menu

Yorick van Norden - Playing by Ear (2021)

mijn stem
3,88 (20)
20 stemmen

Nederland
Rock / Pop
Label: Excelsior

  1. Empty Words (4:36)
  2. Nothing's Ever Planned (3:48)
  3. Let It Roll (5:26)
  4. Part of Me (4:21)
  5. (Isn't It So) Sad About Us (3:18)
  6. The Ways of Love (3:43)
  7. The Loving Kind (3:38)
  8. Love Gone Wrong (3:04)
  9. Maybe Tomorrow (4:17)
  10. For a Moment (5:28)
totale tijdsduur: 41:39
zoeken in:

avatar van nlkink
Overigens is dit niet het album dat Yorick in de Abbey Road Studios zou opnemen. De opnames zijn uitgesteld tot volgend jaar.

avatar van Lura
4,5
Het tweede, voor een Edison genomineerde, soloalbum The Jester bracht Yoricks carrière in een stroomversnelling. Het album kreeg naast lovende kritieken, veel airplay en Yorick was bijna niet van de buis af te slaan.

Ter voorbereiding van een nieuwe plaat reisde hij vorig jaar in februari met zijn band af naar Vlieland, in de zomer zou dan zijn, sinds zijn tienerjaren, gekoesterde wens in vervulling moeten gaan. Een album opnemen in Abbey Road, waar zijn grote helden The Beatles, maar bijvoorbeeld ook Pink Floyd, klassiekers opnamen.

Corona gooide echter roet in het eten en had Yorick opeens zeeën van tijd. Ideaal om liedjes te gaan schrijven en veel na te denken. Vandaar dat Playing by Ear persoonlijker is geworden dan voorgaand werk. Het album laat een wat moderner en tijdlozer geluid horen. Gedeeltelijk verantwoordelijk voor het modernere geluid is geluidsmagiër Tom Broshuis, die eerder dit jaar ook een belangrijke stempel drukte op La Belle Épogue, Volume 1 van La Belle Épogue. Een project van Danny van Tiggele, waarop naast Yorick onder andere ook Judy Blank en Paul Bond te horen zijn. Judy, Paul en Danny werkten nu ook mee aan Playing by Ear.

Het verfrissende geluid is meteen in de uptempo opener en eerste single Empty Words duidelijk aanwezig. Het is een politiek getinte song, wie goed luistert hoort een stukje van de geruchtmakende speech van Thierry Baudet na afloop van de verkiezingen. Een speech waaraan overigens, op Baudet na, niemand een touw kon vastknopen. Hij is trouwens niet de enige politicus die vaak loze woorden spreekt, geen wonder dat het vertrouwen van de Nederlandse bevolking in politici nog nooit zo laag geweest is.

Er is nog een reden waarom de teksten meer autobiografisch geworden zijn. Yorick leest uitsluitend non-fiction, dus kan geen inspiratie uit de literatuur halen en vertelt hij dus over zijn eigen leven. Nothing’s Ever Planned gaat over zijn gedachten over tijd, vergankelijkheid en klimaatverandering. Met als boodschap dat de toekomst en het leven zich nooit helemaal laten plannen door de mensheid.

Het meest persoonlijk zijn Part of Me en Maybe Tomorrow en hebben allebei te maken met een erfelijke aandoening die in zijn familie van moeders kant heerst. “Toen mijn oom in 1992 op 29-jarige leeftijd verongelukte werd bij de autopsie toevallig ontdekt dat hij leed aan cystenieren, een erfelijke nieraandoening. Na familie onderzoek bleken ook mijn oma en moeder genetisch behept. Na een tweede mislukte niertransplantatie overleed mijn moeder in 2018. Op wat haar zestigjarige verjaardag had moeten zijn schreef ik het liedje Part Of Me.”.

Ook Yorick en zijn zus Dominique zijn drager van het bewuste gen. Zijn zus Dominique zat noodgedwongen een jaar lang thuis in afwachting van een niertransplantatie. Om haar een hart onder de riem te steken schreef Yorick het liedje Maybe Tomorrow. Intussen heeft ze gelukkig een nieuwe nier.

