Ik heb in 2018 voor het eerst in mijn leven Fish live gezien, en wel twee keer; in het Paard (Den Haag) en Paradiso (Amsterdam). Ik was niet echt omver geblazen. Ik vond Fish nogal negatief en de band niet erg spetteren.
Ik luister Fish al vanaf 1990, met tussenpozen, want een artiest aan één stuk door beluisteren is op zijn minst nogal raar.
Ik ben geen liefhebber van naar concerten gaan. 9 van de 10 keer vermaak ik me niet en klinkt het niet zoals ik zou willen. Het is ook nogal moeilijk om een rockband goed te mixen. Dat weet ik, want ik kom uit die scene. Ik heb zelf live opgetreden en ben stagemanager geweest bij festivals. Vaak zijn live-albums van rockbands naderhand opgepoetst (geen groot geheim) behalve als het bootlegs betreft (dan is het puur).
Deze plaat klinkt als een bootleg. Het klinkt redelijk puur, met alle fouten en oneffenheden die je hoort als je in de zaal staat. Zo hoor ik hardere backing vocals dan lead vocals, verzuipt de snaredrum in de brei die gitaar en toetsen creëeren, maar klinken de toms veel te hard. Er is ook continu een soort heel harde brom door alles heen. Ik denk dat de bas ook heel verkeerd is gemixt. Te hard.
Een goede liveset is dit zeker, een goede liveplaat is dit absoluut niet, maar dat gaf
daniel1974nl ook al aan. Maar omdat ik 'erbij' was (op een andere plek dan), heeft het wel iets leuks. Maar dit afluisteren is niet goed voor je oren. Het is lawaaiig en het mist rustpunten.
Zo zie je maar weer, dat het ontzettend moeilijk is om een goede liveplaat te maken.