Rosali - No Medium (2021)

De vraag zal altijd onbeantwoord blijven. Zou het meesterwerk No Medium het levenslicht gezien hebben als de Engelse tournee van Rosali Middleman met J Mascis begin 2019 niet verschoven zou zijn naar een latere datum? In ieder geval niet in de huidige hoedanigheid.

Door die gewijzigde planning had ze plotseling een maagdelijke agenda voor de maand januari dat jaar. Ze besloot een vriend van een vriend te bellen, die een landelijk gelegen boerderij in de heuvels van South Carolina spotgoedkoop verhuurt aan muzikanten. Naast de nodige wandelingen door de heuvels daar schreef ze nieuwe songs voor haar intussen derde soloalbum.

Haar eerste twee albums gingen geruisloos voorbij aan Nederlandse recensenten. Alleen Erwin Zijleman van Krenten uit de pop ontdekte heel toevallig op de valreep van 2018 haar tweede album Trouble Away. Het repertoire op dit album is heel gevarieerd en ze wordt erop omringd door uitsluitend rasmuzikanten.

Op No Medium kiest Rosali echter bijna uitsluitend voor rock ballads. Haar grote voorliefde voor het rockgenre is niet vreemd. Haar ouders hadden een rock ‘n’ rollband. Samen met haar ouders en oudere broers en zussen werd er thuis zeer frequent gemusiceerd. Op haar twaalfde kreeg ze van een oudere zus een walkman met enkele Nirvana tapes, waarvan vooral MTV Unplugged in New York veel indruk maakte. Haar moeder leerde haar ooit I’ll be your Mirror zingen. Sindsdien behoren The Velvet Underground en Lou Reed tot haar grote invloeden.

Tijdens haar verblijf in grote eenzaamheid werd ze geconfronteerd met haar eigen demonen. Vandaar dat het repertoire vooral beheerst wordt door donkere thema’s als verdriet, dood en verslaving. Tijdens het schrijven moest ze geregeld denken aan een vriend, die op zijn zestiende overleed. Ze legde het vast in Your Shadow.

Op haar website wordt uitgebreid uitgelegd waarom het album de titel No Medium kreeg : “While writing the album, Rosali was inspired by harmonographs—swinging pendulums that create beautiful illustrations of the mathematics of music—considering how the mind, too, creates images through song. She imagined herself as the swinging pendulum—“a body suspended from a fixed point” (Encyclopedia Britannica), governed by the forces surrounding her. She thought about the pendulum’s relationship to time, movement, and even its use in divination practices. The album’s title, lifted from Charlotte Brontë’s, Jane Eyre, resonated with this vision: “I know no medium: I never in my life have known any medium in my dealings with positive, hard characters, antagonistic to my own, between absolute submission and determined revolt. I have always faithfully observed the one, up to the very moment of bursting, sometimes with volcanic vehemence, into the other.” With the multiple meanings of “medium”—as middle ground, a term for psychics, and as the material of artistic expression—No Medium felt like the appropriate name, describing how the self is shaped by the patterns of life.”.

Ze had bij terugkomst thuis nog geen enkel idee hoe het album moest gaan klinken. Dat kwam pas toen ze met het trio Long Hots, waarvan ze deel uitmaakt, op tournee ging met de David Nance Group. Ze vroeg deze band om mee te werken, een gouden greep. Het grote verschil met de voorgaande twee albums is dat deze bandleden al een grote chemie onderling hebben. Dat tilt de reeds, zonder uitzondering, ijzersterke songs naar een nog hoger niveau.

