menu

Messidor - When Things Go Missing (2022)

mijn stem
3,62 (24)
24 stemmen

Belgiƫ
Rock
Label: Klankzalf

  1. The Deer (4:10)
  2. Mask of Glass (4:23)
  3. Gloria (3:56)
  4. April (3:35)
  5. Valuable (3:33)
  6. More Than a Minute (3:59)
  7. Waterloo (4:46)
  8. Pullover (3:05)
totale tijdsduur: 31:27
zoeken in:
avatar van Lura
Mooie tip van deric raven. Volgens mij vorig jaar al in eigen beheer uitgebracht.

avatar van deric raven
4,5
Volgens mij niet Lura, ik heb veel contact met de zanger, en dan had ik dat wel geweten. De single verscheen wel al vorig jaar.


avatar van deric raven
4,5
Dat was mij niet bekend....

avatar van erwinz
4,0
Album staat ook al een tijd op Spotify

avatar van ZAP!
Dus dan moet het label 'Eigen Beheer' worden...?

avatar van deric raven
4,5
Klankzalf is het label van de zanger.

avatar van Matt Rustle
4,0
Om even terug te keren naar de kern: een zéér degelijk album met enkele geweldige nummers!

avatar van erwinz
4,0
Recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Messidor - When Things Go Missing - dekrentenuitdepop.blogspot.com

Messidor - When Things Go Missing
Het debuutalbum van de Belgische band Messidor staat vol met buitengewoon aangename en wat broeierig klinkende popsongs, maar het zijn ook popsongs waarin ontzettend veel moois is verstopt

When Thing Go Missing, het debuutalbum van de uit Brussel afkomstige band Messidor, heeft niet veel tijd nodig om te overtuigen. Het album bevat een aantal toegankelijke en zeer sfeervolle songs. Het zijn songs die prachtig zijn ingekleurd met subtiele ritmes en fraaie gitaarlijnen en ook de zang van singer-songwriter Ward Daenen voelt direct aangenaam aan. Het debuut van Messidor is ook een album vol geheimen, die een voor een aan de oppervlakte komen. Die geheimen zijn verstopt in de avontuurlijke instrumentatie en de vaak complexe songstructuren. Het levert een uitstekend debuutalbum op, dat Messidor dit jaar zeker op de kaart gaat zetten als een van de grote beloften van de Belgische popmuziek.

When Things Go Missing van Messidor staat deze week vermeld op de lijst met nieuwe albums en behoort daarom tot de eerste releases van 2023. Het is deze week nog een lijst van zeer beperkte omvang, waardoor het album onmiddellijk mijn aandacht trok. Dat is maar goed ook, want het debuutalbum van Messidor is een album dat ik na de eerste keer horen al niet meer wilde missen en dat sindsdien alleen maar mooier is geworden.

Messidor is een Belgische band rond singer-songwriter Ward Daenen en multi-instrumentalisten Maarten Moesen en Bert Hornikx, die hun sporen in de Belgische popmuziek ruimschoots verdiend hebben. De naam van de band verwijst overigens niet naar de voetballer die onlangs wereldkampioen werd, maar naar de straat waar het idee voor dit album ontstond, de Messidorlaan in Brussel, die zijn naam weer ontleende aan de tiende maand van de Franse republikeinse kalender. In deze kalender stond de maand Messidor bekend als de oogstmaand en ook voor de Belgische band is het de hoogste tijd om te oogsten.

De band heeft lang gewerkt aan haar debuutalbum, de basis voor het album werd al in 2021 gelegd, en dat hoor je aan alles. Op de website van de band worden Bon Iver, The Blue Nile en onze eigen trots The Nits genoemd als de belangrijke inspiratiebronnen voor de muziek van Messidor. Het zijn inspiratiebronnen die met enige fantasie wel terug zijn te horen, net als invloeden van alle bands die de Belgische popmuziek de afgelopen decennia zo interessant maakten, maar Messidor heeft op haar debuutalbum ook een duidelijk eigen geluid.

