menu

Pom Pom Squad - Death of a Cheerleader (2021)

mijn stem
3,21 (12)
12 stemmen

Verenigde Staten
Rock
Label: City Slang

  1. Soundcheck (0:51)
  2. Head Cheerleader (3:08)
  3. Crying (3:09)
  4. Second That (2:32)
  5. Cake (1:48)
  6. Lux (1:39)
  7. Crimson + Clover (2:03)
  8. Red with Love (2:28)
  9. Forever (3:10)
  10. Shame Reactions (1:32)
  11. Drunk Voicemail (3:29)
  12. This Couldn't Happen (1:26)
  13. Be Good (2:36)
  14. Thank You and Goodnight (0:23)
totale tijdsduur: 30:14
zoeken in:
avatar van erwinz
3,5
recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Pom Pom Squad - Death Of A CHeerleader - dekrentenuitdepop.blogspot.com

Pom Pom Squad - Death Of A CHeerleader
Pom Pom Squad probeert op haar debuutalbum Death Of A Cheerleader werkelijk van alles, slaat de plank soms echt volledig mis, maar weet ook in positieve zin te verrassen

Ik weet nog steeds niet goed wat ik aan moet met het debuut van de Amerikaanse band Pom Pom Squad. Death Of A Cheerleader is soms aangenaam en soms helemaal niks, maar ik hoor ook wel degelijk het talent van de band en het talent van frontvrouw Mia Birrin in het bijzonder. De muzikante uit New York schrijft zo nu en dan prima songs, staat open voor uiteenlopende invloeden en prefereert op Death Of A Cheerleader een eigen geluid boven eenheidsworst. Het is af en toe verrassend goed, soms verbazend slecht, maar uiteindelijk scoort dit album wat mij betreft een behoorlijke voldoende. Pom Pom Squad propt veertien songs in een half uurtje en het is een half uurtje dat doet uitzien naar een vervolg.

Pom Pom Squad begon ruim vijf jaar geleden als een soloproject van de Amerikaanse muzikante Mia Birrin, maar is inmiddels uitgegroeid tot een echte band. Na twee EP’s is het deze week verschenen Death Of A Cheerleader het eerste album van de band uit Brooklyn, New York. Het is een album dat ik na een vluchtige eerste beluistering opzij schoof als ‘leuk maar niets bijzonders’, maar dat laatste moet ik inmiddels toch wat nuanceren.

Death Of A Cheerleader van Pom Pom Squad wordt hier en daar in het hokje punk geduwd, maar daar hoort het album wat mij betreft niet thuis. Hier en daar klinkt de muziek van de band uit New York weliswaar ruw en is er ruimte voor punky gitaarriffs, maar met de punk uit de tweede helft van de jaren 70 heeft het echt helemaal niets te maken. Heel af en toe is het etiket punkpop misschien treffend, maar over het algemeen genomen hoor ik op Death Of A Cheerleader vooral pop of rock met hier en daar een punky attitude.

Death Of A Cheerleader is geproduceerd door Sarah Tudzin, ook de vrouw achter de uit Los Angeles afkomstige band Illuminati Hotties. Ik twijfel nog steeds of ik die band nu serieus moet nemen of niet en eigenlijk geldt dat ook voor Pom Pom Squad. Death Of A Cheerleader bevat een aantal lekker in het gehoor liggende popliedjes, maar de band rond Mia Birrin slaat de plank ook wel eens mis.

Ik heb dan ook lang getwijfeld of ik dit album zou recenseren, maar uiteindelijk hoor ik toch voldoende goede ideeën op het album en ook ruim voldoende goede popliedjes. In muzikaal opzicht is het allemaal niet heel bijzonder, maar het is ook zeker niet slecht. De belangrijkste kracht komt van de frontvrouw van de band, die tekent voor een aantal prima songs en deze bovendien met veel vuur vertolkt.

