Bij de derde LP van Ace geen stemmen en geen berichten.
Ace bracht het in Nederland tot 2 tipparadenoteringen in 1974 en 1975 (resp. How Long en I Ain't Gonna Stand For This No More).
Van deze plaat kwamen geen bekende liedjes meer af.
Ace werd voor het gemak maar onder gebracht in het Engelse pubrockgenre.
De muziek is gewoon rustige, keurig gespeelde rock door vakmannen op hun instrument. Muziek zoals er zoveel werd gemaakt in de jaren 70.
Hier en daar een gitaarsolootje, hier en daar wat lichte funk, hier en daar wat blazers.
De bekendste Ace is natuurlijk zanger Paul Carrack, die gezegend is met een aangename stem.
Het klinkt allemaal niet onaangenaam dit, maar ook geen echte uitschieters en ook geen nummers die meteen blijven hangen.
Maar ik zal hem nog een paar draaibeurten gunnen, want geloof het of niet, ik had deze tot voor een paar weken nog nooit gedraaid...
Paul Carrack dook later nog op (band hield op in 1977) bij Frankie Miller, Roger Waters, Nick Lowe, Squeeze en vooral Mike + The Mechanics en maakt tot op de dag van vandaag solo-albums, waarvan er, zegt men, geen een slecht is.
Deze LP is verdeeld in een Side Ace en een Side Deuce.
Voorlopig een geval van net geen 3-sterren plaat, dus doe ik het toch maar.
Kom er nog wel een keer op terug, maar ja, niemand zal dit wel hebben...