Onder het motto ‘niet goed wel hard’ schoteld Mask of Prospero de luisteraar een ruim 40 minuten durend nietszeggend metalcore wekt voor. Ik kan hier daadwerkelijk helemaal niks mee. Voor de liefhebber is alles wellicht aanwezig hoor. Gevoelige momenten subtiele opbouw, intense schreeuw/grunt en de talloze korte gesloten core-riffs. Alleen vind ik het allemaal zo simpel dat het gaat me storen. Dat komt misschien ook wel omdat Eddie gewoon niet van metalcore houd, dat vermoed ik.