menu

Meg Baird - Furling (2023)

mijn stem
3,52 (33)
33 stemmen

Verenigde Staten
Folk
Label: Drag City

  1. Ashes, Ashes (6:11)
  2. Star Hill Song (5:57)
  3. Ship Captains (4:48)
  4. Cross Bay (5:07)
  5. Twelve Saints (5:35)
  6. Unnamed Drives (3:37)
  7. The Saddest Verses (2:47)
  8. Will You Follow Me Home? (5:38)
  9. Wreathing Days (4:02)
totale tijdsduur: 43:42
zoeken in:
avatar van AOVV
Gruwelijk mooie albumopener, met heerlijk rustgevende instrumentatie en dan die daardoorheen spokende vocalen.. Voorlopig gelijk mijn favoriet van dit album, de overige songs moeten nog wat sudderen, maar dit klinkt veelbelovend!

avatar van staralfur
4,0
Mijn eerste indruk is ook erg positief! Megs stem is heerlijk...

avatar van erwinz
4,5
Recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Meg Baird - Furling - dekrentenuitdepop.blogspot.com

Meg Baird - Furling
Na een paar jaar stilte keert de Amerikaanse muzikante Meg Baird terug met een werkelijk prachtig folkalbum, dat in muzikaal opzicht veel indruk maakt, maar dat in vocaal opzicht imponeert

Furling van Meg Baird opent met een lange instrumentale track, die mooi is, maar waarin de unieke stem van de Amerikaanse muzikante gemist wordt. Deze stem schittert gelukkig wel op de rest van het album. Furling is een mooi ingekleurd folkalbum, dat uiteenlopende invloeden uit het genre verwerkt. Meg Baird neemt je meer dan eens mee terug naar het verre verleden, maar Furling is op andere momenten ook niet ver verwijderd van indiefolk albums van het moment, al blijft de stem van de Amerikaanse muzikante er een die herinnert aan de groten uit het verleden. Meg Baird is misschien wat in de vergetelheid geraakt, maar met dit album zet ze zichzelf weer nadrukkelijk op de kaart.

Het is best lang stil geweest rond de Amerikaanse muzikante Meg Baird. Haar tot voor kort laatste wapenfeit was immers het eind 2018 uitgebrachte Ghost Forests, dat ze samen maakte met de eveneens Amerikaanse muzikante Mary Lattimore. Het is niet het meest toegankelijke en zeker ook niet het meest representatieve album in het oeuvre van Meg Baird, die met Dear Companion (2007), Seasons On Earth (2011) en Don't Weigh Down The Light (2015) drie prachtige albums afleverde.

Het zijn albums waarop Meg Baird zich een veelzijdig folkie toonde door afwisselend invloeden uit de Laurel Canyon folk, traditionele Britse en Amerikaanse folk en indiefolk te verwerken, terwijl ook invloeden uit de psych-folk nooit ver weg waren. Dat laatste is niet zo gek, want Meg Baird maakte een aantal jaren deel uit van de band Espers, die in het eerste decennium van dit millennium drie uitstekende psych-folk albums afleverde, en de Amerikaanse muzikante maakte bovendien deel uit van de psychedelische supergroep Heron Oblivion.

Deze week keert Meg Baird terug met haar vierde soloalbum, Furling. Het is een album dat wat atypisch opent met een ruim zes minuten durende instrumentale track. Het is een track met sprookjesachtige klanken en een wat psychedelisch aandoende sfeer, waaraan Meg Baird in vocaal opzicht slechts wat klanken op de achtergrond toevoegt. Het is een mooi begin van het album, maar het is niet direct een openingstrack die ik van Meg Baird had verwacht.

Dat verandert in de tweede track, waarin haar bijzondere stem wel weer de hoofdrol opeist. Het is een stem die herinnert aan de groten uit de Amerikaanse en Britse folk, wat wordt versterkt door het feit dat de Amerikaanse muzikante ook in muzikaal opzicht open staat voor invloeden uit een ver verleden. Meg Baird is een uitstekend gitarist, maar op Furling is de piano minstens even belangrijk, terwijl ook de bijdragen van de mellotron met enige regelmaat in het oor springen. De muzikante uit San Francisco heeft de songs op haar nieuwe album bijzonder mooi ingekleurd, waardoor de sprookjesachtige openingstrack uiteindelijk niet eens uit de toon valt.

De fraaie klanken op Furling kleuren prachtig bij de karakteristieke stem van de Amerikaanse muzikante, die echt niet onder doet voor die van roemruchte folkies uit het verleden en die wat mij betreft nog meer indruk maakt dan op de vorige albums van Meg Baird. Furling doet het uitstekend op de achtergrond en is dan een album waarbij het heerlijk ontspannen of zelfs wegdromen is, maar de songs op het album verdienen het om met volledige aandacht te worden beluisterd en worden dan alleen maar mooier.

Furling werd gemaakt met een zeer beperkt aantal muzikanten, want Meg Baird deed vrijwel alles zelf, maar het geluid op het album klinkt rijk en zit vol fascinerende details. Het doet af en toe wel wat denken aan de muziek van Beth Orton, die er net als Meg Baird in slaagt om invloeden uit de folkmuziek van weleer op trefzekere wijze het heden in te slepen. Zeker wanneer de songs wat voller en psychedelischer zijn ingekleurd hoor ik bovendien af en toe een vleugje Mazzy Star en ook dat is nooit verkeerd. Het is heel lang stil geweest rond Meg Baird, maar met Furling schaart de Californische muzikante zich wat mij betreft weer onder de toonaangevende folkies van het moment. Erwin Zijleman

avatar van Don Cappuccino
4,0
Ashes, Ashes is inderdaad een prachtige opener en ook best wel een statement. Traag en meditatief met alleen wat galmende klanken van Baird. Daarna wordt de plaat wel wat meer songgericht, maar Furling's sterkste punt blijft dynamisch meanderen: alle nummers hebben een heel aangenaam rustig verloop, maar er gebeurt wel genoeg qua subtiliteiten in de rijke instrumentatie en de in elkaar verweven tokkeltjes. Baird's stem is erg mooi, met een fragiel timbre, maar binnen de fragiliteit laat ze wel genoeg dynamiek horen. Een erg mooie dromerige folkplaat met heel af en toe een steviger randje, die de liefhebber van Vashti Bunyan, Linda Perhacs, de folky Joni Mitchell (Clouds, Ladies of the Canyon) en Britse folk(rock) (Fairport Convention, Trees, Pentangle) zeker eens moet gaan beluisteren.

avatar van WoNa
3,5
Na een zeer verrassende en ook aparte albumopener stapt Meg Baird in een tijdmachine die haar terugbrengt naar het V.K. van 1970. Natuurlijk had zij moderne opnameapparatuur bij zich, maar dit had gemaakt kunnen zijn door Sandy Denny en consorten. Mooi album, maar ik moet er wel voor in de stemming zijn.

avatar van Coma Cat
4,0
Zo zeg, heel fijn album. Heerlijke nummers, en dan die prachtige stem van Meg. Dit verdient echt een hoger gemiddelde. Zo subtiel en vol overtuiging tegelijk.

De invloeden mogen dan duidelijk zijn, met zulke goede songwriting maakt dat helemaal niets uit.

Gast
geplaatst: vandaag om 10:09 uur

geplaatst: vandaag om 10:09 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.