menu

Regina Spektor - Home, before and after (2022)

mijn stem
3,82 (39)
39 stemmen

Verenigde Staten
Pop
Label: Warner

  1. Becoming All Alone (4:18)
  2. Up the Mountain (4:40)
  3. One Man’s Prayer (4:05)
  4. Raindrops (3:09)
  5. SugarMan (4:35)
  6. What Might Have Been (2:44)
  7. Spacetime Fairytale (8:47)
  8. Coin (5:23)
  9. Loveology (5:16)
  10. Through a Door (4:19)
totale tijdsduur: 47:16
zoeken in:

avatar van 123poetertjes
4,0
Kijk dan Teun, onze queen dropt gewoon eventjes Loveology, Raindrops én Spacetime Fucking Fairytale op één album alsof het maar eventjes normaal is. Maar dat ís het natuurlijk niet.

Becoming All Alone, dat al zes jaar op dat vermaledijde internet rondwaardt (onder de werktitel Stay), is op zich een aardige leadsingle, al is het wel weer even wennen geblazen om m met zo'n Far-sausje eroverheen te horen en de piano weer jammerlijk weggedrukt zien worden in het middenstuk.

avatar van Teunnis
4,0
123poetertjes schreef:
Kijk dan Teun, onze queen dropt gewoon eventjes Loveology, Raindrops én Spacetime Fucking Fairytale op één album alsof het maar eventjes normaal is. Maar dat ís het natuurlijk niet.

Oh my. Ik had alleen haar post gezien met de titel van het album en de leadsingle, maar verder wegens vakantie geen tijd gehad om de tracklist te bestuderen. Wel riskant hoor. Bij Raindrops zie ik haar wel een Folding Chairtje doen.

avatar van Mausie
Mausie (crew)
Beetje saaie leadsingle moet ik zeggen. Vind het niet in de buurt komen van pareltjes als Samson en All the Rowboats in ieder geval.

avatar van vinylbeleving
De moeder der vogelknauwertjes noemt mijn vriend Regina Spektor. Na Regina kwamen nog velen singer songwriter dames met ielige, samengeknepen stemmetjes. Toch kan Regina wel een potje breken bij me. De dames na haar waren immers kopieën. De nieuwe single is aardig en klinkt heel erg als...tja.. Regina Spektor.

avatar van Masimo
vinylbeleving schreef:
De moeder der vogelknauwertjes noemt mijn vriend Regina Spektor.
Toch waren die naamvallen in het Nederlands vroeger zo slecht nog niet.

avatar van Teunnis
4,0
Ik heb nu genoeg naar Becoming All Alone geluisterd om er iets zinnigs over te zeggen. Laat ik positief beginnen, die blazers op 1:28 had ik niet direct zien aankomen en zijn een vrij briljante toevoeging. Maar helaas valt ze weer in de kuilen waar ze sinds Begin to Hope wel vaker in is gevallen.

De voornaamste is de basgitaar en drum. Ik kan me geen nummer voor de geest halen waar deze combi niet het nummer degradeerde. En dat terwijl haar beste opnames concerten zijn waar ze bijgestaan werd door een contrabas of een drummer. Maar goed, dat is dan ook een Regina Spektor van een heel ander tijdperk. Gelukkig voor Becoming All Alone gaat de bas/drum-combi op het einde van het eerste deel goed samen met de blazers - wat dat betreft verraste me ze ook - en zijn ze niet meer aanwezig in het tweede deel van het nummer. Mede daardoor zijn er momenten waarop de compositie en de zanglijnen echt kunnen schitteren.

Maar tegelijkertijd valt ze in de tweede val: net wat te veel strijkers. Wat dat betreft zijn dit soort nummers van Regina Spektor een beetje alsof een knappe vrouw uit onzekerheid een berg make-up op doet en als je niet goed kijkt zie je alleen nog maar een ordinaire vrouw. Of het is gewoon Regina's smaak. Wat dat betreft ben ik benieuwd of alleen deze leadsingle in het verlengde van Far zit. Zo ja, dan vrees ik met grote vrezen voor Loveology.

Wat betreft dat laatste nummer, ik zou gaan voor alleen cello en piano. Al zou ik ook wel benieuwd zijn hoe het klinkt met post-rockachtige drums in de finale. Ik zie een mix tussen Loveology en Het Zesde Metaal - Benauwd wel helemaal zitten.

avatar van Teunnis
4,0
Up the Mountain

❤️❤️❤️

Zag dit voorbij komen om MM. Heb enkel " Begin to hope " en " Far " op cd. Maar Up The Mountain klinkt wel veelbelovend zeg.


avatar van Teunnis
4,0
Ben ik opgelucht? Of toch onbevredigd? Ik laat hem nog even op me inwerken.

