menu

Mild High Club - Going Going Gone (2021)

mijn stem
3,19 (8)
8 stemmen

Verenigde Staten
Rock / Pop
Label: Stones Throw

  1. Kluges I (1:48)
  2. Dionysian State (3:04)
  3. Trash Heap (1:16)
  4. Taste Tomorrow (2:21)
  5. A New High (2:47)

    met Winter

  6. It's Over Again (2:07)
  7. Kluges II (2:50)
  8. I Don't Mind the Wait (3:02)
  9. Dawn Patrol (1:34)
  10. Waving (4:20)
  11. Me Myself and Dollar Hell (3:00)
  12. Holding on to Me (1:29)
totale tijdsduur: 29:38
zoeken in:
avatar van Lura
De eerste twee albums van Mild High Club waren geruisloos aan mij voorbijgegaan. Op die albums was een mix te horen van psychedelische dream pop vermengd met jazz-rock elementen. Op Going, Going, Gone worden ook op inventieve wijze Braziliaanse (folk) invloeden toegevoegd, invloeden vanuit de elektronische muziek uit de jaren zestig en zeventig en funk invloeden. Achter de naam Mild High Club gaat slechts een man schuil, Alex Brettin. Brettin heeft een jazz achtergrond, studeerde af aan Columbia College in Chicago. De meeste instrumenten worden door Brettin zelf bespeeld. Ook een grote vinger in de pap heeft Grammy Award winnares Vicky Farewell Nguyen. Zij is coproducer, schreef mee aan een aantal songs en is op ieder nummer te horen, ofwel zingend en/of op toetsen. De Braziliaanse zangeres Samira Winter is te horen op New High. De muziek luistert heerlijk weg, de teksten zijn een ander paar mouwen. Die zijn nogal politiek getint en doorspekt met scherpzinnige humor. Het is de Brettins kijk op het moderne Amerika. Belangrijke thema’s zijn (wapen) geweld, klimaatsverandering, kleptocratie, vertrouwen, paranoia en individualisme. De twaalf liedjes zijn kort en bondig en duren gezamenlijk nog geen dertig minuten. Maar dat vind ik geen probleem, daardoor zelf ik het relaxte Going, Going, Gone gemakkelijker nog een keer op.

avatar van johans
4,0
Lounge muziek. Er zijn momenten dat ik het graag mag horen. Zoals nu terwijl ondergetekende deze woorden schrijft. Als de meesten van jullie op een oor in dromenland liggen bijvoorbeeld. De honden bij mij komen kijken of ik nog wakker ben bij de twinkeling van de nachtelijke hemel.

Muziek met een knipoog naar Steely Dan, een jazzy randje, een fijne psychedelische wolk, af en toe een koortje, Braziliaanse avantgarde uit de jaren zeventig en tachtig. En passant prima liedjes laat horen, die niet gelijk hun geheimen prijsgeven. Niet loodzwaar, maar zwoel en laid-back, waar een oceaanbriesje doorheen waait. Gevarieerd en heerlijk toegankelijk. Zo komt het album “Going, Going, Gone over van het Amerikaanse indierock gezelschap Mild High Club rondom Alex Bretin, die het geheel arrangeerde en produceerde.

Hoewel een album met twaalf nummers misschien lang lijkt te duren, klokken de meeste composities rond de twee minuten. Korte gefragmenteerde nummers, die onverwachts eindigen, waardoor je geïntrigeerd blijft en meer wilt. “Going, Goin, Gone” in volle glorie. Het meest politieke album van Mild High Club, waarvan inmiddels drie platen zijn verschenen.

Hoewel “Going, Going, Gone” waarschijnlijk niet voor iedereen is weggelegd, zou je alleen al het onvoorspelbare karakter en de enorme hoeveelheid werk moeten kunnen waarderen dat in deze productie is gestoken. Het is ongetwijfeld origineel en ontspannend boordevol interessante muzikale ideeën en opvallende nummers, die zorgen voor een boeiende luisterervaring.

Gast
geplaatst: vandaag om 11:03 uur

geplaatst: vandaag om 11:03 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.