menu

A Certain Ratio - Loco Live at Hope Mill Studios (2022)

mijn stem
4,00 (1)
1 stem

Verenigd Koninkrijk
Funk / Rock
Label: Mute

  1. Friends Around Us (6:21)
  2. Bouncy Bouncy (4:19)
  3. Yo Yo Gi (5:11)
  4. Supafreak (5:41)
  5. Always in Love (4:08)
  6. Family (4:55)
  7. Get a Grip (4:59)
  8. Berlin (4:19)
  9. What's Wrong (4:55)
  10. Taxi Guy (7:03)
totale tijdsduur: 51:51
zoeken in:
avatar van Chameleon Day
4,0
Het studio-album ‘ACR Loco’ uit 2020 vond ik - afgezien van een paar uitschieters - niet zo best. Te electronisch, soms te zware beats, te weinig typische ACR-bas. Dit is een integrale live-uitvoering en die zou wel eens beter kunnen zijn, vermoed/hoop ik (minder electronisch). Staat helaas (nog) niet op Spotify. Zal YouTube eens checken.

avatar van Mjuman
Chameleon Day schreef:
Het studio-album ‘ACR Loco’ uit 2020 vond ik - afgezien van een paar uitschieters - niet zo best. Te electronisch, soms te zware beats, te weinig typische ACR-bas. Dit is een integrale live-uitvoering en die zou wel eens beter kunnen zijn, vermoed/hoop ik (minder electronisch). Staat helaas (nog) niet op Spotify. Zal YouTube eens checken.


Heb je deze niet gezien? ACR:EPC | A Certain Ratio - acertainratio.bandcamp.com

Funkt lekker weg

avatar van Chameleon Day
4,0
Mjuman schreef:
(quote)


Heb je deze niet gezien? ACR:EPC | A Certain Ratio - acertainratio.bandcamp.com

Funkt lekker weg


Nee, maar nu wel. En beluisterd. Beetje zelfde euvel als ACR Loco. Te breed en volvet electronisch geluidsbeeld. Te weinig typische ACR-hooks. Te veel ‘Wall of Sound’, ik mis de abstractie en ruimtelijkheid van het geluid van de jaren 80. De ep is er overigens één van een serie van 3.

De opener is wel aangenaam - herbewerking van ACR-classic Do the Du.

avatar van Mjuman
Chameleon Day schreef:
(quote)


Nee, maar nu wel. En beluisterd. Beetje zelfde euvel als ACR Loco. Te breed en volvet electronisch geluidsbeeld. Te weinig typische ACR-hooks. Te veel ‘Wall of Sound’, ik mis de abstractie en ruimtelijkheid van het geluid van de jaren 80. De ep is er overigens één van een serie van 3.

De opener is wel aangenaam - herbewerking van ACR-classic Do the Du.


Het eerste dat je zegt, herken ik wel - ik zou het eerder "kaalheid" of "teruggebracht tot de essentie" noemen; het tweede minder, net als het elektronische, dat kan ik (nog) niet onderschrijven, maar dat kan ook komen door mijn hang naar dat soort muziek - kan ook een speakerkwestie zijn - zou voor de grap 'ns moeten luisteren hoe To Each of Sextet in verhouding klinkt - soms is niets zo misleidend als afgaan op je (muziek)geheugen


Ik heb die e.p. als download aangeschaft via Boomkat; deze zal ik ook eens checken.

avatar van Chameleon Day
4,0
Fraaie concertregistratie van november 2021: Uncertain Rodia - ACR live 2021

Met veel oud werk uit begin jaren 80. Fraaie dreigende opening met ‘Winter Hill’. En mooie atmosferische uitvoeringen van ‘Flight’ en ‘Forced Laugh’. En wat ik al dacht: de nummers van ACR Loco klinken nmm live stukken beter dan de studioversies. Die uitvoeringen refereren aan de electro-funk zoals de band die bracht ttv het album ‘I’d Like To See You Again’ (en dat vind ik nog steeds een fijn album).

avatar van Premonition
Zag ze in 2013 in de Melkweg, toen waren ze best aardig op dreef, maar het geluid was niet al te best helaas. Donald Johnson speelde geweldig, subtiele power drummer!

avatar van Chameleon Day
4,0
Geluid van Uncertain Rodia is voortreffelijk - maar goed de opname is ook nog geremixed lees ik (met studio-opnames?). De band speelt erg strak, heel fijn. En een mooie encore met ‘Knife Slits Water’.

avatar van Chameleon Day
4,0
Premonition schreef:
Donald Johnson speelde geweldig, subtiele power drummer!