When Things Go Missing van Messidor is voorzien van een bijzonder subtiel en zeer sfeervol en warm geluid, waarin subtiele ritmes en bijzonder fraaie gitaarlijnen de meeste aandacht opeisen. Het is een geluid dat op het eerste gehoor het best past bij de avond en de nacht, zeker wanneer de muziek van Messidor is voorzien van jazzy accenten. Het album heeft op hetzelfde moment een laid-back jaren 70 sfeertje.

Met Maarten Moesen en Bert Hornikx, van oorsprong allebei drummer, beschikt de band over twee gelouterde muzikanten, die met veel souplesse spelen en het avontuur niet schuwen. De warme deken van de sfeervolle klanken past fraai bij de zang van Ward Daenen, die vooral zacht zingt, wat de nachtelijke sfeer in de muziek van Messidor nog wat verder versterkt. Heel af en toe hoor ik wat van Thom Yorke in de stem van Ward Daenen, waarna Messidor wat opschuift richting Radiohead, maar dit zijn slechts zeer incidentele uitstapjes.

De songs van Messidor liggen lekker in het gehoor en hebben een tijdloos karakter, maar het zijn vrijwel zonder uitzondering complexe songs, waarin veel moois is verstopt en waarin op subtiele wijze invloeden uit flink wat decennia popmuziek zijn verwerkt. De Belgische popmuziek uit de jaren 90 biedt veel aanknopingspunten, maar Messidor blijft hier niet in hangen en kan er ook opeens 70s harmonieën tegenaan gooien.

Zowel in muzikaal, vocaal als compositorisch oogpunt haalt de Belgische band op When Things Go Missing een niveau dat slechts op weinig debuutalbums wordt gehaald. Het is ook nog eens een album dat de tijd moet krijgen om te groeien, want in de knap in elkaar stekende songs op het debuutalbum van Messidor duiken steeds weer nieuwe verrassingen op. Of het verstandig is om zo vroeg in het nieuwe jaar een album uit te brengen is de vraag, al is het op het moment redelijk makkelijk om op te vallen met nieuwe muziek. En opvallen doet Messidor zeker met dit over de gehele linie wonderschone debuutalbum. Erwin Zijleman

avatar van deric raven
4,5
Op een herfstige avond verdwalen in het Brusselse Messidor, waar hoge flatgebouwen elkaar intiem treffen en een gepantserde muur om de oude huizenpracht vormen. Het aanhechtende natuurlijke groen laat het conservatief historische stadsdeel ademen. Daar tussen het alsmaar in beweging zijnde hart van Europa weerklinkt het goudbruine weemoedige verlangen naar de coronastilte welke de songs op When Things Go Missing als identieke vintage sepia ansichtkaarten kleur geven. When Things Go Missing. Je bent je pas bewust van een verlies als je echt beseft wat je mist. De wereldmaatschappij is dementerende, raakt de grip op de realiteit kwijt en zoekt de vastigheid in het passieve verleden op.

Ward Daenen blijft zo dicht mogelijk bij zichzelf, maar geniet hierbij wel van die veelzeggende vrijheid om met een drietal bevriende muzikanten de studio in te duiken. Ooit heeft dit trio de belofte uitgesproken om samen een plaat op te nemen. Een daad van unanieme gelijkgestemde broederliefde zoals veel bandjes hun oorsprong hebben. Een jongensdroom om van te dromen. Een nachtelijke afspraak na een geslaagde stapavond. Hou dit heimelijke gevoel van verlangen vast, waarschijnlijk schuilt daar weldegelijk een kern van waarheid in. De daaropvolgende jaren heeft de schrijvende journalist vooral benut om zich als solerende songwriter te ontwikkelen. Met de unieke kans om het hartelijke Chantal Acda publiek op te warmen, en daardoor nog meer kleurlagen aan dat concert te mengen.