Het manoeuvreert telkens op het snijvlak van pop en rock, waarbij flink wat clichés uit de hoge hoed komen, maar Pom Pom Squad strijkt wat mij betreft ook voldoende tegen de haren in, zeker wanneer Mia Birrin kirt of haar teksten juist met veel venijn uitspuugt. Het zorgt uiteindelijk voor een album dat eerder eigenzinnig dan mainstream is.

Death Of A Cheerleader flirt met 90s indierock en met een klein beetje punkpop, maar wanneer de band uit New York de klassieker Crimson + Clover nog eens afstoft hoor je stiekem ook de liefde voor de 50s en 60s girlpop van Phil Spector en die liefde komt nog een paar keer terug.

Death Of A Cheerleader springt af en toe wel erg van de hak op de tak, wat zorgt voor een wat fragmentarisch album, maar het zorgt er op hetzelfde moment voor dat het debuut van Pom Pom Squad net wat interessanter is dan vergelijkbare albums, waar ik meestal met een grote boog omheen loop.

Of het debuut van de band rond Mia Birrin een krent uit de pop is durf ik nog niet te beweren, maar ik hoor wel potentie op dit album. Ik sluit zeker niet uit dat Pom Pom Squad de volgende keer met een draak van een album op de proppen komt, maar er is ook een kleine kans op een album dat iedereen gaat verrassen.

In de tussentijd lijkt Mia Birrin vooral op zoek naar een eigen geluid om de wereld mee te veroveren. Dat heeft ze misschien nog niet gevonden, maar een deel van de ingrediënten is interessant. Persoonlijk lijkt de eigentijdse variant op de Phil Spector girlpop me interessanter dan de flirts met punkpop en 90s indierock, maar ik ben vooral benieuwd waar Pom Pom Squad ons nog mee gaat verrassen. Tot die tijd is het vooral een 'guilty pleasure' en daar is niks mis mee. Erwin Zijleman

avatar van deric raven
3,5
Het heeft wel iets, dat cheerleader imago. Aan de ene kant heel preuts en onderdanig, maar ook verleidelijk en oppermachtig. Bedoeld om American football spelers op te hitsen en met een hoog amusementswaarde het publiek te vermaken. Het zijn meestal de veelgevraagde aantrekkelijke meisjes die tijdens het eindejaar bal met de meest gespierde jongens rondlopen. Vaak zijn dit toch ook wel de typetjes die vervolgens alweer snel vergeten worden, terwijl de nerds wel carrière maken. Pom Pom Squad is een naam die je eenvoudig zou koppelen aan zo’n atletische dansgroep die zich met mierzoete Prodent glimlach op het veld manoeuvreert.

Pom Pom Squad is echter een uit Brooklyn afkomstig rockgezelschap met een indrukwekkende zichzelf uitsprekende frontvrouw, die verbaal een heerlijke venijnige overslaande snik tevoorschijn tovert. Mia Berrin verruilde haar prille acteer carrière voor een aandeel in de muziekwereld. Samen met bassist Mari Alé Figeman, gitarist Alex Mercuri en drummer Shelby Keller wordt er gewerkt aan een tweetal EP’s, welke als Hate It Here en Ow naar buiten gebracht worden. Die mix tussen romantische dromerige verhaaltjes als Forever en zwaar deprimerende exorcistische stukjes muziekbeleving houden ze aan op het eerste volwaardige album Death of a Cheerleader.

Pom Pom Squad heeft zich in de tussentijd gesetteld bij het invloedrijke Duitse City Slang label en het springerige Red with Love gelanceerd, welke ook op de plaat is terug te vinden. De aanduiding Death of a Cheerleader roept echter wel de nodige vraagtekens op. Het heeft een soort van Laura Palmer achtige aantrekkingskracht, een mysterie wat zich op Twin Peaks wijze verder ontwikkelt. De tranentrekkende cover van Crimson And Clover is bijna een smeekbede om gebruikt te worden in een door David Lynch geproduceerde film noir. De band van Mia Berrin heeft ook dat absurde in hun duistere, grillige tegen de grunge aanleunende sound.

