Het was een strakke opname, heel warm (veel laag), bas was heerlijk goed aanwezig en de band speelt CAS zo goed als ze kunnen. Het bleef muzikaal rond de 50% overeind staan. Er zijn hier en daar zijn flink wat aanpassingen gemaakt of zelfs vervangen. Van de schitterde keyboard solo in Just For A Record bijv. blijft niet veel over. En de solo's van Rothery. De concerten van Fish lijden aan hetzelfde syndroom als die van Roger Waters, Genesis zonder Hackett, etc. Waar je bij RW David Gilmour mist, mis je hier overduidelijk Steven Rothery. In beide gevallen hebben ze ooit een gitarist gevonden die aan de originele gitarist kun tippen. Daryl Steurmer die de solo's van Hackett speelt bakt er ook weinig van. Heel erg leuk dat CAS eindelijk in zijn geheel werd gespeeld, maar doe het dan wel met meer class.
Ik had daarnaast ook veel meer moeite met Fish. Nummers zijn in een lagere key gezongen, duidelijk langzamer gespeeld en hij is duidelijk over zijn beste tijd heen. Had hij CAS uitgevoerd in zijn hoogtijdagen. In de tijd van Vigil of Exile dan was dit vast een stuk beter geweest dan dit. Soms kom je op een punt waar je dingen beter kunt laten wat ze zijn. Net als zijn uitvoering van Grendel.
Heel leuk allemaal, maar het komt te laat.