Hällas - Isle of Wisdom (2022)

Zin in Don Cappuccino?

Hier de eerste video: https://youtu.be/svU0bGxM8n4

Absoluut! Ik ga er daarom ook geen singles van te voren beluisteren en op 8 april me onderdompelen in het geheel.

Jaja zin in! Ga ze over een goeie 1,5 maand na 2 jaar uitstel ook eindelijk eens live zien

Wat een genot is het weer om naar een nieuwe Hällas-plaat te luisteren. Het Zweedse gezelschap is het schoolvoorbeeld van dat je niet origineel hoeft te zijn om verfrissend uit de hoek te komen. De band is zo ''retro'' als het maar kan zijn, maar brengt alles met zo veel overtuiging en bevlogenheid en vooral hele sterke songwriting. Het grootste compliment wat ik Hällas kan geven is dat ze inmiddels een zeer kenmerkende sound hebben, een eigen muzikale universum. Die bestaat wel uit allerlei jaren '70/begin jaren '80-componenten, maar inmiddels heeft de band echt troefkaarten in de waanzinnig catchy zwierige folky gitaarlijnen, de karakteristieke warme vocalen van bassist Tommy Alexandersson (het interesseert me echt compleet niet dat de man een belabberde Engelse uitspraak heeft, zo veel gevoel) en het resem aan kleurrijke synths, op deze plaat mocht de band zelfs met originele ABBA-synths werken in de studio, een kans die je natuurlijk niet aan je voorbij laat gaan!

ABBA is ook zeker een invloed van Hällas, ook hoor je veel Rush ten tijde van A Farewell to Kings in het geluid van de band, ook namen als Uriah Heep, Eloy en Grobschnitt komen naar boven. De band ontwikkelt zijn geluid ook heel geleidelijk aan per plaat. Isle of Wisdom is toch wel de meest proggy plaat van de band tot nu toe te noemen, waarin de band duidelijk hoorbaar met meer detail en complexiteit te werk gaat, maar daarbij nooit de song en catchy melodie uit het oog verliest. Ook het derde studioalbum van Hällas is weer een ware voltreffer. Wat ben ik toch verzot op deze band, iedere keer als ik een plaat van ze opzet word ik er enorm blij van.

Hmmm, even de agenda checken...
(onder voorbehoud van de 1e luisterbeurt van het nieuwe album morgenochtend )

Volledig mee eens, moet ik zeggen. Zeker de vocalen staan me heel erg aan, en net het bedenkelijke niveau van Alexandersson's Engels vind ik ontzettend charmant klinken. Hij compenseert dat gebrek met een overmaat aan enthousiasme, bezieling, bevlogenheid! Zijn zanglijnen deinen schitterend mee op de riffs, zijn uithalen klinken grotesk doch aanstekelijk en zijn stem heeft een aangename inkleuring. Moeilijk te peilen, en dus erg interessant! Zeker in een track als Gallivants (of Space) valt me dat op.

Ik hou hier van tijd tot tijd wel van, en vind de nieuwe Hällas boeiender én straffer dan de nieuwe Ghost (die ook niet misselijk klinkt hoor). Deze kom ik de komende tijd nog wel een aantal keer tegen in mijn playlist.

Als ik Metal zie staan begin ik er meestal helemaal niet aan want dat is niet mijn genre. Dit is meer Progrock en na een eerste luisterbeurt kan mij dit wel bekoren

Ik moest even wennen toen ik voor het eerst kennis maakte met Hällas middels dit album. Dat had vooral met de zang te maken. Inmiddels ben ik helemaal verslingerd aan Isle Of Wisdom. De dubbele gitaarlijnen zijn echt verslavend en de karakteristieke zang heb ik volledig omarmd. Ook de prettige productie van dit album maakt dat ik het album blijf opzetten.

Nu de rest van de catalogus van deze band verkennen!