Maarten Moesen voegt zich in een pril verleden nog bij het gezelschap rondom Stef Kamil Carlens, drumt op de Making Sense Of Infinity plaat mee en neemt daar tevens ook aardig wat pianotoetswerk en baspartijen voor zijn rekening. Daarnaast vervult de actieve muzikant op In de Kronkels van Mijn Geest van de legendarische volksheld Guido Belcanto een soortgelijke glansrol, om zich nu volledig op het serieuze tussenproject Messidor te richten. Jazzdrummer Bert Hornikx vormt samen met Myrthe Luyten het intiem klein gehouden Astronaute softpop duo, maar verlaat eventjes die vertrouwde basis om een nieuw avontuur aan te gaan. De onvoorwaardelijke muziekpassie als helend bindmiddel. Een supertrio dus, maar verwacht geen complex ritmisch geheel, integendeel zelfs. Debuutplaat When Things Go Missing ademt organisch levendig sfeervol, in alle luchtigheid is er wel de nodige ruimte voor gezonde broeierige spanning en geven de twee percussionisten het juist een multiculturele exotische zilverkleurige avondglans gevoel mee. Mooi hoe muzikale veel vreters elkander kruizen en zo voor de nodige verbreding zorgen.

Ward Daenen heeft een aangename zachtheid in zijn stem, en mengt deze met zijn expressieve kwaliteiten om een overtuigend verhaal te vertellen. The Deer is een uitnodigend samenspel tussen hem en deze twee ritmische grootheden. Ward Daenen rijgt zorgvuldig de woorden op een muzikale waslijn aan elkaar, en laat die in een laaghangend briesje op het tempo van de wind meedeinen. The Deer is lui ontspannen relaxed. Diepe pianotoetsen echoën door de ruimte, gevolgd door genuanceerde gitaarklanken. Al zorgt het stuwende ritmische marcherende jazzy samenspel voor een prachtig klankenpallet waarin subtiliteit de hoofdrol opeist. Messidor is het zoveelste bewijs dat het eigenzinnige van de freejazz de traditionele Brusselse rockscene overstemt en opslokkende avondvullende werkuren een nachtelijke clubtwist aan het geheel leveren. The Deer, het dierlijke verlangen naar schoonheid. Het natuurlijke liefdevolle jachtinstinct, bijna menselijk. De passie en de onstilbare paringshonger.

Het dreigend rondspokende Mask of Glass laat horen hoe kwetsbaar we ons achter doorzichtbare breekbaarheid verschuilen. Ward Daenen als fragiele verhalenverteller, zich bewust van de verharde karakterisering van de maatschappij. De veiligheid van een aangeleerd patroon tot individualisering, het wegfilteren van gevoelens in deze holle tijdsweerspiegeling. Hoe bijzonder is het dat juist iemand die van zorgvuldig zijn woordenschat benutten zijn werk heeft gemaakt, hier juist zijn prachtige gitaarspel laat spreken. Gloria is de dappere glorieuze strijd om met het verleden te breken, stappen te zetten, en voor nieuwe zonovergoten kansen te kiezen. Weg van die vervagende grijzigheid, schitteren in het witte licht.

De akoestische setting van de April verlichting laat ons uit een nare winterslaap ontwaken. Alles is weer bij het oude, en we sprokkelen geluksmomenten bij elkaar om een gelukzalige doorstart te maken. Alles is weer normaal, alleen de zintuigelijke beleving en het belang daarvan heeft aan scherpte toegenomen. De uptempo laidback funk van het melancholische momenten digitaliserende Valuable grijpt sterk terug naar die typerende Belgische sound welke zich vanaf de jaren negentig zo aangenaam tot ons opdringt. Alles komt hier samen, de emotionele diepgaande lading, het perfectionisme criterium, de experimenteerdrift. Het is bijna te gewoontjes, te vanzelfsprekend. Het zoveelste bewijs dat de Brusselse muziekscene nog steeds op de toppen van hun kunnen functioneert.

More Than A Minute, de vertrouwde kernbasis waar je volledig jezelf kan zijn. Uitbundig uitpakken in ontremde gitaarakkoorden, wegdwalen en in zaligheid thuiskomen. Dat de wereld steeds kleiner wordt, betekent niet dat deze overzichtelijker wordt. Je raakt de grip op de vastigheid kwijt. Praktisch staat de tijd dan wel stil, theoretisch is het een harde aanval op de verloren vergaanbaarheid van immateriële glorie en materiele herkenningspunten. De tijd terroriseert het bestaan, eet zich vol aan hiaten en geeft daar feitelijk niks voor terug.

