Alicia schreef:
Ik heb wel (weer) zo'n "been there, done that" gevoel, maar dat heb ik wel vaker de laatste tijd.
Heb ik ook wel. Ik merk dat ik steeds meer terugval op de "originals" uit de jaren 80 en 90. Dat komt omdat ik ouder word en toen nog jong was denk ik.
Maar goed, dit is zeker geen slecht album hè. De productie is inderdaad mooi gedaan. Het is toegankelijke new wave, zelfs een beetje poppy en daar moet je van houden. Ik hoor ook invloeden van Clan of Xymox terug maar dat kan ook aan het accent liggen. De zanger, liedjesschrijver en gitarist John Edwards is een goede muzikant, dat hoor je zeker terug in de opbouw van de songs, zijn gitaarspel maar ook in zijn diepzinnige songteksten, die over het algemeen een aanklacht zijn tegen deze verwarrende, vervreemde moderne tijd waar we in leven. Zijn gitaarspel blijft hier wel wat aan de oppervlakte vind ik, op de voorganger laat hij meer een ruiger geluid horen. Tja, en wat die zang betreft? Dat blijft toch altijd een dingetje. Goede zangers en zangeressen zijn nu eenmaal schaars. Uiteindelijk blijft het allemaal een kwestie van gevoel en smaak. Sommige mensen vinden de zang van Robert Smith ook niet om aan te horen. Ik bedoel maar!