Personal Trainer - Big Love Blanket (2022)

Hier kijk ik heel erg naar uit. Een van de leukste Nederlandse bands van dit moment!

Afgelopen maandag heb ik dit album mogen ontvangen van De Konkurrent, helaas als een stream en daar luister ik nooit naar. Fragmenten die ik even beluisterd heb, klonken wel erg veelbelovend.

Amsterdams collectief Personal Trainer maakt op debuutalbum alle verwachtingen waar ★★★★★
DPG Media Privacy Gate - volkskrant.nl

Recensie: Personal Trainer - Big Love Blanket (album) | OOR

De Volkskrant en OOR zij positief en dat snap ik wel. Het album is op zijn minst spannend en veelzijdig. Ik ben zeker nieuwsgierig en benieuwd of het beklijft. Dan is Spotify voor mij een hele mooie kennismaking met muziek Lura. Ik snap de weerstand, maar mij helpt het om keuzes te maken. Welk album koop ik fysiek en wat blijf ik streamen. Er is zoveel moois!

Recensie in VK maakt mij haat-liefde verhouding met die krant maar weer eens duidelijk. Tuurlijk getrokken door die goeie recensie dus even geluisterd. Wat een takkeherrie zeg Niet mijn kopje thee. Delete en op naar de volgende.

Dat moet echt een kwestie van smaak zijn Broem. Die takke herrie zit muzikaal zeer geraffineerd in elkaar. Ik wil je mening niet bagatelliseren, want zoveel mensen zoveel meningen, maar ik vind het wel wat kort door de bocht.

Onthoud me normaal ook van commentaar bij muziek die me totaal niet trekt Zwaagje. Berichtje had meer te maken met mijn verbazing over recensies in de VK. Ligt soms zover af van mijn mening maar ben bang iets goeds te missen. Ik zal zo’n album ook nooit scoren. Ligt te ver van mijn muzikale voorkeur af. Conclusie is en blijft dat het vreselijke takkeherrie is. Veel plezier ermee.

Discussie gesloten en evengoede vrienden. We komen elkaar muzikaal gezien ook vaak genoeg tegen. En dat plezier.......dat gaat zeker goed komen.

Absoluut. Sportiviteitsprijs deze week is voor jou

Maak hier maar van; de allerleukste band van Nederland. Hele dikke overtuigende debuutplaat dit. Bij The Lazer kan je toch niet meer stil blijven staan/zitten.

Leuk om mijn eigen Oor-recensie hier voorbij te zien komen Megaleuke plaat! Texas in the Kitchen is wonderschoon.

De bekende Britse BBC Radio 6 DJ Marc Riley had het al snel door, het Amsterdamse Personal Trainer is een bandje om in de gaten te houden. En dan kan de Nederlandse pers niet achterblijven. We hebben er eindelijk weer eentje, een veelbelovende act die het waarschijnlijk helemaal in het buitenland waar gaat maken. Afgelopen week maak ik kennis met Big Love Blanket, het debuutalbum van het voormalige Canshaker Pi bandlid Willem Smit, die hier een zestal aan overige muzikanten om hem heen verzameld heeft. On-Nederlands goed? Het is een term die vaker aangeduid wordt, en wat misschien nog wel meer zegt over het hedendaags aanbod. Is Personal Trainer een band die ons land internationaal gezien weer op de kaart zet, of is het die gehypte status welke de band al in een vroeg stadium krijgt toegekend? Personal Trainer, hoe verzinnen ze het eigenlijk. Ik heb er een fout veroorloofd Gooise Vrouwen liefdesaffaire gevoel bij, waarbij non-fictie al snel door fictie ingehaald wordt.

Laten we het zo stellen, Personal Trainer heeft een heerlijke pakkend geluid, roept herinneringen op die memoreren naar eerdere Britse bands, en zit productioneel erg sterk in elkaar. Vergeet niet dat Big Love Blanket door Industry uitgebracht wordt, wat in principe niks meer dan het eigen beheer platenlabel van Willem Smit is. Het is dus gewoon mogelijk, de macht van de Nederlandse maatschappijen is kleiner dan ooit. Ze kunnen zichzelf wel voor de kop slaan, en hopelijk pakken ze hun rol als bandvertegenwoordiger weer snel op. Zo werkt het dus tegenwoordig, vanwege die trage houding zetten ze zichzelf steeds meer buitenspel. Investeren in promotiemateriaal, optredens en andere mogelijkheden om de muziek aan de man te brengen, daar haal je winst uit. De echte liefhebber gebruikt de streamingdiensten vaak als eerste kennismaking, maar wil vervolgens artiesten live ervaren, informatie opslaan en het vinyl vasthouden. Big Love Blanket is nu al op vinyl te krijgen en vanaf 18 oktober ligt de cd dus gewoon in de betere platenzaken.

Het titelnummer Big Love Blanket heeft een gedurfd begin met minimale begeleiding, vervolgens komt het allemaal opgang en introduceert de band zichzelf. Mooie harmonieuze groot opgezette koortjes met gitaren die uiteindelijk de song helemaal naar zich toetrekken. De fraaie overgang naar The Lazer maakt slim gebruik van een fractie The Who geschiedschrijving waarin ze een klein stukje Pinball Wizard lijken te vereren. Gedurfd? Welnee! Schaamteloos groots uitpakken, niks mis mee, ik hou hier wel van. The Lazer ademt in alles een Blur mix-up van het verhalende Parklife en het springerige Song 2 uit. Je wordt geboren, groeit op, wordt opstandig, ontwikkelt je eigen idealisme, gooit deze vervolgens weer overboord om uiteindelijk net als je burgerlijke vader te eindigen. Zo waar en zo vol met Britse humor. On-Nederlands? Ja, hier is dat absoluut de juiste benaming. Geniaal? Dat weer niet, maar zeker wel erg grappig gebracht, de teksten hebben genoeg vindingrijke absurdisme om indruk mee te maken. Het korte The Money Department eindigt zelfs met een typerend Nederlandse Ons Ben Zuunig zinnetje, geweldig toch!

