menu

Kerri Watt - Neptune’s Daughter (2021)

mijn stem
3,50 (2)
2 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Pop / Rock
Label: Cooking Vinyl

  1. All the Worse for Me (2:55)
  2. Kissing Fools (3:12)
  3. Chasing Aeroplanes (3:15)
  4. Band of Gold (2:50)
  5. Neptune's Daughter (3:31)
  6. Waking Up in California (3:39)
  7. Cut Me Loose (3:32)
  8. Hellfire (3:46)
  9. Spoonful of Sugar (3:31)
  10. Jessie (3:35)
  11. You Can't Catch Me (3:24)
  12. I Wanna Sing for You (3:25)
totale tijdsduur: 40:35
zoeken in:
avatar van deric raven
3,5
Het lijkt wel op een volmaakt script voor een roadmovie. Op zestien jarige leeftijd verlaat een rebels, jong vrijgevochten meisje haar geboortegrond in Schotland om de overstap te maken naar de Verenigde Staten. Beelden van een liftend meisje dat gewapend met gitaar de wereld rond trekt passen hier perfect bij. Het sfeertje van die baanbrekende jaren negentig, waarbij het jeugdige zangeressen probleemloos lukt om zich neer te zetten als stoere rockchicks. Een ontwikkeling die nu nog steeds zijn vruchten afwerpt, getuige het ruime aanbod aan vrouwelijke singer-songwriters die ook zeker nu een bepalende rol spelen in het diverse popklimaat.

Na dat jeugdige avontuur in Californië en met een jaar studie ervaring op zak verhuist Kerri Watt naar Londen om zich daar verder te ontplooien. Haar single Long Way Home wordt aardig geplugd op de radio, maar het zal nog een flinke tijd duren voordat ze aan haar eersteling begint. Vreemd genoeg kiest ze er niet voor om haar eerste hitsucces een plek op de plaat te gunnen. Wat geeft het verder, op haar visitekaartje staan ondertussen wel de namen van Embrace en Coldplay gedrukt. Grote bands waarvoor ze tijdens tournees mag openen.

Vanaf 2018 heeft ze moeten wachten om het publiek uitgebreid kennis met haar te laten maken, vanwege het steeds maar uitstellen van de releasedatum. De opgesloten songs staan te dringen om naar buiten te treden. Kerri Watt introduceert zichzelf op Neptune’s Daughter met een voortreffelijke opener. Man, man, man, wat hakt ze er toch in met All The Worse For Me. Frontaal is daar direct al die bluesy slidegitaar, de in onschuld onder gedoopte gospelkoortjes en een overdosering aan soul. Een oorverdovende waanzinnige aftrap waarmee ze al gelijk weet te scoren. Zo deze kan ze even mooi op haar conto bijschrijven.

Kissing Fool is net wat gelikter, met hier en daar wat glamrock uitspattingen. Helaas krijgt dat gladdere geluid vervolgens de overmacht en wil het nergens meer zo hard schuren. De schemerige duisternis van Cut Me Loose behoort tot de hoogtepunten, waarmee ze duidelijk linkt naar de dominante stroming aan hedendaagse persoonlijkheden die in hun sound dat fascinerende wendbare randje aan sixties soul leggen. Dat Hellfire zich deze status ook mag toe-eigenen heeft ze vooral te danken aan de zware diepe backing vocalen die als een laatste groet haar engelenzang naar hemelse sferen begeleiden.

Neptune’s Daughter is een krachtig statement welke in alle opzichten perfect past tussen dat tijdsbeeld welke in the nineties geschept wordt. Kerri Watt laat duidelijk horen wat ze in haar mars heeft, en springt zo door de popgeschiedenis heen. Vervolgens komt er een flinke lading aan rauwe countryrock met hedendaagse Americana voorbij. Op muzikaal gebied zijn er zeker raakvlakken met Southside, het debuut van de band Texas en Give Out But Don’t Give Up van Primal Scream. Landgenoten van Kerri Watt die duidelijke seventies countryrock en white soul in hun nummers verwerken. De zangeres kiest dan net wat meer voor de popkant, om een breder publiek te plezieren, met hier en daar een mondharmonica in de semi countrysong Jessie en haastige percussie in You Can’t Catch Me.

Natuurlijk is dit grotendeels de energie van Kerri Watt die dit in werking zet, toch is het aandeel van Machine hierin niet te onderschatten. Want laat ik eerlijk zijn, zonder die dynamiek zou de verder prima vocalist toch met regelmaat als een gemiddelde Top 40 zangeres klinken. Het is buitengewoon doeltreffend hoe deze producer, die in het dagelijkse leven gewoon onder de naam Gene Freeman de straat opgaat, zijn stempel op de sound drukt. Dat hij zich in het verleden vooral met Metal bands aan de slag ging, hoor je terug in de in your face benadering van het geluid. Smerige gitaarakkoorden worden afgewisseld met soepel pianospel, met zo hier en daar die overtuigingskracht waar ze zo briljant mee opent.

De Deluxe versie bevat tevens nog een zestal aan akoestische uitvoeringen van de helft van de plaat. Een prima aanvulling, die een kalere country aanpak laat horen. Gedurfd om zo al gelijk je debuut uit te breiden, maar het laat tevens een gezonde dosis aan zelfvertrouwen zien. Ze is hoe dan ook geen beginneling meer, en dat straalt ze ook wel uit. Het hoogtepunt bij de bonustracks is toch wel Cut Me Loose, een fraai duet met een aangename hoofdrol voor de Britse zanger Samuel Jack. Ondanks een prima debuut voelt het daarvoor net te gedateerd aan. Toch zou ze er in de jaren negentig met gemak een hitsingle uit kunnen persen, wat in deze tijd stukken lastiger is.

Kerri Watt - Neptune’s Daughter (Deluxe) | Rock | Written in Music - writteninmusic.com

Gast
geplaatst: vandaag om 16:43 uur

geplaatst: vandaag om 16:43 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.