menu

Spellling - The Turning Wheel (2021)

mijn stem
3,67 (64)
64 stemmen

Verenigde Staten
Pop
Label: Sacred Bones

  1. Little Deer (5:39)
  2. Always (5:14)
  3. Turning Wheel (3:33)
  4. The Future (3:27)
  5. Awaken (4:31)
  6. Emperor with an Egg (3:09)
  7. Boys at School (7:28)
  8. Legacy (3:51)
  9. Queen of Wands (5:21)
  10. Magic Act (5:40)
  11. Revolution (5:59)
  12. Sweet Talk (3:33)
totale tijdsduur: 57:25
zoeken in:
avatar van Lura
Spellling is de artiestennaam van Chrystia Cabral. Ze groeide op in de buitenwijken van Sacramento, maar verkaste naar Oakland op zoek naar artistieke vrijheid. In eerste instantie focuste ze zich daar op beeldende kunst. Door de dood van een dierbare vriend verschoof de interesse echter in 2015 naar muziek. Haar debuut Pantheon of Me uit 2017 bevat een soort avant-gardistische, elektronische folk. Het album was succesvol en tekende ze vervolgens voor Sacred Bones. Het vervolgalbum Mazy Fly bevat een mix van donkere synthesizer en art pop en soul. Het nieuwe album The Turning Wheel is een heel stuk ambitieuzer. Door een zeer succesvolle crowfunding via Kickstarter wist ze genoeg financiële middelen te vergaren om zo’n dertig muzikanten in te huren. Hierdoor schiet de muziek nog meer alle kanten uit en kan er naast elektronica, akoestische instrumenten als strijkers, piano, fagot, banjo en harp ingezet worden. Maar ook een koor en een elektrische gitaar. Cabral valt eenvoudigweg niet in een hokje te plaatsen, ik waag zelfs geen poging. Je moet je gewoon aan de muziek overgeven, dan kruipt deze langzaam, maar heel zeker onder de huid. Een struikelblok kan eventueel voor nieuwe luisteraars misschien haar stem zijn, die soms geknepen, kinderlijk klinkt. Met name in de orkestraties is veel tijd gestoken, je komt soms oren te kort. De toevoeging van veel akoestische instrumenten heeft de muziek van Cabral enorm verrijkt. The Turning Wheel is ongetwijfeld het meest intrigerende album dat ik dit jaar hoorde. Warm aanbevolen voor de meer avontuurlijke luisteraar!

avatar van aERodynamIC
4,0
Naar aanleiding van de singles van dit album werd ik getipt door herman om Spellling in de gaten te houden. En dat was niet aan dovemansoren gericht, want die singles passen helemaal in mijn straatje. Beetje barok, beetje zwieresque, koortje strijkers, lekker puur, beetje losjes. Ja hoor, kom maar op.

In de tussentijd ook maar Mazy Fly uit 2019 beluisterd, maar dat deed me toch een stuk minder.

Gelukkig beloofden de singles van The Turning Wheel veel en worden de verwachtingen op dat vlak ingelost. Ik hou van dit soort albums waar natuurlijke instrumenten de boventoon voeren. Het orkestrale is echt heerlijk. Ik kreeg er een Irrepressibles, Lost in the Trees of Magic Theatre gevoel bij en ook Belle and Sebastian waren niet ver weg (maar dan zonder het barokke wat we hier wel horen).
En misschien klinkt het vreemd, maar ik hoor zelfs een lichte echo Sopor Aeternus hier en daar.

Toch ben ik nu nog niet zo ver om dit album voor de volle 100% gelijk te trekken aan de grote succesalbums van die gezelschappen (5*), en dat heeft te maken met de zang van Chrystia Cabral. Ik stoor me er niet aan, maar ze weet me niet te betoveren, iets wat de muziek eigenlijk best wel doet. Wie weet komt dat ook nog, want bijzondere stemmen doen het meestal wel goed bij mij.

Neemt niet weg dat The Turning Wheel een ongelooflijk lekker album is. Een album waarvan ik het vermoeden heb dat het dadelijk in één klap keihard toe gaat slaan, zoals dat ook het geval was bij de voorbeelden die ik hier aanhaalde. Ik voel gewoon dat het nu al broeit.

