menu

Saint Sister - Where I Should End (2021)

mijn stem
3,75 (6)
6 stemmen

Ierland
Folk / Electronic
Label: Ie:too

  1. My Brilliant Friend (4:17)
  2. Dynamite (3:21)
  3. Karaoke Song (3:09)
  4. The Place That I Work (3:58)

    met Lisa Hannigan

  5. Irish Hour (4:08)
  6. Date Night (4:08)
  7. Oh My God Oh Canada (4:57)
  8. Manchester Air (4:07)
  9. House 9 (2:16)
  10. Any Dreams? (5:18)
totale tijdsduur: 39:39
zoeken in:
avatar van Lura
4,0
Oorspronkelijk komt Morgan MacIntyre uit Belfast en Gemma Doherty uit Derry, maar beiden verkasten in dezelfde periode naar Dublin. In 2014 studeerden ze daar allebei af aan Trinity College. Multi-instrumentalist Doherty studeerde muziek compositie en droomde ervan om filmcomponist te worden. Daarnaast gaf ze piano- en harples. Ze groeide op met een mix van klassieke en traditionele muziek.

Terwijl Doherty zich meer richtte op het verbeelden van de muziek was en is MacIntyre meer gefocust op het schrijven van teksten. Sinds haar jeugd een obsessie, met Leonard Cohen en Joni Mitchell als haar grote voorbeelden. Ze bracht al muziek onder eigen naam uit en kreeg toen de nodige lof van Snow Patrol’s Gary Lightbody en Joan Armatrading. Echter ze haar gefrustreerd door de beperkingen van het alleen componeren en ging op zoek naar iemand om mee samen te werken.

Beiden kenden elkaar al vaag via wederzijdse vrienden en zagen elkaar al optreden. Tijdens een gezamenlijk kopje koffie bleek dat het klikte en dat ze eenzelfde muzikale visie hadden. Hierna ging al snel voorspoedig voor het tweetal in eigen land. Hun debuutep Madrid werd geproduceerd door Alex Ryan (Hozier). Hun debuutalbum Shape of Silence vergrootte in 2018 dat succes en ontving het nominaties voor de Choice Music Prize en de Northern Irish Music Prize. Het duo speelde al op SXSW, Glastonbury, Electric Picnic, Reeperbahn, Latitude en zo’n vijf jaar geleden op Eurosonic.

Ondanks een drietal aanbiedingen van grote labels besloten de jongedames hun tweede album Where I Should End in eigen beheer uit te brengen, een goede keuze. Ze wilden volledige artistieke vrijheid en dat levert nu een gevarieerd en avontuurlijk album op. Ze omschrijven hun muziek als atmosfolk, een mix van soulvolle vocale harmonieën, dromerige synths en electro-akoestische harp.

Op zijn frivoolst horen we ze in Karaoke Song, een zeer aanstekelijke song met een discobeat. Hier duidelijk een vreemde eend in de bijt. De muziek wordt voornamelijk beïnvloed door traditionele muziek en folk uit de jaren zestig, zij het regelmatig ingekleurd met elektronica. Maar men maakt net zo gemakkelijk gebruik van een strijkkwartet. Ook wist men zangeres Lisa Hannigan te strikken voor The Place I Work. Een liedje dat verwijst naar de tijd dat MacIntyre nog in een boekenzaak werkte.

Naast de luchtige tekst van het liefdesliedje Karaoke Song is er ook plaats voor een meer beladen song als Manchester Air. Het gaat over een jong Iers koppel dat geconfronteerd wordt met een onverwachte zwangerschap en zich genoodzaakt ziet een abortus te laten plegen in Manchester. Zelfs nu nog hangt er in Ierland vaak een taboe rond dat onderwerp. De Magdalene Laundries hebben helaas enige eeuwen tot in de jaren negentig voor onvoorstelbaar veel leed in Ierland gezorgd.

Hun sociale betrokkenheid bleek ook toen ze Dreams van The Cranberries zongen op de begrafenis van Lyra McKee, die vermoord werd door The New ITA in april 2019. Dat nummer werd een jaar later hergebruikt door een collectief van Ierse zangeressen (waaronder het duo) voor financiële hulp aan de liefdadigheidsinstantie Safe Ireland, als gevolg van het huiselijk geweld tijdens de Covid-19 lockdown.

