M.I.A. heeft zich altijd op een unieke positie begeven sinds het begin van haar carrière. Zeer invloedrijk voor vele artiesten tijdens en na haar generatie maar slechts enkele keren doorgebroken bij het grotere publiek. Dit album zal daar helaas waarschijnlijk geen verandering in brengen.
Het is bewonderenswaardig hoe eigen haar muziek klinkt, al sinds het allereerste begin in 2004. Muzikaal grijpt ze op “Mata” regelmatig terug naar haar vroegere albums ("Arular" en "Kala") maar mist het een aantal extra lagen en variatie die daar wel terug te vinden waren, zowel tekstueel als muzikaal. Het meerendeel van de nummers volgen elkaar zo snel op dat het bijna een hap-slik-weg gevoel krijgt.
De nummers "K.T.P." (een soort throwback naar haar grootste hit "Paper Planes") en "Marigold" klinken als potentiële hits, maar door haar recente controversiële berichten zal dat wellicht uitblijven deze keer.