Ik kan niet wachten op dat moment en hoop dat het ook echt gaat komen, want ik ben wel weer eens toe aan dit soort zwieresque barokpop die hoog gaat aanslaan. Hier krijg ik het op een presenteerblaadje aangeboden, en oh wat is dat lekker.

avatar van oogsttijd
Dit kreeg een 10tje van theneedledrop, ik zet het op mijn rotatielijst maar ben normaal ijskoude postpunk of harsh noise gewend van dit label. Maar jullie beschrijvingen wekken zeker mijn interesse.

avatar van henrie9
4,5
Ja, 'SpeLLLing'... Horen wij hier soms een musical? Soundtrack misschien van een of andere Frozen 3? Nee, stil, Chrystia Cabral aka Spellling beseft het waarschijnlijk zelf ook nog niet, maar ze maakte hier zomaar haar hoogst persoonlijke schitterende editie van Alice in Wonderland! Muziek is beweging, zei ze, waarna ze na de release al weer onmiddellijk zelf aan de slag toog om haar goud- tot paarskleurige muzikale sprookjeswereld van The Turning Wheel om te zetten in kunstige, hippe liveperformances voor na de corona.
De hele making off was nochtans ook al geen sinecure. Alles was uitgeschreven, maar ze wilde -ja, 'n willetje en ambitie heeft die jonge Amerikaanse dus zeker- een dure, bruisende productie zoals in de seventies met een pak muzikanten. Ze ronselde dus op originele wijze fondsen en kon uiteindelijk met liefst 31 medewerkers aan de slag. Dan kwam corona en toch presteerde ze alles zelf, met haar vrolijke groep, allen veilig op afstand. Heus huzarenstukje voor een beginner, zeg maar, hoe zij zich alles zelf perfect verbeeldde, hoe zij alles zelf minutieus en totaal overzag. Ieder geluid, ieders instrument gaf ze de gewenste plaats, zo groeide haar droomproject uit tot een verbluffende productie.
Die stem, de zang van Chrystia bindt er de delen tot een geheel. Een mystiek wervelende wereld, haar monologen. Hier is een songwriter aan 't werk die niet zomaar lyrics pent, maar uitzonderlijke, fantasierijke poëzie. Ze maakte eerst heftige schetsen van leuke of grillige, donkere ingevingen in haar dromen, ze ontving klankspiralen tussen licht en duisternis, was op zoek naar psychisch ruimtelijke landschappen. Hét specifiek filosofisch thema van The Turning Wheel gaat cryptisch over voortdurend veranderende, bedreigende gebeurtenissen die inwerken en de helende kracht daarbij van vriendschap en verbondenheid. Met het spinnewiel, haar metafoor voor de zoektocht naar zichzelf, naar uitkomsten, ondanks apocalyptische dreiging steeds zoekend naar happy endings. Op de plaat deelde ze alles netjes op in twee helften, de funside aan de ene kant, de meer dark side erachteraan.
En dan zingt ze, met die intonatie in haar stem even afwisselend als haar kleurrijke arrangementen, ogenschijnlijk niet altijd als een nachtegaal, maar even matuur als die andere uitzonderlijke karakterstemmen, haar charisma neemt het over. Met de zangstijl van een Kate Bush, een Joanna Newsom, zeker niet in diezelfde iele hoogten, maar zeker hun opvallend klassieke invloeden, hun unieke popbenadering. En de soul, hemelse soul, hevig gepassioneerd en toch ook ingehouden, die heeft ze, Motown op z'n best.
Wat maakte ze haar plaat rijk! Vanaf opener 'Little Deer', zo groots en barok, tegen een achtergrond van dansende violen, piano, harp, koor, hoge vocalen en blazers. Tegelijk soms zo freel en voorzichtig, als het onschuldig hertenjong in dreiging vernesteld, zoals het persoonlijk en maatschappelijk ook wel bij mensen gebeurt.
Een plaat vol met enkel hoogtepunten, superdivers, arty popsongs, ballades, rockanthems met lekkere gitaarsolo's. Met speciale plaats ook voor de elektronica en de drummachines. De synths vaak minimaal, retro, sound van Mike Oldfield, dreigend voortstuwend of ritmisch hypnotiserend in de meer duistere onderzijde van de plaat. Spellling's The Turning Wheel is een kunstig, feilloos geproduceerd, noodzakelijk, tijdloos album, met een pak fijne muziek voor het hart. Laat Chrystia's grote droom je daarom overrompelen, overspoelen! 2021 zal voor Spellling 't jaar zijn dat de onderwaardering meer dan terecht voorgoed stopte.