Die Damon Albarn is met zijn voorbeeldfunctie toch wel een ware held. Tussen de hedendaagse postpunkliedjes grijpt het gezelschap regelmatig naar de funkende Gorillaz gekte terug, geen wonder dus dat deze muziek zo in het Verenigde Koninkrijk aanslaat. Het dansbare lekker in het gehoor liggende glamrockdisco van Rug Busters wisselt praatzang met heuse zangpartijen af en er schuifelt zelfs nog een verdwaalde mondharmonica voorbij. Het bombastische white soul folk van Milk eindigt in gewaagde hoogoplopende Beatlesque strijkersorkestratie, waarna vervolgens eighties Art Of Noise samplers je in Key of Ego een draai om je oren geven. Huilende blazerspartijen in het donkerstroperige Texas In The Kitchen zijn een knipoog naar de hedendaagse jazzy postpunk uitspattingen, waarmee ze die serieusheid aardig aan de kaak stellen. Eenvoudig zaterdagavond Former Puppy karaoke vermaak, veel meer vraagt het publiek niet. Het is allemaal zo leuk, de ouderwetse Cut Loose new wave, en de retro Casio Vaalserberg Hero Dutch Mountains keyboard deuntjes.

Dit is een A New England benadering, vanuit de andere kant van het kanaal gezien, en daar mogen we inderdaad best trots op zijn. Laten we het zo stellen, de behoefte aan frisse eigenzinnige bands als Personal Trainer is gigantisch groot, een beetje meer verknipte chaos doet het muziekklimaat meer dan goed. Je zou het bijna een meesterwerk noemen, maar dat zal absoluut niet de insteek van Personal Trainer zijn geweest. Gewoon het genot van muziek maken uitdragen en daar het nodige speelplezier uithalen en hopelijk hiermee veel optredens scoren en de plaatverkoop aardig opschroeven. Lekker in eigen beheer je platen uitbrengen, een dikke vinger naar de platenbazen en vooral zo doorgaan. Het zouden de woorden van Barrie Stevens kunnen zijn, maar heeft die toch ook niet een Britse achtergrond?

Personal Trainer - Big Love Blanket | Alternative | Written in Music - writteninmusic.com

Wat een lekkere en veelzijdige plaat is dit. Heel catchy en geraffineerd. Het nonchalant-rommelige van Pavement wordt net zo makkelijk ingeruild voor mantra-achtige samenzang, voor de dancepunk van LCD Soundsystem of zwierige popliedjes. Maar de plaat valt niet uit elkaar in losse brokstukjes, dat is met zo’n veelzijdig kleurenpallet een grootse prestatie. Hollands glorie, potverdorie.

Niet raar dat Pavement meerdere keren als inspiratie wordt genoemd, wat bij Scram C Baby ook regelmatig het geval is. En laat Pavement nou net de beste groep zijn volgens Scram C Baby's zanger. Zou er een connectie zijn

Leuk en fris album van NL'se bodem. Niet te lang en lekker gevarieerd. Niet heel memorabel, ik grijp er niet al te veel naar terug. Heb ze live gezien toen ze DTRH mochten openen, Sleaford Mods vielen uit, dat was een energieke en goede show. Prima debuutplaat, waarvan ik The Lazer het meest draai.

k heb Personal Trainer 5x beluisterd en ben verbaasd over het enthousiasme en de 8e plaats in de jaarlijst van OOR. Don't Believe The Hype zou ik bijna zeggen want ik hoor niets bijzonders; althans, niets wat ik de afgelopen twee jaar niet bij andere indie bandjes heb gehoord. Van het openingsnummer krijg ik zelfs agressieve neigingen en moet ik me bedwingen om met dingen te gooien. Milk en Texas In The Kitchen zijn nog wel twee aardige liedjes. 3*

Ik vind het openingsnummer en The Lazer (eigenlijk samen één nummer) juist het hoogtepunt van de plaat. Verder vind ik de plaat ook niet zo bijzonder als het journaille. Net als bij Canshaker Pi heb ik telkens het gevoel naar Pavement te luisteren. De zang lijkt ook zo op elkaar. Of ik word een oude lul die alles al eens heeft gehoord, dat kan ook.

The Lazer, wel een leuk en aanstekelijk nummer. Maar ook niet dat je denkt, laat ik de hele plaat eens aanslingeren. Eigenlijk verwacht ik precies wat de heren hierboven vertellen.

Soms strak, soms rommelig. Geen onaardig debuut van deze Nederlanders.

Ik had wat tijd nodig, maar eigenlijk is de plaat per luisterbeurt gegroeid en doet dat nog steeds. Volgende week live in Paradiso. Daar ben ik wel benieuwd naar.

De show in Paradiso was soms wat chaotisch, maar de enige vraag die resteert, is hoe groot kan dit worden? Aan zowel de songs, als het enthousiasme, als de reacties van het publiek kan het niet liggen. Meer of Willem Smit belangstelling houdt voor deze band en richting.

Eindelijk een keer live gezien en op basis van bovenstaand commentaar van WoNa hebben ze het redelijk rap goed weten te krijgen. Goed op elkaar ingespeelde band, die energie en plezier in hun spel uitstraalt.