Big Daddy Kane moest in '93 zijn status verdedigen want na 2 erg slecht onthaalde albums had zijn reputatie een fikse deuk gekregen. Op dit album krijgen we een mooie update naar '93-normen. Een agressief flowende Kane op boom bap beats van Easy Mo Bee en zelfs één productie van Large Professor.
Hij kan het niet laten om toch ook twee slijmerigere tracks voor de vrouwen op te nemen: "Very Special" is een smet op het blazoen van dit album vanwege het vreselijke refrein, terwijl "Give it to Me" een lekkere sample heeft met prima opschepperige rhymes van casanova Kane.
De Trackmasterz produceren de eerste twee nummers. De titeltrack geeft al direct aan dat het BDK menens is om het publiek te overtuigen dat hij nog steeds een pure ruige hiphopper is: Kane rapt bijna 3 minuten aan één stuk. "How U Get a Record Deal" was de single voor dit album een heeft een funky bassje en sfeervolle blazers doorheen het nummer. Op dit nummer klaagt Kane de twijfelachtige kwaliteit aan van sommige rapartiesten. Ook een bewuste track is "Stop Shammin", zeker een hoogtepunt, met een jazzy Easy Mo Bee-beat over clichématige geworden problemen van een zwarte gemeenschap in een NYC-ghetto.
Andere hoogtepunten zijn het stoere "The Beef is On", leuke beat en sterk staaltje storytelling. "Niggaz Never Learn" is geproduceerd door Large Professor en is voor mij direct een uitschieter.
Enkele zwakkere momenten door gastoptredens van mensen uit zijn crew, die zeker niet slecht zijn, maar niet het niveau van Big Daddy Kane halen, die op alle nummers met leuk gevonden punchlines en sterke flows niet teleurstelt.
De beats zijn weliswaar niet overal even memorabel, maar al bij al is dit toch een erg genietbaar boombap-albumpje door een hiphop-legende die moest bewijzen op dit album dat hij nog steeds een sterk album kon maken. En wat mij betreft heeft hij dat bewezen.
Dikke 3,5*