menu

Brian Eno - FOREVERANDEVERNOMORE (2022)

mijn stem
3,61 (28)
28 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Electronic
Label: UMC

  1. Who Gives a Thought (3:59)
  2. We Let It In (3:28)
  3. Icarus or Blériot (4:23)
  4. Garden of Stars (4:19)
  5. Inclusion (4:55)
  6. There Were Bells (4:52)
  7. Sherry (3:25)
  8. I’m Hardly Me (3:50)
  9. These Small Noises (3:22)
  10. Making Gardens Out of Silence (8:21)
totale tijdsduur: 44:54
zoeken in:
avatar van Poles Apart
4,0
Eerste album van Eno waarop ie zelf zingt sinds "Another Day on Earth" uit 2005.

There Were Bells

avatar van Lura
4,0
In 1972 werd de Engelse artrockformatie Roxy Music de eerste groep, welke ik vanaf het begin zou gaan volgen. Gebiologeerd zag ik ze op de buis in AVRO’s Toppop optreden. Het was niet alleen hun muziek die mijn aandacht trok, maar ook door het gemêleerde gezelschap met verschillende achtergronden. Hun eerste vijf albums waren stuk voor stuk klassiekers, helaas hield Brian Eno het na twee albums al voorzien. De ego’s van hem en dat van Bryan Ferry botsten te veel.

Brian Eno (74), voluit Brian Peter George St. John le Baptiste de la Salle Eno geheten, is vooral bekend als producer en als visual artist. Daarnaast maakte hij albums met talloze, uiteenlopende muzikanten. Het bekendst zijn de samenwerkingen met David Bowie, Robert Fripp en David Byrne, met wie hij onder andere het intrigerende My Life in the Bush of Ghosts maakte.

Ook heeft hij sinds 1973 een solocarrière, waarvan mij de albums Another Green World en Before and After Science het meest kunnen bekoren. FOREVERANDEVERNOMORE is intussen zijn tweeëntwintigste soloalbum en het eerste sinds Another Day on Earth uit 2005 waarop hij ook zingt. Voor mij geldt bij ambientachtige muziek hetzelfde als voor instrumentale pianomuziek, ik moet me vanaf de eerste seconde ertoe aangetrokken voelen, anders haak ik meteen af.

Bij FOREVERANDEVERNOMORE werden mijn oren echter meteen gespitst. Het is een album dat urgent en intiem is geworden, een emotionele contemplatie over een milieuramp. “We need to fall in love again, but this time with Nature, with Civilisation and with our hopes for the future.” , aldus Eno. Op de meditatieve single We Let It In zingt dochter Darla mee. Een halve eeuw nadat ik voor het eerst Eno’s muziek hoorde, bewijst hij met FOREVERANDEVERNOMORE nog steeds urgente muziek te kunnen maken.

avatar van Roxy6
Goed verhaal Lura!

Een kleine aanvulling, bij het grote publiek is Brian Eno vooral bekend geworden door zijn samenwerking met David Bowie, dezogenaamde Berlin trilogie (Low, Heroes & Lodger) en later 1. Outside.
My Life in the Bush of Ghosts, heb ik ook maar is toch bij een beduidend kleiner publiek bekend.

Net als jij volgde ik Roxy Music, ademloos geïntrigeerd, vanaf de debuut single Virginia Plain, tot aan de dag van vandaag.
Het was inderdaad jammer dat de groep na het tweede album For Your Pleasure, Brian Eno moest missen.
Maar met beiden is het gelukkig goed gekomen en hebben de groep als ook Bryan Ferry en Brian Eno een imposant oeuvre opgebouwd.

avatar van Premonition
Roxy6 schreef:
Een kleine aanvulling, bij het grote publiek is Brian Eno vooral bekend geworden door zijn samenwerking met David Bowie, dezogenaamde Berlin trilogie (Low, Heroes & Lodger) en later 1. Outside.


Ik denk dat het grote publiek hem vooral kent van zijn vele samenwerkingen met U2....

avatar van Roxy6
Premonition schreef:
(quote)


Ik denk dat het grote publiek hem vooral kent van zijn vele samenwerkingen met U2....


Ook ja, maar die kwamen wel later.... Low is van 1977 en met name Heroes uit 1978...waren smashing en zette de spotlight op Bowie en Eno....

avatar van Lura
4,0
Roxy6 schreef:

Een kleine aanvulling, bij het grote publiek is Brian Eno vooral bekend geworden door zijn samenwerking met David Bowie, dezogenaamde Berlin trilogie (Low, Heroes & Lodger) en later 1. Outside.

Die trilogie was ik even vergeten, bedankt voor die aanvulling!
Vooral Low heb ik grijsgedraaid.

avatar van Michiel Cohen
2,0
Ik vind alleen track nr 5 goed. Het zingen had hij beter achterwege kunnen laten.

ohmusica
Michiel Cohen schreef:
Ik vind alleen track nr 5 goed. Het zingen had hij beter achterwege kunnen laten.


Dit ‘poëtisch engagement’ heeft Eno wel vaker laten horen..

Eno is geen zanger, van mooi kunnen zingen. Het is een voordracht, een performance, met een sociale en politieke lading. Eno zegt zelf hierover dat het een onderzoek is naar zijn gevoelens.

Ik geniet van zijn reflecties en het is een album dat moet landen…, geweldig is de samenhang van dit album maar voor de ware liefhebber.

2,0
Dim
Wat een trage, saaie plaat. Het "zingen" maakt dat gevoel nog sterker.

Gast
geplaatst: vandaag om 13:41 uur

geplaatst: vandaag om 13:41 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.