Het exploderende titelstuk Death of a Cheerleader en het sentimentele in de ziel snijdende Crying halen de basis uit de opwindende jaren negentig indierock, en herplaatsen zich in dit tijdsbestek waar vrouwenbands steeds meer op de voorgrond treden. Songs die worden ingeleid door herkenbare retro slaapliedjes en kinderlijke musicaldeuntjes met een groot Walt Disney gehalte. Bubblegum romantiek met flarden bijtende teksten. De donkere Puerto Ricaanse zangeres worstelt met de #MeToo en Black Lives Matter vraagstukken. Deze maatschappelijk kritische houding kan ze goed kwijt in haar feministische statement.

De New Yorkers bevinden zich met hun intellectuele highschool voordracht in het vaarwater van Weezer, die ondertussen zelf alweer bijna dertig jaar die studentikoze uitstraling met zich meedragen. Tegen wil en dank uitgeroepen tot de Swiebertjes van de punkrock. Pom Pom Squad is net wat minder emo, en wil echt stevig van zich afschreeuwen. Het korte punk rockende Lux zit ergens tussen een aanranding en een heftige uit de hand gelopen vrijpartij in. Mia Berrin heeft het schattige meisjesachtige van een Courtney Love, maar bezit ook wat van haar demonische woede uitbarstingen die sterk op de voorgrond treed in een track als het opgefokte Shame Reactions. Death of a Cheerleader is een uitgesmeerde albumvariant van het Hole hit succes Miss World. Ze zijn er nog steeds, spraakmakende vrouwen met een opruiende punk attitude.

Pom Pom Squad - Death of a Cheerleader | Alternative | Written in Music - writteninmusic.com

avatar van WoNa
4,0
Het album begint met een stukje muziek dat meteen een belletje in mijn achterhoofd liet rinkelen. Het duurde even, maar ik kwam uit op 'Mr. Sandman', voor mij het meest bekend van Emmylou Harris, maar voor misschien wel mijn grootouders, The Andrew Sisters. Het geeft maar aan op welke borden Mia Berrin, de leidster van Pom Pom Squad schaakt, want niet veel later hoor ik een nummer dat direct Doris Day bij me opriep, de heldin van mijn ouders.

Pom Pom Squad speelt zeer overtuigende punkrock op Death Of A Cheerleader. Is zeer bedreven op dit segment van de populaire muziek, maar dat is duidelijk niet genoeg. De band doet grepen uit een verleden dat ver voorbij The Ramones gaat en dat maakt het album voor sommigen wellicht totaal onbegrijpelijk, voor anderen een rijke ervaring. Ik schaar mijzelf achter de laatste groep.

Eigenlijk vind ik het heel knap wat Pom Pom Squad doet. Vooral omdat het in beide extremen overtuigt en daar tussenin ook. Briljant zal ik het niet noemen, maar net als het nieuwe album van Squirrel Flower, 'Planet (i)', weet Pom Pom Squad te variëren op een manier die niet veel artiesten aandurven vandaag de dag. Het toont visie en lef en een onafhankelijke geest. Een aanrader dus.

Het bovenstaande is een bewerking van een Engelstalige post op WoNoBloG.

avatar van Nevele
3,5
erwinz schreef:

Death Of A Cheerleader flirt met 90s indierock


Ik geloof dat ze wel iets meer met de 90s indierock uitgespookt hebben dan alleen maar flirten.

Ik luister hier bijna regelrecht naar een album uit '92 zou ik zo zeggen.

Boetiek9999
Dit avontuurlijke plaatje verdient wel wat meer animo dan de geringe die het nu krijgt.

avatar van Mausie
Mausie (crew)
Boetiek9999 schreef:
Dit avontuurlijke plaatje verdient wel wat meer animo dan de geringe die het nu krijgt.

Thanks voor het nomineren van Head Cheerleader bij de 2021 KO, staat hier op repeat de afgelopen dagen. Echt een gigantische power pop oorwurm

Gast
geplaatst: vandaag om 04:03 uur

geplaatst: vandaag om 04:03 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.