WESTSIDE BOOGIE - More Black Superheroes (2022)
mijn stem
5 stemmen
Verenigde Staten
Hip-Hop
Label: Shady
-
Killa Mode (2:44)
met Storm Ford
-
Stuck (3:37)
-
Nonchalant (3:24)
met Mamii
-
LOLSMH II (2:24)
-
Can't Even Lie (3:14)
met Soulja Boy
-
Prideful II (3:45)
-
Aight (2:44)
met Shelley FKA DRAM
-
Can't Get Over You (3:16)
met Smino en Teezo Touchdown
-
Ratchet Boog [Interlude] (2:06)
-
Somethin' Strange (3:02)
met Mamii en Kalan.FrFr
-
Windows Down (3:27)
met Snoop Dogg
-
Anthony (War) (3:15)
0
geplaatst: 17 juni, 12:14 uur
Hier wacht ik toch al enkele jaren op! Wel huiverig voor de bijdrage van Soulja Boy.
0
geplaatst: 22 juni, 11:51 uur
Dit is weer erg lekker hoor!
Het eerste album van de beste man sinds hij zijn artiestennaam van Boogie naar WESTSIDE BOOGIE gewijzigd heeft stelt absoluut niet teleur! Het is een fijne verderzetting van de sound die hij naar de wereld bracht op zijn debuutalbum. Shady/Interscope heeft hem weer volledige artistieke vrijheid gegeven en deze benut hij volledig, hij blijft mooi in zijn comfortzone.
Als rapper komt hij goed uit de verf maar hij blinkt nergens echt in uit. Boogie heeft naar mijn mening een aangename nasale stem die je een gevoel van gerustheid en relaxatie geeft. Ook op MORE BLACK SUPERHEROES harmonieert hij (vooral de refreinen) op lekker rustgevende producties waar toch nog genoeg bass in zit, iets wat hem goed afgaat. Op CAN'T GET OVER YOU laat hij het rappen zelfs over aan zijn twee gastartiesten en focust en hij zich volledig op zingen.
De meeste gastartiesten hebben een kleine ondergeschikte rol op de nummers maar passen allemaal wel heel goed op de plaat. Mijn favoriete gastbijdrage is zangers Mamii op het zomerse en onbezorgde NONCHALANT. Zelfs Soulja Boy, waar ik dus eerst schrik voor had, valt echt goed mee op die instrumental van CAN'T EVEN LIE dat meer in de Trap-richting ligt.
Als ik een minpunt moet geven zal het de laatste minuut zijn van WINDOWS DOWN. Na de strofe van Snoop krijgen we een korte interlude van 10 seconden en voor de resterende 45/50 seconden begint sonisch een volledig ander nummer, rare keuze.
Ik geniet hier weer ten volle van, dat doe ik ook nog steeds van Everything's for Sale. Net zoals haar voorganger wordt dit tweede studioalbum nergens spannend of écht memorabel maar Boogie weet goed verteerbare muziek te maken. Veel aandacht zal dit weer niet krijgen wat toch ook wel een probleem is van het label lijkt me (en de rapper zelf blijkt ook niet de actiefste). Shady Records/Eminem geven de artiesten dan tegenwoordig wel volledige artistieke vrijheid maar iets van promotie zit er niet echt meer bij zo te zien.
Probeer dit album uit, beste mensen! Het zal je niet wegblazen maar je gaat een aangename 37 minuten tegemoet.
4*
Het eerste album van de beste man sinds hij zijn artiestennaam van Boogie naar WESTSIDE BOOGIE gewijzigd heeft stelt absoluut niet teleur! Het is een fijne verderzetting van de sound die hij naar de wereld bracht op zijn debuutalbum. Shady/Interscope heeft hem weer volledige artistieke vrijheid gegeven en deze benut hij volledig, hij blijft mooi in zijn comfortzone.
Als rapper komt hij goed uit de verf maar hij blinkt nergens echt in uit. Boogie heeft naar mijn mening een aangename nasale stem die je een gevoel van gerustheid en relaxatie geeft. Ook op MORE BLACK SUPERHEROES harmonieert hij (vooral de refreinen) op lekker rustgevende producties waar toch nog genoeg bass in zit, iets wat hem goed afgaat. Op CAN'T GET OVER YOU laat hij het rappen zelfs over aan zijn twee gastartiesten en focust en hij zich volledig op zingen.
De meeste gastartiesten hebben een kleine ondergeschikte rol op de nummers maar passen allemaal wel heel goed op de plaat. Mijn favoriete gastbijdrage is zangers Mamii op het zomerse en onbezorgde NONCHALANT. Zelfs Soulja Boy, waar ik dus eerst schrik voor had, valt echt goed mee op die instrumental van CAN'T EVEN LIE dat meer in de Trap-richting ligt.
Als ik een minpunt moet geven zal het de laatste minuut zijn van WINDOWS DOWN. Na de strofe van Snoop krijgen we een korte interlude van 10 seconden en voor de resterende 45/50 seconden begint sonisch een volledig ander nummer, rare keuze.
Ik geniet hier weer ten volle van, dat doe ik ook nog steeds van Everything's for Sale. Net zoals haar voorganger wordt dit tweede studioalbum nergens spannend of écht memorabel maar Boogie weet goed verteerbare muziek te maken. Veel aandacht zal dit weer niet krijgen wat toch ook wel een probleem is van het label lijkt me (en de rapper zelf blijkt ook niet de actiefste). Shady Records/Eminem geven de artiesten dan tegenwoordig wel volledige artistieke vrijheid maar iets van promotie zit er niet echt meer bij zo te zien.
Probeer dit album uit, beste mensen! Het zal je niet wegblazen maar je gaat een aangename 37 minuten tegemoet.
4*
0
geplaatst: 14 juli, 17:04 uur
Mjeh, ik had iets te hogere verwachtingen. Het is mij allemaal iets te zoetjes toch.
* denotes required fields.
* denotes required fields.