Dit heeft allemaal ook te maken met het type sound dat je nastreeft en het soort publiek dat je wilt bereiken, zoals Ogletree al aangeeft. En hoe je een drummer waardeert - als begeleider of als focus-punt/brug. Een goede drummer is - wat je in voetbaltermen noemt - een controleur. Ik kan me wel eens ergeren als een drummer erg veel aandacht naar zich toetrekt en ik heb meermaals gitaristen/zangers over de schouder naar een drummer zien kijken, zo van
kap nou maar.
Herinner me 2 concerten van Peter Gabriel met verschilende drummers - de eerste was de tour die begon met
Talk to Me - Gabriel in telefooncel op het podium, Manu Katche als drummer (jazzy, ook veel percussie), de tweede, Growing Up tour met een Australische power-drummer; maat van me vond die laatste helemaal niks, maar ik snap waar Gabriel heen wilde, minder franje.
Stephen Morris werd altijd de human drum machine genoemd, strak met een heel sterke regelmaat. De Freitas moet je absoluut noemen. De meesten hier zijn niet echt into reggae, maar ik zou hen willen uitnodigen eens te kijken naar bijv Black Uhuru live (Gruga Halle Essen) of nog eens Grace Jones - Nightclubbing te beluisteren. En dan hebben we het niet eens over goede jazz-drummers!
ACR was live een prima band - retecool, funky, strak; alleen al jaren niet meer gezien