Dit album meegekregen in een grotere aanschaf van platen. Naam deed geen belletje rinkelen, in 1ste instantie dacht ik aan Marc Almond..maar dat was voordat ik zag dat het om twee namen ging; Jon Mark en Johnny Almond. I.i.g. hebben beide heren wel hun sporen achter gelaten in de muziek, maar hebben die mij nooit bereikt tot aan dit album. Een zwoel, soft jazzy sfeertje, met een melancholische ondertoon. Her en der doet het ook wel wat denken aan Steely Dan. Zo op zijn tijd kan ik er wel naar luisteren. Beetje vroeg op de dag, of later op de avond.