avatar van henrie9
4,5
Gaat direct naar de spits van mijn persoonlijke CD-toppers deze week. Met dank voor de positieve hints van Lura en aERodynamIC .

avatar van Rvdz
4,0
Niet 100% mijn ding dit, maar Boys At School is wel van een ongekende klasse.

avatar van AstroStart
5,0
Nummers als Awaken, Boys At School en Revolution zijn een lust voor het oor. Warmbloedige muziek, fantastisch geproduceerd, groots uitgevoerd. Vakmanschap. Niet op de achtergrond draaien, maar met een goede hoofdtelefoon.

Natuurlijk zijn er wat momenten dat het een klein beetje inzakt - zoals The Future - maar daar staan eindeloos veel hoogtepunten tegenover. Kate Bush is nooit ver weg, maar Chrystia Cabral heeft ook iets eigens en ieder nummer klinkt uniek. Always lijkt weggelopen uit een jaren 90-Disneyfilm, Awaken klinkt als de soundtrack van een vintage horror-movie, Queen of Wands klinkt als Kraftwerk en Little Deer had een ballad van Prince kunnen zijn. Hoogtepunt is natuurlijk Boys At School met een haast Wuthering Heights-achtige epische opbouw en een gekwelde songtekst. Het nummer begint al geweldig met "Take me to the Lord before the boredom takes me over". Tijdens deze progrocker doen steeds meer instrumenten mee en het einde komt eigenlijk altijd weer te vroeg.

3,0
Toch een beetje een tegenvaller. Boys at School neigt al wel vervaarlijk naar kitsch, maar heeft wel genoeg intrinsieke kwaliteit om alsnog een topnummer te zijn. Op dit album krijgt de kitsch toch een beetje de overhand, vooral op de eerste helft; ik heb het idee dat ik naar een musical of Disney-soundtrack zit te luisteren. Daar komt bij dat mevrouw Cabral af en toe een over-the-top pathetisch zangstemmetje opzet, alsof ze een door Max Martin geproduceerde popballade zingt.

Vanaf Boys at School wordt het geluid iets donkerder, de daaropvolgende 2 nummers bevallen me ook, maar het eindigt weer in musicalstijl. Het drieluik Boys at School, Legacy en Queen of Wands redt de meubelen voor een nipte 3*, maar ik denk niet dat ik dit album nog veelvuldig zal draaien.

avatar van AstroStart
5,0
Over het tweede couplet van Boys at School. Cabral zingt: "You don't even know, you don't even bother /
You gave me a heartbeat, you gave me a heartbeat" en even daarna: "I guess you'll never know / How much this moment means to me / You were the hero on my T.V".

Zou ze hier haar ouders bedoelen (aangezien die keuzes hadden gemaakt voor de school van Cabral, waar ze zich geïsoleerd voelde) of God (aangezien ze Lord in de eerste zin ook al aanhaalt en katholiek is)? Maar wat betekent 'You were the hero on my T.V.' dan?

avatar van GrafGantz
3,0
Titmeister schreef:
Daar komt bij dat mevrouw Cabral af en toe een over-the-top pathetisch zangstemmetje opzet, alsof ze een door Max Martin geproduceerde popballade zingt.