Zeer eens. Geweldige drummer (en bassist). Ik denk samen met Morris de beste uit het postpunk-tijdperk?

avatar van Michiel Cohen
Klinkt als een of andere demo versie dat nog afgemixed moet worden.

avatar van Mjuman
Premonition schreef:
Donald Johnson speelde geweldig, subtiele power drummer!


Chameleon Day schreef:
Zeer eens. Geweldige drummer (en bassist). Ik denk samen met Morris de beste uit het postpunk-tijdperk?


I beg to disagree, Your Honour - er is ook nog ene Budgie en met enig nadenken vind ik er nog wel meer, Mark Brzezicki bijvoorbeeld.

Het grappige is dat wanneer Factory bands samen tourden zowat de helft van de band (onder wie Johnson) voor/na A Certain Ratio als ritmesectie op het podium stond bij Kalima, een soort soft-jazz/bossa-band, een tamelijk ander genre (denk Working Week of iets gladder, Sade) - i.i.g. muziek voor late night quality time - en die switch verliep moeiteloos.

Lastiger werd het als beide bands een ander tourschema hadden.

avatar van Premonition
Mjuman schreef:
I beg to disagree, Your Honour - er is ook nog ene Budgie en met enig nadenken vind ik er nog wel meer, Mark Brzezicki bijvoorbeeld.


Ok, maar dan mag De Freitas ook niet onvermeld blijven.

avatar van Chameleon Day
4,0
OK. Maar dan doen we, denk ik, Richy Thomas ook in de buidel. En mss ook Mike Ogletree? (en Deel 2 - haha, geweldig!) Wat jij Premonition?

avatar van Premonition
Mike Ogletree, fijne funky drummer, niet helemaal geschikt voor Simple Minds. Kenny Hyslop vond ik wel passen, maar was te wantrouwend naar alles om de band heen

avatar van Mjuman
Dit heeft allemaal ook te maken met het type sound dat je nastreeft en het soort publiek dat je wilt bereiken, zoals Ogletree al aangeeft. En hoe je een drummer waardeert - als begeleider of als focus-punt/brug. Een goede drummer is - wat je in voetbaltermen noemt - een controleur. Ik kan me wel eens ergeren als een drummer erg veel aandacht naar zich toetrekt en ik heb meermaals gitaristen/zangers over de schouder naar een drummer zien kijken, zo van kap nou maar.

Herinner me 2 concerten van Peter Gabriel met verschilende drummers - de eerste was de tour die begon met Talk to Me - Gabriel in telefooncel op het podium, Manu Katche als drummer (jazzy, ook veel percussie), de tweede, Growing Up tour met een Australische power-drummer; maat van me vond die laatste helemaal niks, maar ik snap waar Gabriel heen wilde, minder franje.

Stephen Morris werd altijd de human drum machine genoemd, strak met een heel sterke regelmaat. De Freitas moet je absoluut noemen. De meesten hier zijn niet echt into reggae, maar ik zou hen willen uitnodigen eens te kijken naar bijv Black Uhuru live (Gruga Halle Essen) of nog eens Grace Jones - Nightclubbing te beluisteren. En dan hebben we het niet eens over goede jazz-drummers!

ACR was live een prima band - retecool, funky, strak; alleen al jaren niet meer gezien

avatar van Chameleon Day
4,0
Nu op Spotify. Ben benieuwd. Is vermoed (heel veel) beter dan het studio-album.

Gast
geplaatst: vandaag om 13:53 uur

geplaatst: vandaag om 13:53 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.