Afgelopen jaar had Yorick zijn meest creatieve periode uit zijn carrière en ging het persoonlijk uitermate goed met hem. Yorick over deze periode : “Ik beleefde één van de meeste creatieve periodes van mijn leven. Ergens voelde ik me bijna schuldig om dat hardop uit te spreken. Want ook in mijn omgeving waren er sterfgevallen te betreuren. En dat waren lang niet allemaal zeventigplussers.”. Op een ochtend schreef hij in een ruk Let it Roll, een liedje om mensen die het zwaarder hadden dan hijzelf te steunen en vragen moed te houden.

Playing by Ear is homogener dan zijn voorgaand werk en is Yorick wederom gegroeid als songschrijver. Zijn feitelijke derde album, wat mei volgend jaar in Abbey Road gaat worden opgenomen, zit gelukkig nog in het vat. Wellicht wint hij dit keer wel een Edison. Het zou volgens mij meer dan terecht zijn, want het is wederom een prachtplaat!

Tourdata:

21-11 ALKMAAR : Victorie (try-out)
27-11 HAARLEM : Patronaat (albumpresentatie)
03-12 GRONINGEN : Simplon
11-12 BREDA : Mezz
12-12 UTRECHT : Tivoli
16-12 AMSTERDAM : Paradiso

avatar van Zwaagje
4,5
Lura schreef:
Het album laat een wat moderner en tijdlozer geluid horen. Gedeeltelijk verantwoordelijk voor het modernere geluid is geluidsmagiër Tom Broshuis,

Het verfrissende geluid is meteen in de uptempo opener en eerste single Empty Words duidelijk aanwezig.

Playing by Ear is homogener dan zijn voorgaand werk en is Yorick wederom gegroeid als songschrijver.


Zijn vorige album heb ik echt geprobeerd te doorgronden en het voelde bijna als een nederlaag dat me dat niet lukte, want ik herkende zeker het talent en de muzikaliteit. Dit album lijkt na een eerste luisterbeurt beter binnen te komen. Dat ligt waarschijnlijk aan de productie zoals Lura beschrijft. Benieuwd wat het op de langere termijn met me doet.

avatar van erwinz
4,0
Recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Yorick van Norden - Playing By Ear - dekrentenuitdepop.blogspot.com

Yorick van Norden - Playing By Ear
Yorick van Norden maakte drie jaar geleden indruk met knappe songs vol invloeden uit de jaren 70, die hij op het razend knappe Playing By Ear heeft gemoderniseerd en heeft voorzien van een eigen smoel

De Nederlandse muzikant Yorick van Norden maakt ook op zijn nieuwe album Playing By Ear geen geheim van zijn muzikale helden, die hun gloriejaren meestal beleefden in de jaren 70. Waar de Nederlandse muzikant zijn songs op The Jester uit 2018 nog overgoot met een smaakvolle maar ook wat zware jaren 70 saus, klinken de songs op zijn nieuwe album Playing By Ear frisser, lichter en eigentijdser. Ook Playing By Ear is een zoekplaatje vol echo’s uit de geschiedenis van de popmuziek, maar Yorick van Norden heeft dit keer ook een duidelijker eigen geluid. Het is een smaakvol geluid vol diepgang en mooie verrassingen, maar het is ook een geluid dat de zon nog even laat schijnen.

Ik begon drie jaar geleden met enige aarzeling aan mijn eerste beluistering van het tweede album van de Nederlandse muzikant Yorick van Norden, maar The Jester overtuigde me vrijwel onmiddellijk. Op The Jester maakte Yorick van Norden geen moment een geheim van zijn bewondering voor een aantal muzikale helden uit de jaren 70 en met name voor het werk van The Beatles, maar hij stapte niet in de valkuil waar veel van zijn muzikale soortgenoten helaas wel in stappen.

