menu

Minny Pops - 4th Floor (1985)

mijn stem
3,00 (5)
5 stemmen

Nederland
Electronic / Rock
Label: Prime

  1. Palm Beach (2:17)
  2. Touch (4:40)
  3. Fighting Man (2:41)
  4. Back Home (5:30)
  5. Wave of Flames (2:38)
  6. Secure (4:38)
  7. West Desert Shore (3:40)
  8. East Caïro (3:12)
  9. State of Mind (5:15)
totale tijdsduur: 34:31
zoeken in:
avatar van pygmydanny
2,0
Hmm, slechts drie stemmen bij een LP van een internationaal bekende Nederlandse post-punkband.
Dat van dit album er in 2003 slechts 4 van op de compilatie-CD 'Secret Stories' staan, belooft ook al niet veel goeds. Vooral omdat die nummers tot de zwaksten van de plaat behoren.

Opener/instrumentaal Palm Beach wordt ontsierd door een ergerlijk soort supermarkt-tune.
Fighting Man staat bol van gedateerde en lelijke zangeffecten en geprogrammeerde ritmes.
Back Home brengt ons na een ergerlijke gefluisterde vrouwenstem ('foxy foxy, take me far away') even terug naar Minny Pops t.t.v. Sparks (die stem) en Dolphin’s Spurt (die gitaar) tot na de derde gladde synthpartij de vrouw terugkeert ('take me home').
West Desert Shore met zijn vervormde, haperende zang lijkt wel een parodie en de fade-out komt niets te vroeg.

Het beste staat op de B-zijde van de LP. ‘Secure’ vind ik zelf het mooiste nummer van dit album. Ondanks de schreeuw aan het begin van elke strofe, is het een sfeervol, weemoedig nummer waarin een grommende van Middendorp begeleid wordt door mooie pianoriedels, en de stem van zangeres Karin Nyhuis een mooie toevoeging is. Stemmig en hoogtepunt van de plaat.
East Cairo begint met een traag drumpatroon en een oosters stemmentapijt. Eronder hoor je een diepe bas, krekelgeluiden en synthesizer. Na een aantal gedeclameerde regels, zingt/brengt Wally zijn tekst erg traag en dreunend voort over een krassende gitaar.
Meer orthodoxe snelle newwave op State Of Mind. Na het traag intro volgt een vlot nummer met rollende bas en uit de bocht vliegende gitaren.

Jammer dat de mooie, vreemde gitaarpartij van het nummer Touch geen credits krijgt.
Er staan nochtans drie gitaristen op de hoes vermeld. Een van de hoogtepunten tot die Byrne-achtige uithalen en vreselijke stem (‘follow me, mister Jones’) het nummer ontsieren. Jammer, want qua aanzet veelbelovend, want in de tekst bouwt zich de ene na de andere vraag op, met een anti-climax tot gevolg.
Het korte Wave Of Flames blijft over en lijkt met zijn funky bas/ritme op de dansvloer te mikken. Ik hoor vooral Talking Heads, Medium Medium, een beetje New Order en het vierde ontgaat me.

Vrij zwak dus. Hoogtepunten zijn Secure (aansluitend bij hun Poste Restante-LP), East Cairo het eerste deel van Touch, en State Of Mind.

Gast
geplaatst: vandaag om 11:12 uur

geplaatst: vandaag om 11:12 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.