menu

Nell & The Flaming Lips - Where the Viaduct Looms (2021)

mijn stem
2,90 (30)
30 stemmen

Canada / Verenigde Staten
Rock
Label: Bella Union

  1. Girl in Amber (3:49)
  2. Weeping Song (4:27)
  3. Into My Arms (4:25)
  4. O Children (5:27)
  5. The Kindness of Strangers (3:16)
  6. No More Shall We Part (4:01)
  7. Red Right Hand (4:34)
  8. The Ship Song (3:26)
  9. We Know Who You Are (3:49)
totale tijdsduur: 37:14
zoeken in:
avatar van CWTAB
2,5
Weet er iemand of dit effectief ook fysiek uitkomt morgen? Ik vind enkel maar een tape versie (naast de digitale versie natuurlijk)

Ik zie hey een Nick Cave cover maar het zijn allemaal covers van Nicholas.
Benieuwd hoe dat is-
De laatste Cave platen vind ik doodsaai, hopelijk is dit leuker.

2,0
Cave's mooiste nummers door een elektronicadoosje gehaald. Wat vreselijk dit

avatar van deric raven
3,5
Het onnavolgbare The Flaming Lips bewijst dat popsterren niet onbereikbaar zijn en zelfs menselijke trekjes vertonen. De spontane markante voorman Wayne Coyne komt in contact met Nell Smith, een veertien jarige bewonderaar die geïnspireerd raakt door de band en daardoor het wijselijke besluit neemt om gitaar te leren spelen. Het corona isolement beperkt The Flaming Lips in het optreden, maar biedt Wayne Coyne wel de mogelijkheid om met de bedrevenheid van deze jonge muzikant aan de slag te gaan. Het generatieverschil speelt zijn parten als hij voorstelt om een album met Nick Cave covers op te nemen.

Nell Smith heeft nog nooit van deze Australische grootheid gehoord, en stapt zo onbevlekt maagdelijk mogelijk in dit bijzondere project. Die jeugdige, bijna kinderlijke onschuld vormt een leidraad op het behoorlijk geslaagde Where the Viaduct Looms. Zelfs Nick Cave raakt ontroerd door haar versie van de sombere dromerige vooruitgeschoven single Girl In Amber. De interpretatie verschilt totaal van hoe het in zijn hoofd afspeelt, maar Nell Smith heeft het verhaal wel passend eigen gemaakt. Door deze goedkeuring van de meester valt er een last van het samenwerkingsverband af, al zijn de verwachtingen nu uiteraard wel stukken groter. Het is de vraag of Where the Viaduct Looms hieraan voldoet. De onvolgroeide onvolwassen speelsheid werkt echter niet altijd in het voordeel, al heeft dit verder niks te maken met de ontluikende prille talenten van de zangeres maar is het vooral een leeftijdskwestie.

We zijn getuige van de transformatie van een jonge adolescent, die zich ontwikkelt tot een meerderjarige vrouw. De eenzaamheid en gebrek aan liefde maakt van No More Shall We Part een triest meisje met de zwavelstokjes getint kerstliedje, overschaduwt door de vintage melancholiek die het Franse Air zo kenmerkt. Helaas gaat de opbouwende krediet ten onder aan het sentimentele naar Foreigner gelinkte I Want To Know What Love Is tussenstuk. Weeping Song verzuipt in de sterk zwevende echoënde effecten, waardoorheen Nell Smith als een onzichtbare kameleon in legergroen camouflagejasje manoeuvreert. Ook het ongemakkelijke Into My Arms heeft in de verboden tienerliefde uitvoering iets griezeligs onaangenaams.

Duistere countrygitaar akkoorden, nachtelijke triphop en rondspokende bewustwording construeren in O Children de ontsluierende volwassenheid die bij het te hoog ingezette The Ship Song zo gemist wordt. Op het aardedonkere Red Right Hand presenteert ze zichzelf als een jongere versie van PJ Harvey, The Flaming Lips vervult hierbij treffend de bluesy begeleidingsband rol. Het zuchtmeisje in The Kindness of Strangers ontdekt haar lichamelijke veranderingen als opspelende hormonen haar uiteindelijk in het deprimerende We Know Who You Are vervreemden van de voorheen zo betrouwbare veilige omgeving. Niemand weet wat de toekomst haar zal brengen, maar dat Wayne Coyne op deze manier zijn kennis en ervaring deelt en Nell Smith de kans geeft zich te ontplooien tot volwaardig vocalist is een mooi gegeven.