Wanneer het halen van inspiratie uit de jaren 70 omslaat in het nauwkeurig reproduceren van de muziek uit dit decennium, haak ik over het algemeen snel af. En dit is precies wat Yorick van Norden niet deed op The Jester, maar wel hetgeen waar ik op voorhand bang voor was. The Jester stond weliswaar met één been in de jaren 70, maar bleef daar gelukkig niet in hangen, waardoor Yorick van Norden ook de soundtrack voor de nazomer van 2018 afleverde.

Deze week keert de Nederlandse muzikant terug met zijn derde soloalbum, Playing By Ear. Na het succes van The Jester kreeg Yorick van Norden te maken met een aantal diepe dalen in zijn leven. Zijn moeder overleed aan een erfelijke nierziekte, waaraan hij inmiddels zelf ook blijkt te lijden, net als zijn zus. Vervolgens kwam ook nog eens de coronapandemie, die een streep zette door het mooie plan om zijn derde soloalbum op te nemen in de legendarische Abbey Road Studios in Londen.

Yorick van Norden week noodgedwongen uit naar een Nederlandse studio en dat is misschien helemaal niet zo slecht geweest. Een album opnemen in de roemruchte studio’s in Londen had Playing By Ear mogelijk toch wat meer de kant van de retro opgetrokken, maar het in Nederland opgenomen album klinkt opvallend fris en eigentijds.

Op de cover van het album zien we het kleine huisje op het Canarische Eiland La Palma, dat welhaast door een wonder ontsnapte aan de allesverwoestende lavastromen. Het is een mooi beeld dat houvast geeft in deze bijzondere tijden, waarbij we maar even moeten vergeten dat het huisje later alsnog ten prooi is gevallen aan de lavastromen.

Yorick van Norden liet op The Jester horen dat hij een uitstekend songwriter is, die ook zijn klassiekers kent. Dat laatste hoor je ook weer op Playing By Ear, dat hier en daar klinkt als de spreekwoordelijke omgevallen platenkast, zonder de muziek van weleer te willen reproduceren.

Dat Yorick van Norden een getalenteerd songwriter is, hoor je misschien nog wel beter dan op het vorige album van de Nederlandse muzikant. Playing By Ear staat vol met songs waar je, ondanks de melancholie op het album, onmiddellijk vrolijk van wordt en wat zijn het goede songs.

Het zijn songs die bijzonder aangenaam en zeer gevarieerd zijn ingekleurd, wat mede de verdienste is van producer Tom Broshuis (Mister and Mississippi), die de tijdloze songs van Yorick van Norden steeds weer voorziet van een eigentijds geluid met wat echo’s uit het verleden.

Die echo’s uit het verleden komen dit keer niet alleen uit de jaren 70, want ik hoor ook invloeden van menig klassieker uit de Excelsior stal, waartoe Yorick van Norden inmiddels zelf ook behoort, en van de Britse bands die zich decennia na het uit elkaar vallen van The Beatles lieten beïnvloeden door de muzikale erfenis van de Fab Four. The Jester was voor mij nog een album vol belofte, maar met Playing By Ear maakt Yorick van Norden de belofte meer dan waar. Erwin Zijleman

avatar van Jumpjet
2,5
Zwaagje schreef:

Zijn vorige album heb ik echt geprobeerd te doorgronden en het voelde bijna als een nederlaag dat me dat niet lukte, want ik herkende zeker het talent en de muzikaliteit.

Zou het misschien kunnen dat het gewoon een middelmatig album was?

De achtergrondinformatie in de uitgebreide recensies hierboven hebben mij ervan overtuigd dat Yorick het hart op de juiste plaats heeft zitten, maar uiteindelijk gaat het hier om de muziek, en dat is maar slappe hap. Als liedjesschrijver heeft hij weliswaar volop talent, maar als uitvoerend artiest komt hij niet verder dan gezapige jaren '70 achtige middle-of-the-road pop. Als dat de bedoeling is geweest dan is hij daarin geslaagd, maar aan mij is het niet besteed.

