardoor een groep fans op en populariteit. De muziek heeft anglo saksische rock invloeden , maar je hoort er ook Franse chanson in terug. Deze tien nummers zijn een mix van folk en rock, van akoestische en elektrische instrumentale stukken, altijd dynamisch, geïnspireerd en ontroerend. Opvallend is op een aantal nummers de dwarsfluit. De grappige, ironische teksten zijn gevuld met humor, helderheid en verzet tegen domheid. Op zich is een leuke band, die underground bleef maar misschien iets meer erkenning verdiende. Deze plaat is later nog uitgegeven op cd in Frankrijk in de hoop dat de groep misschien toch nog herontdekt zou worden. Zelf heb ik de vinyl plaat ooit in een Franse kringloop gekocht. Wist absoluut niet wat het was, maar voor een euro kun je wel een gokje wagen. Geen meesterwerk, maar op zich een aardige plaat.