Aya Gloomy - Tokyo Hakai (2021)

Licht tegenvallend, zeker na de fantastische EP Kanjiru. Een enkele keer hoor je de genialiteit en energie van Kanjiru terug, zoals bij het nummer Micro Creature, maar ik hoorde het weinig tot niet in de andere nummers terug. De nummers die op Micro Creature volgen vind ik dan ook wel weer best oké. Aya Gloomy's beste nummers doen me denken aan Empress Of qua vibe en energie, vanwie haar eerste albums als ecletische en moeilijk doordringbare electropop worden omschreven, met vooral ook in haar beste nummers behoorlijk veel percussie, waar de meeste electropop voor mij te glad overkomt, alsof iemand met een strijkijzer over de plaat is gegaan, en de catchiness eruit haalt, terwijl het vaak wel de percussie of de synths die het doen bij mij. Op Micro Creature niet zo veel speciaal te vinden op deze plaat. Kanjiru vind ik een stuk beter.

Groeier toch wel eigenlijk, heb het gevoel dat mijn recensie van hierboven niet echt meer geldig is. Weinig dat deze artieste verkeerd doet, voelt allemaal fris en inventief aan, terwijl het allemaal blijft hangen.