Hoei! Wat een aangename verrassing. Take Root Festival te Groningen maakte medio april de eerste artiesten voor haar editie van 2023 bekend. Daar stond de naam 'Thee Sacred Souls' tussen.
Hun debuutalbum is een prachtig soulalbum in de stijl van de soulmuziek van de jaren zeventig. Ja, het kan zijn dat het niet vernieuwend is. Maar wanneer hebben we nog met echt vernieuwende muziek te maken als er al zoveel muziek is gemaakt. Zanger Josh Lane doet met zijn stem Marvin Gay eer aan, zonder hier te maken te hebben met een kopie. Maar ook elementen van Terence Trent D'arby hoor ik terugkomen (sorrow for Tomorrow). Voorts lijkt Josh Lane schatplichtig te zijn aan Sam Cooke zijn manier van zingen: zuiver, geen overbodige 'oetjes' en 'aaahtjes', waar vele zangers en zangeressen nog al eens de fout in gaan. Josh Lane zingt ontzettend puur en zeer zuiver. Dat is wel heel erg fijn, om zo'n zanger te horen. Het is alsof hij rechtstreeks met je communiceert.
Wat Thee Scarde Souls heel goed doet is de zangstem op de voorgrond stellen, waarbij de ritmemuziek sterk ondersteunend is. NIet overheersende, waar wel aanwezige drumpartijen, geen overdonderende gitaarsolo's, strak ritmewerk van de drum/bas en zeer passende ritmegitaar. Hun debuutalbum is een mooie mix van de zwoelere, aangename kwalitatieve soulmuziek. Liefdesliedjes, spijtliedjes genoeg op dit album. Persoonlijke favorieren "Can I call you Rose", "Easier said than done" en "Weak for your Love".