Het stelt niet teleur.
From a Bird's Eye View is het tweede studioalbum van deze 24-jarige rapper en het eerste als gewoon Cordae. Het eerste project ook van deze voormalige YBN-rapper sinds hij zijn eigen recordlabel, Hi-Level, opgericht heeft.
Op dit album laat de jongeman wederom horen een begenadigd rapper en schrijver te zijn. Een bovenmatig goede woordenrijmer maar eentje dat nergens echt in uitspringt en niets kenmerkends heeft. In de mainstream lijkt hij in dit tijdperk zo goed als alleen te staan, maar als we verder terug in de tijd gaan wordt hij wat kleurlozer.
Shiloh, een opgesloten vriend van Cordae, mag het album openen. Het is een positief punt dat hij geen grotere rol heeft in het maken van de LP want zo'n bijster sterke rap was dat nu ook weer niet. Maar ach, het is een intro... dat doet voor mij niets aan de beoordeling en het is sowieso tof dat hij zijn vrienden zo'n prominente plaats geeft op zijn album.
Wat daarna volgt zijn in principe allemaal mooie nummers. Het klinkt ontzettend sterk en is consequent over heel de lijn.
Hierbij enkele kleine uitschieters die misschien wel het vermelden waard zijn. Momma's Hood is een prachtig lied ter nagedachtenis van een overleden vriend. C(oach) Carter is vrij aanstekelijk. Sinister is een harder en grauwer nummer dan de rest, Cordae en Weezy zijn in topvorm. H.E.R. laat horen een getalenteerde zangeres te zijn op Chronicles. Dat is trouwens een track waar Cordae het meer op een zingen in plaats van rappen gooit, hij is een beter rapper.
Champagne Glasses is prachtig. De jonge gastheer klinkt goed, Gangsta Gibbs laat horen dat het dringend tijd is voor zijn nieuw album en het icoon Stevie Wonder zie ik steeds graag langskomen op een rapalbum, in het bijzonder met zijn mondharmonica zoals hier het geval is. Enorm spijtig dat Nas het finale product niet gehaald heeft, hij had zó goed geklonken op deze productie volgens mij.
Er is maar één minpunt dat ik wil aansnijden en dat is de strofe van Gunna op het anders meer dan prima Today. Want from Me is misschien ook net een tikkeltje minder goed dan de rest van de plaat.
De eerste twaalf nummers moet je volgens hemzelf zien als één geheel, de laatste twee zijn bonustracks die hij er achter aan geplakt heeft. Op de remix van The Parables doet Eminem wat hij tegenwoordig altijd doet: lang rappen als de beste zonder eigenlijk echt iets zinnigs te zeggen.
Gifted was de eerste single en zal dit jaar al 2 jaar oud worden. Het is een lekker vrolijk nummer, niets mis mee.
Beide nummers passen wat mij betreft gewoon mooi bij het eigenlijke album.
Het is niet dé knaller dat ik gehoopt had na de EP Just Until.... vorig jaar maar het ligt prima in het verlengde van The Lost Boy. De raps zijn goed, de teksten zijn mooi en de producties zijn ook van een uitstekend niveau. Er worden nog geen echte risico's genomen waardoor dit ook weer voornamelijk braaf klinkt. Hij heeft volgens mij wel het potentieel om iets groters af te leveren maar hij is nog jong natuurlijk hé. Het zal ongetwijfeld leuk zijn om de groei en carrière van deze rapper te blijven volgen. Ik verwacht nog mooie dingen in de toekomst!
Net zoals zijn debuutalbum een kleine 4*.