EDIT: Dat het vergeleken met de oude live-opname niet tegenvalt, is natuurlijk al heel wat, aangezien die bij mijn favo’s aller tijden hoort. En ik heb ook nog eens redelijk mijn zin gekregen met de drums in de finale. Al zit hem daarin wel net dat onbevredigende: hoe de drums in het slotstuk invallen klopt voor mijn gevoel (nog) niet helemaal. En in de live-versies - zeker die op Broadway - voel ik meer emotie in de laatste paar regels die ze zingt.

Anyway, alleen al het feit dat ik Loveology eindelijk op Spotify kan luisteren is al een feestje waard. Nog zestien nachtjes slapen en dan mogen we het hele album luisteren

avatar van 123poetertjes
4,0
Eerste luisterbeurt achter de rug en mijn eerste indruk: qua orkestrale begeleiding zet Home, Before and After de lijn door van haar directe voorganger. Nu wil dat Remember Us To Life eigenlijk de perfecte balans had tussen klein en bombast, en vergroot je dat tweede uit dan wordt het ehm... toch wat overweldigend. Ergens cool dat ze geen consessies meer doet maar het is toch nog een beetje teveel van het goede en neigt hier en daar naar kitsch. Nu is Soviet Kitsch mijn favo Regina en één van de beste albums ooit uitgebracht maar dat is dan ook sobere kitsch. Hier kwam het woordje Efteling bij mij naar boven, ik hou van de Efteling en de muziek maar het werkt wel alleen in die specifieke context. Spacetime Fairytale lijkt in deze de centerpiece en toonzetter van de nieuwe richting. Live had ie een heerlijk duistere drive aan het einde waar je echt een beetje een draaikolk in werd gezogen, op plaat komt het toch iets minder uit de voetjes. Zeker die break halverwege klinkt nu toch een beetje raar.

Home, Before and After klinkt dus nog teveel als een aangezet sprookje, en dat zonder haar kenmerkende zwartgallige humor. Goed, ik verwacht geen Mary Ann, Daniel Cowman of Prisoners meer maar een beetje schuren heeft ze toch elk album nog wel gedaan. Vorig album nog op Sellers of Flowers bijvoorbeeld, of Trapper and the Furrier. Tegen het einde realiseerde ik me ook dat dit hele album vrij is van maffe geluidjes waar met name haar eerste trilogie vol mee stond.

Er zijn gelukkig ook nog wel een paar flinke plusjes hoor. Eentje die me toch wel een opgelucht gevoel gaf: Raindrops. Oke oke, er zijn wat strijkers en andere tierelantijntjes. maar die zijn in elk geval nog lekker subtiel op de achtergrond borrelend, dus de kracht van de zestien(?) jaar oude demo staat nog altijd als een huis overeind. Loveology is in het nieuwe jasje ook nog steeds fantastisch en naar wat ik voorlopig heb kunnen ontdekken het enige nummer hier waar ze tekstueel echt piekt. Toch de oudjes die het doen dus. Samen met ritmisch hoogstandje Up The Mountain dan, haar Small Bill$ van deze plaat.

Bwoh, voorlopig dus nog niet overenthousiast maar het blijft Regina en die heeft altijd wel een streepje voor, dus even kijken of ie toch nog gaat landen. En toch ook wel blij dat ze weer terug is!

avatar van hrmnbstr
4,5
Ik ben het eens met jouw bevindingen, 123poetertjes! Ik vind het vooral jammer dat Regina's pianospel regelmatig echt verzuipt in de overdadige geluidssoep.
Wat de zwartgallige humor betreft, gaat One man's prayer nog wel een aardig duistere richting in - vooral tekstueel.

Maar al met al vind ik het zeker best wel een fijn album, omdat Regina inderdaad een potje kan breken bij mij.

avatar van Teunnis
4,0
Ik vind deze versie van Spacetime Fairytale juist helemaal geweldig. Ze is all-in gegaan en - op de overgang van de break weer terug naar het nummer na - voor mij volledig geslaagd.

Voor de rest is mijn eerste indruk wel redelijk gelijk aan de twee berichten hierboven.

avatar van Teunnis
4,0
Wat me opvalt is dat het album qua trackvolgorde niet optimaal in elkaar is gezet. De eerste vier nummers vormen weinig coherentie, vervolgens begin ik er toch lekker in te komen bij SugarMan, maar dan volgt meteen de miskleun What Might Have Been (gelukkig onder de drie minuten). Het opvolgende drieluik Spacetime Fairytale, Coin en Loveology is dan juist weer perfect gekozen - en is 5*-waardig - maar had natuurlijk altijd het einde van het album moeten zijn.