Nell & The Flaming Lips - Where the Viaduct Looms | Alternative | Written in Music - writteninmusic.com

avatar van Kaaasgaaf
3,5
Dit album zou niet moeten werken, en toch werkt het wel.

avatar van Supersid
2,0
Ondanks mijn grote liefde voor de Lips vind ik dit een heel moeilijk geval. De stem van de zangeres valt me bijzonder slecht, hoofdpijnplaat voor mij. Snel proberen te vergeten!

avatar van erwinz
3,5
Recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Nell & The Flaming Lips - Where The Viaduct Looms - dekrentenuitdepop.blogspot.com

Nell & The Flaming Lips - Where The Viaduct Looms
De pas veertien jaar oude Nell gaat samen met The Flaming Lips op bijzondere wijze aan de haal met songs van Nick Cave, wat een album oplevert dat je verafschuwt of dat stiekem toch charmeert

Het is een wonderlijke combinatie: een piepjonge zangeres die samen met de Amerikaanse band The Flaming Lips aan de haal gaat met de zwaar melancholische songs van Nick Cave, waarvan Nell een tijdje geleden nog nooit had gehoord. Het is hier en daar een bijna absurde combinatie, die ongetwijfeld heftige reacties zal oproepen bij de bewonderaars van Nick Cave, maar ik hoor wel wat in de versies van Nell, zeker wanneer ik ze niet probeer te vergelijken met de originele versies van de Australische muzikant. De loodzware songs van Nick Cave worden in handen van Nell en haar begeleidingsband The Flaming Lips opeens licht en dromerig, wat op zijn tijd best lekker is.

Het woord heiligschennis ligt waarschijnlijk op menigeens lippen, maar persoonlijk was ik wel benieuwd naar Where The Viaduct Looms van de piepjonge en van oorsprong Britse muzikante Nell (Smith). Dat deze Nell op haar debuutalbum aan de haal gaat met de songs van Nick Cave doet de wenkbrauwen al stevig fronsen vrees ik en het wordt alleen maar erger als je weet dat Nell Smith pas 14 jaar oud is en voor het opnemen van haar debuutalbum nog nooit van Nick Cave muzikant had gehoord.

Nell woont in Canada en kwam op zeer jonge leeftijd in aanraking met de muziek van de Amerikaanse band The Flaming Lips. Ze trok de aandacht van de band door bij optredens van de band steevast in een papegaaien kostuum te verschijnen en uiteindelijk was er contact. The Flaming Lips voorman Wayne Coyne zag het talent van de jonge fan en van het een kwam het ander. Op haar debuutalbum heeft Nell daarom niemand minder dan The Flaming Lips als begeleidingsband en hoeveel veertienjarigen kunnen dat zeggen?

Fans van de muziek van Nick Cave hebben waarschijnlijk al meer dan genoeg gelezen om definitief af te haken, maar ik was zelf zoals gezegd wel nieuwsgierig naar het eerste album van Nell. Ik kan er persoonlijk niet wakker van liggen dat Nell op haar debuut aan de haal gaat met de songs van Nick Cave, al is het een wonderlijke combinatie om de vaak toch wat zware en soms zwaar melancholische of duistere teksten te horen uit de mond van een veertienjarige.

Ook de muziek op Where The Viaduct Looms is ver verwijderd van de originelen van Nick Cave en in vocaal opzicht is het verschil natuurlijk nog veel groter. Toch is Where The Viaduct Looms onmiskenbaar een verzameling Nick Cave songs en ik kan me voorstellen dat de versies van Nell je als bewonderaar van Nick Cave vreselijk in de weg kunnen zitten.

Persoonlijk ben ik voorzichtig gecharmeerd van het debuutalbum van Nell, al is dat ook voor een deel de verdienste van The Flaming Lips, die het album zeer smaakvol hebben ingekleurd. Nell beschikt over een mooi helder stemgeluid, maar het is een nog niet erg volwassen stemgeluid, wat flink contrasteert met de zware teksten van Nick Cave en de indringende voordracht die we van hem kennen.

The Flaming Lips doken een paar jaar geleden al eens op een soloalbum van Miley Cyrus op, het krankzinnige Miley Cyrus & Her Dead Petz uit 2015, en ook op Where The Viaduct Looms van Nell leveren ze wat mij betreft fraai en bijzonder werk. De songs van Nick Cave zijn zonder uitzondering voorzien van een nogal dromerig geluid met flink wat invloeden uit de neo-psychedelica.

Het is een geluid waarin zowel gitaren als elektronica opduiken en het past op een of andere manier goed bij de jonge stem van Nell, die zich er niet makkelijk van af maakt en diep in de songs van Nick Cave duikt en zeker in de wat spaarzamer ingekleurde songs relatief dicht bij de originelen blijft.

Omdat ik niet zo’n heel groot fan van Nick Cave ben, hoor ik niet in alle tracks bijna automatische de donkere stem van de Australische muzikant naast de piepstem van Nell en dat helpt. De piepjonge zangeres uit Leeds maakt op bijzondere wijze haar eigen songs van de songs van Nick Cave en wordt hierbij geholpen door het voorzichtige bombast van The Flaming Lips. Het is zonder enige twijfel een bijzonder of zelfs absurd experiment, maar na een paar keer horen vind ik het een geslaagd experiment en laat ik dit album toch steeds weer uit de speakers komen. Erwin Zijleman

avatar van Michiel Cohen
1,5
Waardeloos album. Maar niet getreurd. Het zijn de Flaming Lips. De volgende kan zomaar weer helemaal ok zijn. Met die band is het hollen of stilstaan. Daartussen zit er niets.

Gast
geplaatst: vandaag om 15:51 uur

geplaatst: vandaag om 15:51 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.