Het album werd opgenomen door Rian Trench in een prachtige omgeving gelegen The Meadow in County Wicklow. Onder andere legende Van Morrison ging het duo hier voor. Het avontuurlijke en gevarieerde Where I Should End zou de doorbraak in Nederland kunnen worden voor dit sympathieke Ierse duo. Ze hebben mij er in ieder geval als fan bij.

avatar van erwinz
4,5
recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Saint Sister - Where I Should End - dekrentenuitdepop.blogspot.com

Saint Sister - Where I Should End
Ik liet me in de herfst van 2018 makkelijk betoveren door de bijzondere klanken Saint Sister en ook met het deze week verschenen tweede album had het Noord-Ierse duo me onmiddellijk te pakken

Shape Of Silence van Saint Sister was een van de grote verrassingen in mijn jaarlijstje over 2018. Het duo uit Noord-Ierland maakte indruk met twee prachtige stemmen, maar imponeerde met een bijzondere instrumentatie en een unieke combinatie van invloeden. Het leverde een album vol toverkracht en vol geheimen op, dat tot op de dag van vandaag een bijzondere uitwerking op me heeft. Met het deze week verschenen Where I Should End is het niet anders. Saint Sister doet er op alle vlakken nog een schepje bovenop en stort wolken vol avontuur en schoonheid over je uit. Iedere keer hoor je weer nieuwe dingen en iedere keer is het nog wat mooier. Een album om noot voor noot te ontdekken.

Het Noord-Ierse duo Saint Sister debuteerde in de herfst van 2018 met het bijzonder mooie Shape Of Silence, dat een paar maanden na mijn eerste kennismaking met het album opdook in de bovenste helft van mijn jaarlijstje. Op hun debuutalbum maakten Gemma Doherty en Morgan MacIntyre diepe indruk met prachtige vocalen en met een bijzonder klankentapijt dat invloeden uit de folk en de new age liet horen, maar dat in geen van beide hokjes thuis hoorde.

Shape Of Silence bleek al snel een betoverend mooi album, dat, zeker bij beluistering met de koptelefoon, steeds weer nieuwe dingen liet horen. Gezien mijn zeer goede herinneringen aan het debuut van Saint Sister, begon ik een paar weken geleden met torenhoge verwachtingen aan het tweede album van het Noord-Ierse duo en dat album is deze week verschenen.

Where I Should End ligt absoluut in het verlengde van het debuut van Gemma Doherty en Morgan MacIntyre. Ook dit keer is een hoofdrol weggelegd voor de prachtige stemmen van het tweetal. Het zijn stemmen die flink van elkaar verschillen, maar die ook prachtig bij elkaar kleuren. Vergeleken met het debuutalbum is de zang op Where I Should End net wat zelfverzekerder en uitgesprokener en wat voor de zang geldt, geldt ook voor de instrumentatie.

Waar het debuut van Saint Sister nog wel eens opschoof richting de new age van Enya of de zweverige klanken van The Cocteau Twins, klinkt Where I Should End meestal net wat aardser. De verschillen tussen beide albums moeten ook niet overdreven worden, want door het gebruik van onder andere de harp klinkt ook het tweede album van de twee Noord-Ierse muzikanten vaak sprookjesachtig.

Gemma Doherty en Morgan MacIntyre noemden hun muziek bijna drie jaar geleden zelf ‘atmosfolk’ en dat etiket past ook op hun tweede album. Hier en daar hoor je invloeden uit de Ierse folk, maar atmosferische klanken die eerder doen denken aan Scandinavische bossen zijn minstens net zo dominant aanwezig.

Het klinkt op Where I Should End allemaal net wat voller dan op het debuutalbum van de inmiddels vanuit het Ierse Dublin opererende muzikanten en wanneer elektronica wordt ingezet klinkt het allemaal ook net wat moderner en wat minder zweverig, maar ook het tweede album van Saint Sister is een album vol mooie geheimen, waaronder klassiek aandoende uitstapjes.

Ook Where I Should End bloeit op wanneer je het album met de koptelefoon beluistert en alle onderdelen van de instrumentatie en de prachtige stemmen van Gemma Doherty en Morgan MacIntyre je van alle kanten om de oren vliegen. Het is knap hoe Saint Sister haar geluid net wat heeft weten te moderniseren, zonder de magie van haar debuutalbum te verliezen.

Zeker wanneer Gemma Doherty en Morgan MacIntyre acapella zingen hoor je hoe mooi hun stemmen bij elkaar passen, maar ook wanneer de instrumentatie net wat voller is, blijven de stemmen van de twee bijzonder makkelijk overeind en is kippenvel nooit ver weg.

Ik had zoals gezegd torenhoge verwachtingen toen ik begon aan mijn eerste beluistering van Where I Should End. Ik ben inmiddels een paar weken verder en het tweede album van Saint Sister heeft me zeker niet teleurgesteld. Integendeel zelfs. Saint Sister heeft haar unieke geluid geperfectioneerd, maar heeft de charme van haar debuut behouden. Prachtig album! Erwin Zijleman

avatar van jorro
3,5
Een erg fijn album. Inderdaad is de zang fraai, maar het zijn stuk voor stuk vooral erg mooie composities met zo nu en dan een prachtig strijkje. Wat mij betreft bij voorkeur te beluisteren met een goede koptelefoon.
Irish Hour springt er bovenuit. Manchester Air begint erg mooi a capella en krijgt mijn tweede blauwe ster. Een fijne ontdekking!
Het debuutalbum staat op mijn to-do lijstje Dit album krijgt voorlopig 3,5* en dat kunner er zo maar eens 4 worden.

Gast
geplaatst: vandaag om 22:34 uur

geplaatst: vandaag om 22:34 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.