Volgens mij was het makkelijk te verbeteren: What Might Have Been en Through the Door schrappen en SugarMan twee à drie plekken omhoog. Als vervanging had er dan 8th Floor in gemogen, niet onrealistisch aangezien ze die relatief recent in een radiosessie weer uit de mottenballen heeft gehaald en is was mij betreft één van haar allerbeste nummers ooit. Deze stokoude liveversie met een op hol geslagen drummer koester ik intens. #preview #reginaspektographytop100 #Teunnis #123poetertjes

avatar van 123poetertjes
4,0
Ahhhh het muntje begint inmiddels de goede kant op te vallen bij Spacetime Fairytale en voornamelijk Coin (hihi), dat zich langzaam ontpopt als een trademark Reginaballad. Zo krijg je ook meteen een mooi slotblokje, kan Teun ergens wel volgen om te eindigen met Loveology maar Regina gaat er meestal wat rustiger uit om je even bij te laten komen en Through a Door ligt op zich prima in dat verlengde. Ze had hem in dat kader wel net wat kleiner mogen houden, à la Raindrops. Nu ik er zo over nadenk had dát gewoon de afsluiter moeten zijn, zou meteen haar beste zijn geweest sinds Somedays

One Man's Prayer blijkt daarnaast een ontzettende oorwurm. SugarMan is een wel sympathieke albumvuller al krijg ik krijg ik er nog niet echt een Spektorgevoel van, en dat eerste couplet is tekstueel wel echt heel erg slecht. What Might Have Been doet me thematisch denken aan Vampire Weekends We Go Together, niet geheel toevallig óók het zwakste nummer op desbetreffend album.

Al bij al een fraaie rijtje nummers met een uptempo kop en een schone staart dus, daartussenin niet heel consistent maar er staat wel veel genietbaars tussen. Verrek, het lijkt net Far en What We Saw!

avatar van Fathead
4,5
Heel mooi album weer zeg, lekker weelderig! Deze fanboy heeft er wel 4,5* voor over, veel te hoog na een paar keer luisteren natuurlijk, maar bij haar mag dat.

avatar van erwinz
4,0
Recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Regina Spektor - Home, Before And After - dekrentenuitdepop.blogspot.com

Regina Spektor - Home, Before And After
Regina Spektor gooit ook op Home, Before And After zo nu en dan weer alle remmen los, wat een aantal behoorlijk theatrale en bombastische, maar ook bijzonder knap in elkaar stekende songs oplevert

Ik heb altijd een zwak gehad voor de muziek van Regina Spektor, al hik ik op haar laatste albums ook altijd wel wat tegen al het bombast in haar muziek aan. Het is niet anders op Home, Before And After, waarop mooie en ingetogen pianosongs kunnen omslaan in songs waarin de strijkers stevig aanzwellen. Op een of andere manier is het bombast in de muziek van de New Yorkse singer-songwriter echter functioneel en tilt het haar songs een voor een op. Regina Spektor kan op haar nieuwe album muziek maken die honderd jaar oud lijkt, maar ze maakt net zo makkelijk de popmuziek van de toekomst. Het levert wederom een razend knap album op, dat mij na een paar keer horen volledig te pakken had.

Het is zes jaar stil geweest rond Regina Spektor, maar deze week keert de Russisch-Amerikaanse singer-songwriter eindelijk terug met een nieuw album. Home, Before And After is het achtste studioalbum van Regina Spektor en een mooie aanvulling op een bijzonder fascinerend oeuvre.

Regina Spektor werd geboren en groeide op in Moskou, tot haar ouders de Russische hoofdstad verruilden voor The Bronx in New York. In New York dook ze aan het eind van de jaren 90 op in de inmiddels al weer vergeten anti-folk scene (wie herinnert zich The Moldy Peaches nog?). Het leverde een aantal eigenzinnige albums op, waarvan ik het in 2004 verschenen Soviet Kitsch de beste vind.

Sindsdien heeft Regina Spektor haar muzikale wegen flink verbreed. In eerste instantie schoof ze op richting de door piano gedomineerde muziek van al even eigenzinnige muzikanten als Fiona Apple en Tori Amos, maar langzaam maar zeker werd de muziek van Regina Spektor steeds theatraler en klonk de muzikante uit New York steeds meer als het vrouwelijke antwoord op Rufus Wainwright.

