menu

Hawkwind - Live Seventy Nine (1979)

Alternatieve titel: Live '79

mijn stem
3,71 (12)
12 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock
Label: Bronze

  1. Shot Down in the Night (7:38)
  2. Motorway City (8:09)
  3. Spirit of the Age (8:20)
  4. Brainstorm (8:41)
  5. Lighthouse (6:25)
  6. Master of the Universe (4:33)
  7. Silver Machine (Requiem) (1:24)
totale tijdsduur: 45:10
zoeken in:
avatar van mafketel
3,5
Gisteren in Utrecht aangeschaft; als voormalig Hawkwind-liefhebber wilde ik um gewoon hebben.
Binnenkort recensie schrijven na een aantal draaibeurten.

avatar van i.Ron S.
3,5
Hawkwind gaat meer naar space-metal toe hier.
Heel strak gespeeld.
Enkele van hun echte topnummers(nogal weinig maar ze hebben wel een zekere lengte) en Lighthouse van Tim Blake.
Hoogtepunt vind ik Spirit of the Age. Knappe solo's van Huw Lloyd-Langton.
Domper op de feestvreugde is dat Silver Machine explodeert na een minuut.
Vreemd dat Hawkwind dat doet met hun lijflied. Het had iets te maken met de lengte van het album..., dat doet er zeker een halfje af.
Ik heb een cd-digipack uit 1999. Het klinkt heel helder allemaal.

Kingsnake
Uitermate harde liveplaat.
Line-up hier = King, Brock, Bainbridge, Blake, Lloyd-Langton

Motorway City krijgt hier al een eerste introductie en Lighthouse is van Blake's soloplaat.
De rest zijn gouwe ouwen.

De nadfruk ligt op rock, bijna metal.
Huw speelt vliegensvlugge solo's en Shot Down en Spirit of the Age krijgen een geheel nieuw jasje zodoende.
Schitterend!

Voor de volledige show is er de Complete '79 release uit 2000 bechikbaar.

Hawkhead
Dit album luidde een nieuwe fase bij Hawkwind in. Na gedumpt te zijn door Charisma, zat de band zonder contract. Desondanks werd een tour ondernomen, zonder dat er een nieuwe plaat te promoten viel. De band nam een optreden op, in de hoop een nieuw contract te kunnen afsluiten. En dat lukte, Bronze was geïnteresseerd, mede omdat de tour een groot succes was geweest, met overal uitverkochte concerten. Wel bevat de uitgebrachte versie wat overdubs van het publiek, zo is het publiek wat op het begin te horen is, in werkelijkheid aan het einde van het concert opgenomen (voor de toegift).
Het was ook een nieuwe fase omdat Huw Lloyd Langton, de gitarist die Mick Slattery opvolgde, na een afwezigheid van 8 jaar terugkeerde op het nest. Ook nieuw was oude vriend Tim Blake (ex-Gong) op synthesizer. Het geluid was sterk beïnvloed door de tijdgeest (new wave of British heavy metal) en liet een hardere Hawkwind dan ooit tevoren horen.
Shot down in the Night stamt nog uit de Hawklords tijd en het was toen (begin 1979) de bedoeling dit nummer op single uit te brengen, wat nooit gebeurd is.
Wel verscheen het op Steve Swindells' (de schrijver) solo-LP Fresh Blood (1980), waarop Huw en drummer Simon King meespelen. Steve bracht dit nummer op single uit, vrijwel gelijktijdig met de ingekorte single versie van Live '79. De Hawkwind versie is sneller en veel energieker.
Huw Lloyd Langton heeft zich in die acht jaar enorm ontwikkeld en is een uitstekende gitarist geworden, met een fabuleuze techniek en een heel eigen geluid. Motorway City is een erg mooi nummer, dat in 1979 nog splinternieuw was. Vooral met dit nummer bewees Hawkwind dat ze nog niet afgeschreven waren.
Spirit of the Age heeft een heel nieuw arrangement, wordt zo nieuw leven ingeblazen, en valt niet te vergelijken met de originele versie. Ook een van de hoogtepunten van deze tour.
In Brainstorm en Master of the Universe, twee van de klassiekers, valt het nieuwe geluid het meest op; het is allemaal wat harder en sneller geworden. Het gitaargeluid is opvallend aanwezig, net als het prachtige synthesizer werk van Tim Blake, die voor de broodnodige 'space' geluiden zorgt, die Hawkwind zo uniek maken.
Lighthouse, mijn favoriet van deze LP, is een solo-nummer van Tim Blake en zo'n beetje zijn handelsmerk geworden. Dit nummer is een perfecte symbiose van Tim Blake's spacey werk met de rock van Hawkwind. Hij heeft een heel aparte, karakteristieke stem, die men geweldig vindt, of haat, een tussenweg schijnt er niet te bestaan. Het begint met veel spacey synthesizer geluiden, gevolgd door een pulserend ritme. Dan komt het welhaast magische moment dat de rest van de band inzet. Deze versie is de ultieme versie van dit nummer, vindt ook Tim Blake zelf. Dit nummer wordt standaard gespeeld als Tim Blake deel uitmaakt van de band en is zeer geliefd bij fans.
Dan volgt nog zo'n anderhalve minuut van Silver Machine, abrupt in een explosie eindigend. Dit nummer had als bijschrift 'Requiem'; Dave Brock had er genoeg van steeds maar weer hun enige hit te 'moeten' spelen. Het was de bedoeling met deze versie Silver Machine definitief te begraven, daarom eindigt het nummer symbolisch met een explosie.
Dat hebben ze één jaar volgehouden; in 1981 speelden ze Silver Machine weer...

Gast
geplaatst: vandaag om 06:39 uur

geplaatst: vandaag om 06:39 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.