Sunny War - Anarchist Gospel (2023)

Sydney Ward’s jeugd was niet bepaald florissant. Haar vader Rod was lang niet in beeld en werd ze opgevoed door haar verslaafde moeder Nicki, die pas afkickte toen Sidney een jaar of twaalf was. Sydney (32) verhuisde naar Californië, was jarenlang dakloos, trad op als straatmuzikant en raakte verslaafd aan drank en drugs. Gelukkig werd muziek haar reddingsboei en overwon ze haar verslavingen.

Sindsdien gaat het alleen maar crescendo met Sydney. Ze deed wat terug voor de gemeenschap door drie jaar lang op LA’s Skid Row maaltijden te bereiden, kleding, dekens en toiletartikelen aan daklozen uit te delen. Haar albums werden intussen steeds beter ontvangen en werd ze ook omarmd door collega muzikanten. Zo stond ze vorig jaar juni als support act van George Benson op het podium van de beroemde Royal Albert Hall.

Inmiddels is ze terug verhuisd naar haar geboortegrond Nashville. In de loop der jaren was de band met haar ouders weer beter geworden. Helaas kreeg Sydney tijdens het opnameproces het schokkende nieuws te horen dat haar vader Rod was overleden.

Haar nieuwste album Anarchist Gospel verschijnt op het kwaliteitslabel New West. Dat opent meteen nieuwe deuren, want van de week was Sidney voor het eerst op de nationale Amerikaanse tv te zien. Anarchist Gospel is Sydney’s meest toegankelijke en gevarieerde album geworden, van extatische gospel, stoffige countryblues, folk, stevige rock-'n-roll tot aan avant-garde studio-experimenten (zoals de collage van stemmen in Shelter and Storm).

Sommige nummers staan meteen in het geheugen gebrand, zoals de oorwurm van jewelste, No Reason. Altijd al werd Sydney omringd door geweldige muzikanten. Deze keer echter ook door grote namen, Jim James van My Morning Jacket, Allison Russell (Po’Girl, Birds of Chicago, Our Native Daughters), David Rawlings, Jack Lawrence van the Raconteurs, Micah Nelson, John James Tourville van The Deslondes, Kyshona Armstrong en Dennis Crouch.

Twee van de veertien songs zijn covers. Baby Bitch is van Ween en Hopeless is geschreven door Van Hunt. Doordat Anarchist Gospel toegankelijker en gevarieerder is dan de voorgangers, verwacht ik dat het Sydney’s doorbraak naar het grote publiek gaat worden. Hopelijk komt ze snel eens naar Nederland voor concerten!

Vanzelfsprekend heeft Lura dit album en deze artiest al ontdekt. Ik ontdek hier veel, voor mij, nieuwe muziek. Als het niet via MM gaat dan wel met OOR of de Volkskrant. Deze keer was het de Volkskrant met een positieve recensie. Ik moet het album verder nog ontdekken, maar op het eerste gehoor past dit zeker in mijn straatje.

Sunny War bezingt haar zelfdestructieve kanten in pijnlijk openhartige rootsliedjes ★★★★☆ DPG Media Privacy Gate - volkskrant.nl

Haar eerdere albums klonken mij wat te anoniem in de stortvloed aan releases. Goed maar andere trends genoten snel de voorkeur. Daar lijkt deze verandering in te brengen en komt Sunny War tot volle wasdom. Is haar ook zeer gegund. Toch die oudere platen weer eens herbeluisteren.

Recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Sunny War - Anarchist Gospel - dekrentenuitdepop.blogspot.com

Sunny War - Anarchist Gospel
Sunny War kan op Anarchist Gospel uit de voeten met veel genres binnen de Amerikaanse rootsmuziek en heeft haar muziek ook wat voller ingekleurd, zonder dat dit ten koste is gegaan van de ruwe emotie

Sunny War koos na een aantal behoorlijk Spartaanse albums op Simple Syrup uit 2021 voor een voller geluid, waarmee ze klaar leek voor een breder publiek. Dat is ze met het deze week verschenen Anarchist Gospel, dat nog wat voller klinkt en bovendien een gevarieerder geluid laat horen. Het is een geluid dat alle hoeken van de Amerikaanse rootsmuziek bestrijkt en mede door de samenwerking met een aantal gelouterde muzikanten echt fantastisch klinkt. Op hetzelfde moment blijven de persoonlijke songs van de Amerikaanse muzikante ruw en intiem. Met Anarchist Gospel is Sunny War de cultstatus definitief ontgroeid en kan ze mee met een aantal aansprekende soortgenoten in het genre.