Het meertalige Brussel, waar de Engelse spreektaal onderhand de overmacht heeft. Toch is het altijd mooi om de deftigste taal van de wereld te horen. Het Franse Waterloo is elegant, en heel eventjes hebben we het niet meer over pop en rock, maar over chansons, al is dat eigenlijk een chique benaming voor het plattere luisterliedjes begrip. Waterloo is Brusselse hogere klasse straattaal, film noir romance. De haastige Franstalige erfenis, veel drukte, veel passie. Stadse jazznachtclub escapisme overspoeld door forensische toerisme, station Waterloo is de volgende eindbestemming. Weg van het vertekende Brussel, al zal die liefde nooit volledig wegebben.

Het observerende Pullover vervolgt die reis. Zomerhitte afkoeling in broeiende avondregendruppels. Pullover staat voor het kluizenaarsbestaan en de vereenzaming van ouderen in een dichtgroeiende stad. De track ademt door de prachtig geschoold piano vingertoets poriën heen, en bewijst nogmaals dat klassiek en experimenteel goed samen door een deur kunnen. When Things Go Missing is een prachtdebuut, een jaar kan niet beter ingeluid worden dan met deze Messidor nieuwjaars release receptie.

Messidor - When Things Go Missing | Alternative | Written in Music - writteninmusic.com

avatar van deric raven
4,5
Lura schreef:
Mooie tip van deric raven. Volgens mij vorig jaar al in eigen beheer uitgebracht.


Blijkt dus niet het geval te zijn. Het is een fout waarmee ze bezig zijn om deze aan te passen. De plaat verschijnt dus weldegelijk deze week.

avatar van rafke pafke
4,0
Ik heb de eer gehad afgelopen donderdag op een try out voor de aankomende mini tournee aanwezig te zijn. Ik moet zeggen dat de band live nog een stuk beter uit de verf komt. De plaat is al erg goed, maar live leefde en ademde het nog een stuk meer. En de muzikanten konden echt schitteren. Het beste nummer van die avond staat zelfs niet op de plaat moet ik tot mijn teleurstelling vast stellen. Hopelijk wel op de volgende.

In een ver verleden (lees midden jaren 90 ergens) zag ik Ward Daenen en Maarten Moesen enkele keren met hun toenmalige band. Mooi te zien hoe ze als songschrijvers gegroeid zijn maar dat de speelsheid en het experiment gebleven zijn.

Favorieten zijn momenteel de opener en de afsluiter. Maar de plaat is eigenlijk over heel de lijn sterk. Het zou me verbazen als Radio 1 dit niet oppikt. Buiten bovengenoemde referenties doet de stem van Ward me ook af en toe aan Jeff Buckley denken.

Ik kon de plaat trouwens ook al in zijn geheel op Spotify luisteren voor de officiële release.

avatar van davevr
4,0
Dit is echt mooi. Invloed The Blue Nile maar op een eigen manier, speciale aparte plaat. Ik geef altijd extra punten voor originaliteit, herkenbaarheid en ben een sucker voor gelaagde pop.

avatar van Kees50
4,0
Oef ja, dit is echt heel mooi

avatar van jorro
Nieuwsgierig geworden door de lovende woorden hierboven van erwinz en deric raven ben ik er eens goed voor gaan zitten. Maar de conclusie lijkt toch te luiden dat het gewoon mijn ding niet is.
Het is met liefde gemaakt, dat hoor ik wel. Maar een echte klik krijg ik er niet mee. Waterloo en Pullover bevallen me nog het beste. Maar eind goed al goed gaat niet helemaal op.
Ik kom voorlopig nog niet tot een waardering.

4,5
Dim
Ik had er een paar luisterbeurten voor nodig, maar inmiddels is de schoonheid van deze plaat luid en duidelijk tot me doorgedrongen. Subtiel, zeer goed verzorgd, mooi gelaagd.

Gast
geplaatst: vandaag om 09:55 uur

geplaatst: vandaag om 09:55 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.