Het leven van een recensent gaat niet altijd over rozen. Soms pijnig je jezelf hoe te beginnen. In het geval van Steve French is het vrij eenvoudig, want wie verwacht nu vier in Amsterdam wonende muzikanten en dan ook nog zonder de naamgever. En met een hoes en een albumtitel als Dogs bouw je helemaal bij ondergetekende als hondenliefhebber een voorsprong op. Dan kan je op voorhand niet meer stuk. ‘The best band you’ve never heard of’, bewierrookte het Britse Gigwise drie jaar geleden het muzikale gezelschap.
Dogs is een plaat waarvan al vijf maanden terug een aantal stukjes circuleerden, omdat op het laatste moment het album voor een bepaalde periode werd uitgesteld tot eind september. Wie van een beetje rafelige boel houdt en liefhebber is van het indiepop genre kan zijn hart ophalen met deze plaat, die gearrangeerder klinkt dan het drie jaar geleden verschenen debuut. Afgezien van de lawaaiige geluidsmuur (Solid Days) en sprankelende gitaarlijntjes (Rain Over The Sea), die lichtjes de bocht uitvliegen, is het vervolgens heerlijk om bij deze plaat te mijmeren. Elf zelfgeschreven liedjes, die op quasi nonchalante wijze aan ons worden geserveerd. Net of dat iemand het niet helemaal naar zijn zin heeft.