House of Lords - Saints and Sinners (2022)

House of the Lord te beluisteren op YouTube


https://m.youtube.com/watch?time_continue=2&v=9dOlvZT1evQ&feature=emb_logo

House of Lords heeft het nieuwe album Saints and Sinners opgenomen met een vrij nieuwe bezetting. Mark Mangold van o.a. Drive, He Said is vrij prominent aanwezig op keyboards, De één zal er wat meer van houden dan de ander. Op drums is Johan Koleberg te horen die bekend is geworden van zijn werk met Therion. De zang van James Christian is nog steeds van een hoog niveau. De eerste indruk van de single is redelijk hoewel ik het oudere werk meer waardeer.

Eerste beelden en geluiden: House of Lords - House of the Lord

Het nieuwe album van House of Lords is eigenlijk verrassend goed, mede door de frisse inbreng van Mark Mangold op toetsen. Opvallend veel raakvlakken met de eerste drie albums en ook nergens een inkak moment, zoals wel het geval was op de laatste twee HoL albums.

Hmmm nog even wennen hoor! Heb de cd aangeschaft na het horen van Road Warrior. Ben wel onder de indruk van de recente albums van Christian & co.

Een paar keer beluisterd nu, wow, dit is wel zo'n plaat waar een band zijn publiek probeert te geven wat het wil. Lekker stevig op zijn tijd, prominent toetsenwerk, pompeus, soms wat aalgladde refreintjes, maar over het algemeen ronkend en stomend als een malle. Christian heeft een fijne stem, ook nu hij inmiddels aardig op leeftijd is. Mark Mangold, wat een aanwinst!

Inderdaad een fantastisch album van House of Lords. Pompeuze hardrock met mooie lagen toetsen van Mark Mangold. Het album begint erg vlot met het titelnummer gevolgd door House of the Lords met een mooie opbouw van toetsen, drums en gitaar, toch wel een kenmerk van deze band.

Hoogtepunten genoeg, vooral het mooie Avalanche en Angels Fallen als afsluiter.

Qua sfeer zit het album ergens tussen Demons Down en Come to my Kingdom.

Poeh, House Of The Lord en het nog veel ergereRoad Warriors doen wel pijn hoor. Wat een knullige zeiknummers. Met compleet misplaatst ingemixte toetsenpartijen. Zo slecht heb ik Dave Defeis en Quorthon nog niet horen componeren en mixen. Hier ga ik me verder niet aan branden denk ik.

Afgelopen maand veel naar deze cd geluisterd en hij blijft maar groeien. Na Road Warrior ben ik vooral onder de indruk van MIstress of the Dark, wat een heerlijke rocker. Het toetsenwerk varieert van fijn scheurende hammondorgels tot kleine, poppy accenten, waardoor je een amalgaam van jaren zeventig en jaren tachtig rock krijgt die zo'n beetje de hele carrière van Christian beslaat. Ik gooi er nog een halve punt bovenop.