Eens, ik moest net iets te vaak aan Britney denken

avatar van deric raven
4,5
Chrystia Cabral heeft niet voor de eenvoudigste weg gekozen. Pantheon of Me is een onmogelijke ontsnapping uit een caleidoscoop spiegeldoolhof waarbij ze op elke denkbare hoek de confrontatie met zichzelf aanvecht. Dit duistere debuut onder haar artiestennaam Spellling (ja, inderdaad met drie l’s in het midden) is een ongemakkelijke verwarrende plaat, waarmee ze een toevlucht zoekt in de donkere postpunkscene. Een spinnenweb wat zich steeds strakker om de zangeres aanspant, en waarbij ze als hulpeloze prooi toeziet hoe de akkoorden haar bijna vermorzelen. Gedurfd en gewaagd? Zeker. Een onovertrefbaar meesterwerk? Misschien ook wel. Opvolger Mazy Fly staat met een voet nog in die troebele nachtmerrie, terwijl die andere zich al in een heldere droomwereld bevind. Nog steeds enigszins angstaanjagend, al wenken de hypnotiserende klanken je wel naar het bevrijdende licht toe.

The Future openbaart zich aan de horizon. We ontlopen het heden door alvast in de toekomst te leven. Het derde wapenfeit is ondertussen alweer een jaar geleden afgerond en presenteert zich nu als The Turning Wheel. Spellling kiest voor een yin en yang achtige benadering waarbij ze het geheel onderbrengt in above en below tracks. Het spinnenwiel wat centraal staat in de titel The Turning Wheel spint regels, klanken en de muzikale voordracht als Repelsteeltje aan elkaar in gouden toegankelijke ambitieuze songs. Maar nog steeds lokt dat stoffige torenkamertje waar ze haar verleden heeft achtergelaten. Net als bij Doornroosje blijft bij Spellling die eeuwige slaap een grote aantrekkingskracht uitoefenen op het onschuldige enthousiasme en de maagdelijke kinderlijkheid in haar nummers.

Helaas is dit ook te herleiden tot het ongewild vroeg volwassen worden in het slepende opbouwende hoogtepunt Boys at School. Dit confronterende traumatische nummer gaat terug naar het trieste pestgedrag op de middelbare school, waarbij overwogen wordt om het leven op het zestiende levensjaar te beëindigen. Als artiest wordt ze gewaardeerd door haar uitzinnige afwijkende karakter terwijl dit juist in haar puberteit bijna de allesvernietigende nekslag was. Deze hardheid van de maatschappij vormt nog steeds de leidraad in het dagelijks functioneren, waar geloof, ras, seksuele geaardheid en het gewoon jezelf durven te zijn nog steeds niet volledig gewaardeerd en geaccepteerd wordt. De eerder aangehaalde sprookjeswereld is het escapisme als de waarheid ondraagbaar is. Het klassieke breekbare glazen piano raamwerk wordt stuk gespeeld door een veelvoud aan demonische gillende gitaarakkoorden die als indringende kwelgeesten de aanval inzetten.

Een voorbode voor de zware down to earth diepgang welke zich voortzet in de below nummers. Alsof een chagrijnige Walt Disney aan Burt Bacharach de opdracht geeft om zijn commercieel gemaakte mythes vakkundig de vernieling in te helpen door er een kwetsbare vocalist in te plaatsen. Want het leven is geen sprookje, zeker niet in 2021. De binding met de realiteit blijft dan ook continu intact. Chrystia Cabral legt de pijnlijke triggerpoints van haar soulstem bloot en graaft diep in haar ziel om de deprimerende ervaringen op te roepen. Die kwetsbaarheid roept ze op door zich op Little Deer te reïncarneren als een rank jong Bambi hertje. Dit beeld wordt later nog versterkt in het krachtige Emperor with an Egg waar ze als een herboren gevleugelde feniks een nieuw leven met zich meedraagt.

Dus weg met de keyboards die op de vorige twee platen zo prominent op de voorgrond opgesteld stonden. The Turning Wheel vraagt om een breed georkestreerde aanpak waarbij de instrumenten daadwerkelijk in en uit ademen. Hier en daar een tikkeltje theatraal waarmee ze de grenzen van de jaren zeventig rockopera’s opzoekt. Het is allemaal lekker zweverig en spiritueel, songs die ze zelf catalogiseert als de above songs. We stappen een vredelievende wereld binnen die bewoond wordt door harpen, koperblazers en harpen. Een geschikte instrumentenkeuze waarmee ze eenvoudig de roep om een nieuwe religieuze wereldleider in Awaken beantwoordt die de bloedende planeet een snelcursus EHBO aanbied, en tevens kan switchen naar een donkerder mineurgeluid waar een stormvloed aan onheilspellende donderende percussie zich bij het gezelschap voegt.

