Nancy Wilson - You and Me (2021)

Bij het beluisteren van You and Me werd ik ruim vier decennia terug in de tijd gekatapulteerd naar midden jaren zeventig toen de band Heart furore maakte. Ze bestormden toen de hitladders met hardrock songs als Crazy on You, Magic Man en Barracuda. Wat bijzonder voor de groep was dat de zussen Ann en Nancy Wilson de frontvrouwen van de band vormden én nog steeds vormen. De groep etaleert ook een zachtere kant door hun muziek te vermengen met folk invloeden. Hun debuutalbum Dreamboat Annie werd een klassieker en opvolger Little Queen is ongeveer van een gelijkaardig niveau. Het derde album Magazine was voor mij een grote deceptie. Ik verloor hierna de groep uit het oog, totdat ik kort geleden geconfronteerd werd met You and Me. Nancy Wilson rockt nog steeds als vanouds, maar excelleert ook in meer ingetogen songs. Het persbericht maakt gewag van een debuutalbum. In 2009 bracht Wilson echter in eigen beheer het akoestische folk album Baby Guitars uit. Gevuld met composities voor baby’s om bij in slaap te vallen. Dat zal zeker niet met de luisteraar gaan gebeuren bij de geregeld stevige nummers op You and Me. De eerste single van het album verscheen afgelopen herfst en is een cover van Bruce Springsteen's The Rising. Wilson legt uit: “In deze afschuwelijke periode in de wereld, met al het verlies, leek het de juiste tijd voor een song over hoop en doorzettingsvermogen.". Het album is voornamelijk opgenomen in haar studio in Californië, waarbij de bandleden en speciale gasten op afstand hebben gewerkt. De meeste nummers zijn van eigen hand, maar Wilson besloot ook een handvol covers op te nemen van een paar van haar favorieten. Waaronder een vrouwelijke versie van Pearl Jam's Daughter, een opzwepende versie van Simon & Garfunkel's The Boxer met Sammy Hagar (Van Halen) en een cover van The Cranberries Dreams, met zangeres Liv Warfield van Nancy's nieuwere band Roadcase Royale. Het album opent met het prachtige, ingetogen, akoestische titelnummer. Hierop wordt ze herenigd met Sue Ennis, die ze al kent vanaf haar twaalfde. Oorspronkelijk een schoolvriendin van zus Ann. Ennis schreef samen met Ann onder andere Mistral Wind voor Heart. De acht zelf geschreven zijn meestal akoestische ballads, maar daarnaast ook een aantal opzwepende rocknummers zoals Party at the Angel Ballroom, waarop de rocksterren Duff McKagan (Guns N' Roses) en Taylor Hawkins (Foo Fighters) terug te horen zijn. Verlies, liefde en verlossing zijn centrale thema's. Het album eindigt met een nummer dat alles samenvat. 4 Edward is Nancy's eerbetoon aan Eddie van Halen, een groot verlies dat de muziek overschaduwd. Zoals bij alle muziek die ze met Heart heeft gemaakt, eindigt dit album in een emotioneel en intiem gesprek tussen een muzikant en een publiek. Nancy: "Of je nu op het podium staat of in de studio, het gaat altijd over die relatie, en dat gesprek. "Het is altijd “jij” en “ik” geweest.". You and Me is niet zo’n grote teleurstelling als het album Magazine destijds. Integendeel, het is een bijzonder aangename verrassing en daarnaast ook aanleiding om Dreamboat Annie weer eens te beluisteren.