Album afgelopen weekend binnengekregen. Alweer een sterk album van
Nicolas Albin, en na meerdere luisterbeurten wordt het beter en beter. Sfeervolle darkwave in combinatie met gothic rock.
Echte favorieten heb ik (nog) niet, dat komt omdat het album een solide geheel vormt, de songs lopen vaak in elkaar over. Er is ook wat variatie, soms lijkt het op declameren,
spoken word afgewisseld met zang. De langere nummers als
Fishtank zijn daar een voorbeeld van, en erg prettig om naar te luisteren, bijna psychedelisch met die uitwaaierende gitaren. Doet me soms ook aan
David Sylvian denken qua zang. De muziek is wel donkerder en spannender dankzij de gothrock. Kortom, een overtuigende opvolger van de voorganger.
