menu

Carly Rae Jepsen - The Loneliest Time (2022)

mijn stem
3,27 (24)
24 stemmen

Canada
Pop
Label: 604

  1. Surrender My Heart (2:48)
  2. Joshua Tree (2:29)
  3. Talking to Yourself (2:53)
  4. Far Away (2:59)
  5. Sideways (2:16)
  6. Beach House (2:29)
  7. Bends (3:15)
  8. Western Wind (3:45)
  9. So Nice (3:39)
  10. Bad Thing Twice (3:13)
  11. Shooting Star (3:19)
  12. Go Find Yourself or Whatever (4:44)
  13. The Loneliest Time (4:34)

    met Rufus Wainwright

  14. Anxious * (2:57)
  15. No Thinking Over the Weekend * (4:42)
  16. Keep Away * (4:02)
toon 3 bonustracks
totale tijdsduur: 42:23 (54:04)
zoeken in:
4,0
Ik ben benieuwd!

avatar van 123poetertjes
3,5
Surrender My Heart! Wat een BOP!

Rest van het album moet nog een beetje landen maar dat komt vast nog wel goed (bij Western Wind is ie inmiddels ook gevallen, schitterend nummer wobwobwobwobwob), en zo niet dan ben ik haar alleen in elk geval al dankbaar voor het bovengenoemde tweetal.

avatar van erwinz
4,0
Recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Carly Rae Jepsen - The Loneliest Time - dekrentenuitdepop.blogspot.com

Carly Rae Jepsen - The Loneliest Time
Carly Rae Jepsen blijft de ongekroonde koningin van de pure pop op haar nieuwe album The Loneliest Time, dat eigentijds klinkt, maar ook invloeden verwerkt uit de popmuziek van de jaren 70, 80 en 90

Na het zeer succesvolle Dedicated uit 2019 en de opvallend sterke serie restjes op Dedicated Side B uit 2020, keert Carly Rae Jepsen terug uit de coronapandemie met The Loneliest Time. Op dit net wat persoonlijkere album gaat de Canadese muzikante deels verder waar ze op Dedicated ophield. Samen met een aantal topproducers maakt ze nog altijd aanstekelijke en zeer goed gemaakte eigentijdse popmuziek . Het is popmuziek die dit keer ook met enige regelmaat teruggrijpt op de succesvolle pop uit het verleden of die zich net wat buiten de gebaande paden van de elektronisch getinte popmuziek beweegt. Je moet er van houden, maar zo op zijn tijd is de perfect op van Carly Rae Jepsen lastig of niet te weerstaan.

De Amerikaanse muzikante Taylor Swift keert op het deze week verschenen Midnights terug naar de pop, na een uitstapje richting een wat alternatiever en meer folky geluid. Haar Canadese collega en generatiegenoot Carly Rae Jepsen heeft de pop nooit verlaten en laat op het deze week verschenen The Loneliest Time horen dat ze in het genre behoort tot de allerbesten.

Dat is geen grote verrassing, want ook met E-MO-TION uit 2015, Dedicated uit 2019 en Dedicated Side B uit 2020 liet Carly Rae Jepsen, die in 2012 opdook met de oorwurm Call Me Maybe, al horen dat ze de kunst van het maken van aanstekelijke en in kwalitatief opzicht hoogstaande popsongs uitstekend verstaat. Muziekliefhebbers die het nieuwe album van Taylor Swift toch net wat teveel pop vinden, moeten niet eens beginnen aan The Loneliest Time, want Carly Rae Jepsen maakt pure pop, waarop een aantal topproducers zich flink hebben uitgeleefd.

Op haar nieuwe album heeft de Canadese muzikante haar blik wel wat verruimd, want The Loneliest Time laat wat meer invloeden uit het verleden horen. Dat begint bij de disco en funk uit de jaren 70, maar ook de pop uit de jaren 80 (met name Madonna) en 90 (Janet Jackson, maar ook Kylie Minoque) hebben hun sporen nagelaten op het nieuwe album van Carly Rae Jepsen.

Waar Taylor Swift zich op haar laatste albums beperkt tot een of twee producers is voor The Loneliest Time weer een imposant blik gewilde producers open getrokken. Het zorgt er voor dat de songs van Carly Rae Jepsen allemaal net wat anders klinken, maar dankzij de focus op pure en over het algemeen gelikte pop is het toch weer een behoorlijk consistent album geworden.

De Canadese popster werkt op haar nieuwe album ook samen met een aantal muzikanten die normaal gesproken buiten de pure pop opereren, met het mierzoete duet met Rufus Wainwright als kers op de taart, waardoor The Loneliest Time zich heel af en toe weet te ontworstelen aan het keurslijf van de elektronisch ingekleurde popmuziek, maar meestal heeft de Canadese muzikante hier geen behoefte aan.

Wanneer je niet houdt van goed gemaakte maar ook wat zwaar geproduceerde popsongs, is het nieuwe album van Carly Rae Jepsen met zestien songs en bijna vijfenvijftig minuten muziek waarschijnlijk een lange en weinig bevredigende zit. Zelf hou ik wel van de knap gemaakte popmuziek van Carly Rae Jepsen en hoewel The Loneliest Time zeker geen album is dat ik heel vaak uit de kast ga trekken, is het wel een album dat zo af en toe precies op het juiste moment komt, al is het maar om de afwas bij te doen (blijft toch jammer dat de vaatwasser de 'muziek terwijl je afwast' momenten heeft weggenomen).