Ergens in die gitzwarte oppervlakte drijft daar de opening naar het licht. Legacy verklaart de donkerheid van de vorige albums Pantheon of Me en Mazy Fly. De aantrekkingskracht van de duisternis is vastgelegd in haar genen, een onbedoelde erfenis waar haar vader Chrystia Cabral mee heeft opgescheept. De persoonlijke teksten en de daarbij gevormde filmische muziek zijn het dynamische zwaard Excalibur waar ze dit dragende verdriet mee bestrijd. Hoe heerlijk is het als Spellling de gemiste kille synthesizers en voorgeprogrammeerde drumbeats opnieuw introduceert in de jaren tachtig synthpop van het ondertussen gedateerde futuristische Queen of Wands. De magie in Magic Act zit verborgen in de toegankelijke eighies progpop gitaren welke zich totaal onverwachts aandienen.

De zoektocht naar haar innerlijke rust is nog lang niet ten einde, er zitten genoeg niet opgevulde hiaten in het leven, waardoor de cirkel nog steeds niet rond is. Tot die zelf reflecterende conclusie komt ze in Revolution. Stiekem verlangt Chrystia Cabral niet naar deze voltooiing, omdat het tevens de voedingsbodem voor haar inspiratie vormt. The Turning Wheel is een prachtplaat waarmee ze de liefhebbers van pop songs samen brengt met een meer alternatief georiënteerd publiek.

Spellling - The Turning Wheel | Pop | Written in Music - writteninmusic.com

avatar van henrie9
4,5
Waaw, schitterende review!

avatar van deric raven
4,5
henrie9 schreef:
Waaw, schitterende review!


Bedankt!

avatar van Don Broccoli
5,0
Onbegrijpelijk lage rating hier. Zoveel fraaie songs, een bijzonder geluid en een ronduit fantastische productie. Magisch album.

avatar van jorro
3,0
Ik kan me geheel vinden in het bericht van Titmeister van 17 juli j.l. Ik wist me er eerst geen raad mee, maar inderdaad lijkt het grotendeels wel op een jaren '60 musical. Een naam als Emperor With an Egg zou een mooie musical-titel zijn. En dat verklaart mijn matige score volledig.
En ook al zijn sommige tracks vanuit muzikaal opzicht best de moeite waard (Boys at School) dan blijft de stem helaas mijn breekpunt.
3*

avatar van aerobag
4,0
Ik moet bij dit album denken aan een producer van Disney soundtracks, die stiekem ook de gehele discografie van Kate Bush en Pink Floyd op vinyl in bezit heeft. Een doldwaas studio-avondje met een paar opgetrommelde collega's, met misschien wat geestverruimend snoepgoed, en dat dit album dan het resultaat is. Spellling is een van mijn favoriete melodie schrijfsters van de laatste jaren. Sterk hoe ze dat kitscherige baroque in een mystieke wereld van verwondering weet te trekken. Betoverend synth-gedreven avontuurtje!

Highlights: Boys at School, Revolution, Little Deer

avatar van herman
3,0
Aardige plaat, maar mij net iets te theatraal - zowel vocaal als compositorisch. Boys at School is wel uitzonderlijk goed, maar voor mij is dat eigenlijk wel genoeg Spellling.

avatar van AOVV
3,0
Album begint best goed met Little Deer - de aandacht is wel meteen getrokken door de aparte zang (Kate Bush kom bij mij ook wel op), en Boys at School is een kunststukje. Verder blijf ik wat op mijn honger zitten. Het klinkt allemaal best OK, maar ik veer, buiten de vermelde songs, nergens op en het gaat wat aan me voorbij.

Aardig dus, maar meer kan ik er helaas niet meteen van maken.

3 sterren

Gast
geplaatst: vandaag om 13:26 uur

geplaatst: vandaag om 13:26 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.