Erg toffe plaat van Mais Uma, een Braziliaanse band die wordt aangevoerd door de spitante, veelzijdige deerne Jasmim de Campos Vasques. Het album werd naar eigen zeggen op 4 dagen tijd in elkaar geblikt, al vermoed ik dat men aan de songs zelf toch wat langer geschaafd zal hebben.
Al is het misschien een groot woord om over songs te spreken, want in de meerderheid van de tracks hoor ik meer onaffe ideeën, exploraties die zeker en vast de moeite waard zijn, soms wonderschoon, dan weer enerverend en stuiterend. Mais Uma bewijst van meerdere markten thuis te zijn. Zo wordt er met veel enthousiasme en zin voor esthetiek in de Braziliaanse moderne muziekgeschiedenis gedoken (op enkele tracks wordt de dromerige urgentie van de MPB aardig gevat, op een folky, ongedwongen manier). Onda de Calor en vooral HAHAHA! (klinkt als een grap, toch?) doorbreken dat stramien dan weer genadeloos door een fikse portie videogame glitch aan te bieden die bijtijds hyperkinetisch stemt.
Voor mij komt het er een beetje op neer dat hier een veelvoud aan goede ideeën en aanzetten te vinden is voor niet één, maar een stuk of 3 straffe platen, maar dit, op de majestueuze titeltrack na, er niet echt lijkt uit te komen. Maar dat is dan wel een waar juweeltje.
3,5 sterren