Ik had niet zo heel veel met de eerste paar albums van Sunny War, maar het in 2021 verschenen Simple Syrup wist me wel flink te overtuigen. Daar stond ik niet alleen in, want het album kreeg louter lovende recensies. Achter Sunny War gaat de Amerikaanse muzikante Sydney Lyndella Ward schuil. Deze Sydney Lyndella Ward werd geboren in Nashville, Tennessee, maar groeide overal en nergens en bijna uitsluitend in armoede op, om uiteindelijk neer te strijken in Los Angeles.

Ze kreeg de muziek al vanaf jonge leeftijd met de paplepel ingegoten en was hierbij niet bepaald kieskeurig. Dat is nog altijd te horen in de muziek van Sunny War, die een bonte mix van genres en stijlen laat horen. Net als Simple Syrup bestrijkt ook het deze week verschenen Anarchist Gospel ongeveer het hele spectrum van de Amerikaanse rootsmuziek met een hoofdrol voor invloeden uit de folk, soul, blues en gospel. Dat Sunny War een carrière in de muziek van de grond heeft gekregen is overigens een klein wonder, want ze leefde lange tijd op straat en leek meer dan eens ten prooi te vallen aan alcohol en drugs.

Met het in 2021 verschenen Simple Syrup kreeg ze definitief voet aan de grond, wat heeft gezorgd voor een wat ruimer budget voor Anarchist Gospel, dat is verschenen op het gerenommeerde New West label. Waar de eerste albums van Sunny War wat mij betreft te Spartaans en te weinig onderscheidend klonken, liet de Amerikaanse muzikante op Simple Syrup een wat voller en wat mij betreft ook aansprekender geluid horen. Op haar vierde album heeft Sunny War dit geluid nog wat verder verrijkt, zonder dat dit ten koste is gegaan van de ruwe emotie in haar muziek.

Dat deed ze overigens niet in haar eentje, want de lijst met gastmuzikanten die kwamen opdraven voor Anarchist Gospel is indrukwekkend. Allison Russell, David Rawlings en Chris Pierce spelen een prominente rol op het album, maar zijn zeker niet de enige muzikanten van naam en faam die op het album te horen zijn. Voor het album keerde Sunny War terug naar haar geboortegrond in Nashville, Tennessee, waar ze Anarchist Gospel opnam in de studio The Bomb Shelter van Andrija Tokic (Alabama Shakes, Hurray For The Riff Raff, Benjamin Booker, The Deslondes, Margo Price en Ian Noe), die het album ook produceerde. Het is een knappe productie die er aan de ene kant voor zorgt dat de muziek van Sunny War redelijk sober klinkt, maar aan de andere kant maar mooie details uit de speakers laat komen.

De stem van Sunny War doet me nog altijd wat denken aan die van Tracy Chapman, maar ook Joan Armatrading is relevant vergelijkingsmateriaal, terwijl ze in muzikaal opzicht in ongeveer dezelfde vijver vist als Allison Russell, Valerie June, Brittany Howard, Rhiannon Giddens en Leyla McCalla, met hier en daar een uitstapje richting Gillian Welch.

Sunny War zette met haar vorige album een flinke stap, maar doet er nog een flinke schep bovenop op Anarchist Gospel, dat in muzikaal opzicht rijker en veelzijdiger klinkt, dat in vocaal opzicht makkelijker overtuigt, maar dat vooral betere songs bevat. Het zijn nog altijd zeer persoonlijke songs, die de muziek van Sunny War ook nog eens voorzien van een emotionele lading. Hoogste tijd dus om de cultheld Sunny War te scharen onder de smaakmakers binnen de Amerikaanse rootsmuziek en dan specifiek in het segment waarin niet wordt gekeken op een invloed meer of minder. Erwin Zijleman

Sweet nothing klinkt als een typisch decembernummer. Slepend, duister. Maar goed, de planning was niet zo. De krokussen komen onderhand uit.

Gordijnen dicht dan maar.

Wel een erg fraai nummer, dat wel.

Spreekt het je aan, zoek dan meteen even naar Mskaki, Tubatsi Mpho Moloi - Come in --> een eveneens recent nummer met dezelfde ondertoon. De artiesten staan nog niet op deze site, dus tip ik het hier maar.

Wat een goed album is dit! Ik volg Sunny War al een paar jaar, ben toch wel een beetje verliefd op haar stem geworden. Dit album is een stuk consistenter dan voorgaande platen. Die hadden allemaal hun hoogtepunten maar als album begon het soms toch iets te vervelen, de gastmuzikanten geven de nummers wat meer power waardoor het makkelijker wordt om het een heel album vol te houden. Nog steeds domineren de prachtige melodieën, de intense stem van Sunny en haar geweldige gitaarspel. Sunny War maakt platen die groeien, met elke luisterbeurt worden ze beter en dat geldt ook weer Anarchist Gospel, ik had een paar luisterbeurten nodig voor het helemaal klikte. Ik hoop dat er nog vele albums in het verschiet liggen...