La Serenissima, de opvolger van het debuut van Rondo Veneziano is andermaal een aardig album en persoonlijk een lichte verbetering t.o.v. het debuut. Wel betrap ik me erop dat ik maar liefst 4 nummers al ken die later op
Rondo' Veneziano - Concerto Futurissimo (1984) opnieuw hun opwachting zouden maken (nummers 2, 7, 9 en 10). Overigens schijnt de groep dit soort kunstjes wel vaker te doen.
In ieder geval is het een leuk album en betrap ik me erop dat ik 'm dus iets beter vind dan het debuut. Een aantal nummers schieten er tussenuit, maar veel nummers neigen helaas te verzanden in 'vrolijk, onschuldig trippel-trappel'-muziek wat me op een gegeven moment gaat vervelen.
Gelukkig blijft de plaat overeind staan, vanwege het briljante titelnummer, het ook al eerder genoemde, voor RV-begrippen behoorlijk episch klinkende "Sinfonia Per un Addio", het mooie "Notturno in Gondola" en het voor mij al bekende, zeer fraaie "Magico Incontro".
Echt bijzonder vind ik het echter nergens worden, maar voor zo af en toe is dit best lekkere muziek.