Dit is echt een van de mooiste albums van Robert Schroeder. Al luisterend krijg ik het idee dat hij eindelijk zijn rust heeft gevonden om goede stukken muziek te componeren en deze vakkundig op band te zetten.
De voorgaande albums van hem waren wel mooi, maar toch leek het of er iets los zat wat niet de bedoeling was. Op Driftin' klopt bijna alles in mijn oren. Op sommige plaatsen lopen de tracks in elkaar over. Dit is opzich een goed idee, maar op te veel plaatsen loopt dit niet echt goed. Het lijkt er op of een dj net terug is van vakantie en bovendien zijn dag niet heeft. Nadat de boel eenmaal op gang is gebracht is het genieten geblazen, maar weldra is het weer tijd voor de volgende plaat en hoe werken die schuiven ook alweer?
Dit bovenstaande is erg jammer voor dit album. Herr Schroeder had voor 90 procent goede muziek gecomponeerd, en net bij de uitvoering en de productie ervan is de controle even zoek. Met man en macht schaaft hij het her en der wat bij, maar kan helaas niet verbloemen dat hij te kort moet schieten. Toch is hij blij dat zijn troetelkindje "Soft Touch" wel goed op de band tercht komt.
Nog met het klamme zweet in zijn handen ploft hij neer op de bank en denkt: "Volgende keer op tijd naar bed, dan hoef ik me niet zo kwaad te maken."