Carly Rae Jepsen heeft onder alle blinkende pop met invloeden uit een aantal decennia niet alleen subtiele uitstapjes buiten de gebaande paden verstopt, maar heeft ook wat persoonlijkere teksten gepend, waarin ook ruimte is voor de schaduwzijden van een bestaan in de spotlights. Het Canadese popicoon is verder een prima zangeres, die ook in de incidentele ballad moeiteloos overeind blijft.

Ik moet eerlijk toegeven dat ik popmuziek als deze liever net iets alternatiever hoor dan Carly Rae Jepsen maakt op haar nieuwe album, maar luister met net wat andere oren naar The Loneliest Time en het is weer oprecht smullen van al het vakwerk van de Canadese muzikante en het blik topproducers dat ze heeft geopend voor dit nieuwe album. Erwin Zijleman

avatar van Juul1998B
3,5
Ben heel benieuwd naar dit album. Vond vroeger stiekem call me maybe wel leuk, oeps

avatar van Juul1998B
3,5
Kijk en leer Taylor Swift.
Dit is hoe pop gedaan moet worden.
Ben ik altijd fan van popmuziek? Zeker niet, sterker nog meestal verafschuw ik het.
Carly Rae Jepsen doet hier gewoon waar ze goed in is. Sterke popnummers maken met gevoel.

avatar van vinylbeleving
Juul1998B schreef:
Kijk en leer Taylor Swift.
Dit is hoe pop gedaan moet worden.
Ben ik altijd fan van popmuziek? Zeker niet, sterker nog meestal verafschuw ik het.
Carly Rae Jepsen doet hier gewoon waar ze goed in is. Sterke popnummers maken met gevoel.


Vind jij dit album serieus beter dan Midnights?
Ik ben wel benieuwd naar je argumenten, want wat maakt de liedjes volgens jou op dit album een beter popalbum dan de nieuwe Taylor?

avatar van Juul1998B
3,5
Zekerss, ben geen pop fan maar dit klinkt allemaal wat echter dan taylor. Bij taylor klinkt het geforceerd en te kunstig voor pop. Dit is gewoon waar popmuziek voor bedoeld is voor mij dan

avatar van 123poetertjes
3,5
Voorlopig blijft m'n 3,5 even staan, en gezien mijn liefde voor Carly is dat een lichte tegenvaller.

Laat ik in elk geval wel beginnen met zeggen dat er in elk geval nog steeds een handvol aan nummers opstaat dat tamelijk fantastisch is. Surrender My Heart kan zeker in de Carlycatalogus, het is misschien redelijk safe de Emotionformule gebruiken maar dan kan je dat maar beter goed doen - en goed is hier een understatement. Lieflijk couplet, voorzichtige versnelling in de prechorus, toewerkend naar een absoluut killerrefrein met opgeschroefd volume. Run Away With Me bopt genoegszaam haar hoofd. Talking To Yourself is dan weer heel erg Dedicated en had daar één van de standouttracks geweest. Verdere hoogtepuntjes zijn het baslijntje in nudiscoklapper/bonustrack Anxious, het lieflijk sissende Bends, het spannend gepitchte Shooting Star, het sterk op me gegroeide Western Wind en het zwoel gedreven Bad Thing Twice. Verder moet ik ook wel toegeven dat Beach House, absoluut geen hoogvlieger, vooral wel heel catchy is en heb mezelf er meermaals op betrapt op random momenten te fantaseren over het oogsten van organen in mijn vakantiehuisje. Maar de rest is echter allemaal vrij stuurloos, niet heel boeiend, of in een enkel geval zelfs vrij irritant. Voorbeeldje is So Nice, in de kern een fijn nummer dat volledig om zeep wordt geholpen door raar gepitchte lalala's.

Emotion stond helemaal aan en blijft wat mij betreft de heilige graal van pure pop, op zowel A als B staat geen enkel minder fantastisch nummer. Op Dedicated vertoonde Carly hier en daar wat scheurtjes maar het had wel echt een eigen smoel, en alle nummers op A en B zaten hier op hun plek en nergens anders. The Loneliest Time tho lijkt wat zoekende. Ik hoor Dedicated, Emotion, en zelfs een beetje Tug of War (Go Find Yourself or Whatever). Maar ik hoor weinig The Loneliest Time. De enige nummers die écht iets nieuws op tafel brengen zijn Bends en (de vocalen in) Shooting Star.

En vooral die laatste maakt me wel nieuwsgierig. De volbloed 80s discopoprevival heeft Carly inmiddels een beetje uitgespeeld. Met verve, dat zeker. Nu wordt het misschien tijd om meer de randen van het genre op te gaan zoeken en wat artistieke risico's, waarbij ik vooral een mooie kans zie voor Carly om nog een keer wat hyperpopinvloeden te gaan verkennen. Al moet ze dat vooral lekker zelf weten natuurlijk. Haar features bij Charli XCX en Danny L Harle smaken zeker naar meer. Op dit blijf ik nog even op mijn honger zitten tho. Ik neem nog wel even een peer.

Gast
geplaatst: vandaag om 11:17 uur

geplaatst: vandaag om 11:17 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.