Ook op Home, Before And After pakt Regina Spektor flink uit in de arrangementen en instrumentatie. De songs op het album beginnen in veel gevallen relatief sober met piano en zang, maar in vrijwel alle gevallen duurt het niet lang voordat de strijkers aanzwellen en Regina Spektor het bombast opzoekt. Het staat me bij de eerder genoemde Rufus Wainwright de laatste jaren vaak tegen, maar van Regina Spektor kan ik het wel hebben.

De muzikante uit New York heeft de songs op haar album niet alleen volgestopt met strijkers, maar ook met allerlei andere ingrediënten, wat een aantal theatrale songs, maar ook een aantal geweldige en eigentijdse popsongs oplevert. Home, Before And After schiet zeker in de eerste tracks, en bij eerste beluistering, alle kanten op, maar na een paar keer horen valt alles op zijn plek.

Regina Spektor heeft voor haar nieuwe album een aantal uitstekende songs geschreven en zingt ze met veel gevoel. Het zijn songs die soms wat overdadig maar toch ook altijd smaakvol worden ingekleurd. De overdaad van Regina Spektor is, net als die van haar bijna naamgenoot Phil Spector, van het soort dat niet schaadt, maar juist steeds mooier wordt.

De songs van Regina Spektor op Home, Before And After zitten niet alleen knap in elkaar, maar maken ook fascinerende sprongen door de tijd. Net als Rufus Wainwright is Regina Spektor niet vies van de theatrale en wat cabareteske muziek zoals die bijna honderd jaar geleden werd gemaakt, maar op haar nieuwe album maakt ze ook muziek waarvoor een van de hedendaagse en eigenzinnige popprinsessen zich niet zou schamen.

Ik moet eerlijk toegeven dat ik Home, Before And After bij eerste beluistering behoorlijk over the top vond, met het bijna negen minuten durende Spacetime Fairytale als duidelijkste voorbeeld, maar ook dit keer geldt dat er van alles valt te ontdekken in de muziek van Regina Spektor en dat ze ondanks alle bombast aan de goede kant van de streep blijft.

Ik ben uiteindelijk altijd gecharmeerd van de muziek van de Russisch-Amerikaanse muzikante en Home, Before And After is geen uitzondering. Regina Spektor werkt inmiddels ruim twintig jaar aan een uniek geluid en heeft het weer wat verder vervolmaakt. Het heeft lang geduurd, maar goed nieuws dat Regina Spektor terug is. Erwin Zijleman

avatar van Teunnis
4,0
Ik begin ook meer en meer gecharmeerd te raken van de rijke orkestratie op dit album.

avatar van ZERO
4,0
Loveology is voor mij zeker een kanshebber voor de titel 'beste nummer van 2022'! Bij uitbreiding ook mijn favoriete nummer van Regina Spektor, al moet ik toegeven dat ik niet heel goed bekend ben met haar werk. Tot nu toe vond ik vaak een aantal losse nummers goed, maar albums als geheel wat wisselvallig.

Dit album scoort op dat vlak een stuk beter. Hoewel het niveau van Loveology voor mij nergens gehaald wordt, staan er voor mij ook geen skipnummers op het album. Het niveau is redelijk constant en het is moeilijk om een tweede favoriet aan te duiden. Uiteindelijk heb ik opener 'Becoming All Alone' aangevinkt, maar het had even goed afsluiter 'Through A Door' kunnen zijn.

Klopt het als ik zeg dat dit album in z'n geheel iets rustiger is dan de meeste voorgangers? Iemand tips over welk album het meest in de lijn van deze ligt?

Voor deze alvast 4*.

avatar van Teunnis
4,0
ZERO schreef:
Klopt het als ik zeg dat dit album in z'n geheel iets rustiger is dan de meeste voorgangers? Iemand tips over welk album het meest in de lijn van deze ligt?

De voorganger, Remember Us to Life, ligt duidelijk het meest in deze lijn. Die is wel - mede vanwege ene Donald - een tikkie donkerder.

Haar eerste drie albums zijn mijn favorieten, maar lijken hier niet op. Al zou je kunnen zeggen dat ze op dit album een vleugje 11:11 heeft toegevoegd (in de vorm van bluesinvloeden en experimentele composities). En dat zou best te verklaren zijn: ze was namelijk ook bezig met de heruitgave van dat album.

Begin to Hope en Far (nummertje vier en vijf) lijken ook niet op dit album, die zijn veel poppier en voller geproduceerd. What We Saw from the Cheap Seats (album nummer zeven) lijkt er dan wat meer op, al is die wel iets vlakker/saaier.

Gast
geplaatst: vandaag om 10:31 uur

geplaatst: vandaag om 10:31 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.