Mijn recensie op
Luminous Dash:
Klankkleur, het blijft een vreemd concept. Maar als Mirek Coutigny een schilder was, dan zou hij droomlandschappen in weelderige, levendige kleuren borstelen, vol subtiele schakeringen en ontroerende details. Is dit jazz of hedendaagse klassieke muziek? Niemand die het weet, misschien moeten we het houden op de soundtrack van een ingebeelde film.
De beelden mogen we zelf verzinnen als we onze ogen sluiten en ons laten meeslepen door de wonderlijke, sfeervolle klanken die Mirek en zijn muzikanten hier uit hun instrumenten toveren. Een epische actiefilm zal dit bij niemand opleveren, daarvoor is de plaat bij momenten te rustig, te meditatief. Een roadmovie vol melancholie des te meer.
Enkel
The Stairs valt uit de toon. Dit soort vredevolle pianomuziek met weinig franjes hebben we simpelweg al te vaak gehoord en speelt te veel op veilig om echt te verrassen.
The Further We Ventured onderscheidt zich net wanneer toetsen, elektronische klanken, strijkers en percussie samen een geheel smeden dat ons meeneemt in de avondzon.