Invloeden op het gekozen geluid waren ; “The influences for the sound of No Medium reflect this pairing of assured vulnerability, in the stylistic coherence of Bob Dylan’s Desire, the tender delivery in Iain Matthews’ Journey From Gospel Oak, the strut and swagger of Bowie’s Hunky Dory, the ambition and beauty of Gene Clark’s No Other, and the playful catharsis of Harry Nilsson’s Nilsson Schmilsson. The Richard and Linda Thompson-esque album opener Mouth, places Rosali within both a physical and emotional space. “East of the river I was travelling on / watch me lie, undone / rest me in a forest, overgrown / until I am free of all that I’ve known,” she sings. There is movement, both within a cityscape, and in her outlook on love. Speaking of her thought process when writing the song, she says, “I imagine confidently walking away from the past, toward a new approach to love and intimacy to achieve a closer relationship with myself.”. Met al deze invloeden heeft No Medium toch een eigen signatuur gekregen.

Door de nodige oorwurmen heeft No Medium al snel een verslavende uitwerking op de luisteraar. Daarnaast wordt men bijna constant getrakteerd op subliem en regelmatig stevig gitaarspel. Slechts eenmaal eerder gebruikte ik de term meesterwerk (Honest Life van Courtney Marie Andrews). Dit is de tweede keer.

Volledige recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Rosali - No Medium - dekrentenuitdepop.blogspot.com

De Amerikaanse muzikante Rosali maakte in 2018 diepe indruk met het nauwelijks opgemerkte Trouble Away, maar overtreft dat album nu op alle fronten met het fantastische No Medium

De naam Rosali zal niet bij iedereen een belletje doen rinkelen, maar net als haar tweede album verdient ook het deze week verschenen No Medium alle aandacht. Het in slechts tien dagen opgenomen album kan hier en daar stevig rocken, maar verkent ook de Amerikaanse rootsmuziek en de pop. Aimee Mann is zinvol vergelijkingsmateriaal, maar dan wel Aimee Mann in zeer goede doen, wat alles zegt over het hoge niveau van het nieuwe album van Rosali. In muzikaal opzicht is het smullen, de songs zijn geweldig, de teksten indringend en alsof het nog niet genoeg is betovert de Amerikaanse muzikante ook nog eens met prachtige vocalen. Het levert een bescheiden meesterwerk op.

Prachtplaat; Eindejaarlijstjesmateriaal!

Helaas (nog) moeilijk in Nederland verkrijgbaar. Ik zie op Concerto een levertijd voor de cd van 27 dagen staan. Heb een paar weken Clara Vissers van De Konkurrent benaderd of zij het album gaan uitbrengen. Rosali's eerste tweede cd's zijn daar te koop. Nog geen reactie van haar ontvangen.

De cd heb je voor 18 euro via bandcamp, de lp komt op bijna 40 euro en dan loop je ook nog kans op invoerrechten. In beide gevallen duurt het bovendien een paar weken vanuit de VS.

Via WowHD is de cd nog goedkoper, 14,36 euro.

Rosalía? Rosali, wie? Zet dan maar even kort het karakterstemgeluid van deze singer-songwriter en dito muziek op. 't Lijkt een zelfbewuste, vrijgevochten Joni Mitchell of Patti Smith wel. Zo ineens staat ze er, met warmhartige, mature, melodische songs, op smaak gebracht door een vakkundige countryrockband eromheen. Met geweldig gedreven gitaren soms, als van een freewheelende Neil Young (bv. 'Pour Over Ice')! Je focust evenwel linea recta op Rosali, daar middenin, brok ruwe emotie en kwetsbaarheid,  afstand nemend van een bepaald verleden, zoekend naar wat daarna komt aan liefde en intimiteit. Een laatbloeier, perfecte sound, je blijft ernaar luisteren.

Na alle positieve berichten kon dit niet aan mijn verwachtingen voldoen. Een paar keer beluisterd, maar het gaat het ene oor in en de andere weer uit. Er blijft niks hangen.

Mouth en Waited All Day zijn erg mooi. Soort kruising tussen Julia Jacklin en Weyes Blood.

Ik hoor qua stemgeluid ook The Weather Station terug. Overigens ook een prachtplaat van dit jaar nog.

Halfje erbij voor deze prachtplaat. Oh man, wat zijn Mouth, Bones en Waited all Day toch schitterend. Ik lees trouwens net dat er in maart een nieuw album van haar komt!