5,0
Jumpjet schreef:
(quote)

Zou het misschien kunnen dat het gewoon een middelmatig album was?

De achtergrondinformatie in de uitgebreide recensies hierboven hebben mij ervan overtuigd dat Yorick het hart op de juiste plaats heeft zitten, maar uiteindelijk gaat het hier om de muziek, en dat is maar slappe hap. Als liedjesschrijver heeft hij weliswaar volop talent, maar als uitvoerend artiest komt hij niet verder dan gezapige jaren '70 achtige middle-of-the-road pop. Als dat de bedoeling is geweest dan is hij daarin geslaagd, maar aan mij is het niet besteed.

Ik ben hier gekomen naar aanleiding van de lovende recensie in OOR. Ze schreven "een ronduit glorieuze opvolger van zijn vorige, door OOR als ‘perfecte popplaat’ omschreven album The Jester." En ook: "Een van de absolute hoogtepunten in de Nederlandse popmuziek van 2021."
Vanmorgen zitten luisteren en ik moet zeggen dat ik het al na één luisterbeurt roerend met ze eens ben. Wát een plaat! Als ik dan zo'n recensie als hierboven lees vraag ik me echt af waar zijn oren zitten. Maar goed, ik hecht toch meer waarde aan zo'n OOR. Wat een magistraal album. Chapeau!

avatar van Jumpjet
2,5
thefleetwoods schreef:
Ik ben hier gekomen naar aanleiding van de lovende recensie in OOR. Ze schreven "een ronduit glorieuze opvolger van zijn vorige, door OOR als ‘perfecte popplaat’ omschreven album The Jester." En ook: "Een van de absolute hoogtepunten in de Nederlandse popmuziek van 2021."
Vanmorgen zitten luisteren en ik moet zeggen dat ik het al na één luisterbeurt roerend met ze eens ben. Wát een plaat! Als ik dan zo'n recensie als hierboven lees vraag ik me echt af waar zijn oren zitten. Maar goed, ik hecht toch meer waarde aan zo'n OOR. Wat een magistraal album. Chapeau!

Dus als OOR het een goede plaat vindt, dan is dat dus ook zo?

Bij het beoordelen van een album vertrouw ik op mijn eigen oren, die overigens gewoon op de juiste plaats zitten, dank je.

avatar van RadioMad
4,5
Prachtplaat!
Moet wel zeggen dat openingstrack 'Empty Words' als twee druppels water op 'Words' van Doves lijkt. Gezien de titel kan dat bijna geen toeval zijn

avatar van Lura
4,5
Jumpjet schreef:

Zou het misschien kunnen dat het gewoon een middelmatig album was?



Zou het misschien kunnen dat je een middelmatige smaak hebt?!

Maar even serieus, niets zo subjectief als een muzieksmaak. Daarom zijn discussies over muziek zinloos.
Jij vindt het een middelmatig album, ik niet en dat is niet omdat Willem Jongeneelen het een mooi album vindt.

avatar van Zwaagje
4,5
Ik neem recensies altijd serieus, met in mijn achterhoofd dat het ook maar één mening is van een muziekliefhebber (mag ik hopen). Terugkomend op dit album......ik zie dat ik nog geen stem had uitgebracht en die durf ik nu in volle overtuiging te geven. Pracht album van een rasmuzikant. Wie weet ga ik het vorige album ook nog eens luisteren in de hoop dat het beter bevalt.

avatar van Zwaagje
4,5
Jumpjet schreef:
(quote)

Dus als OOR het een goede plaat vindt, dan is dat dus ook zo?

Bij mij niet, maar ik ontdek op die manier wel vaak nieuwe muziek. OOR, de Volkskrant en natuurlijk MuMe brengen me op het spoor van bekende en onbekende artiesten. Vervolgens vormt zich een eigen oordeel. Ik ben het dan regelmatig niet eens met een recensie; in positieve of negatieve zin. Niks mis mee.

Gast
geplaatst: vandaag om 15:10 uur

geplaatst: vandaag om 15:10 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.