Een prachtig intiem album van deze Engels-Franse artieste. Emily heeft een Franse vader en Engelse moeder, haar oma is acrice Peggy Ashcroft, haar zus journalist. Een licht aristocratisch gezin , waar kunst en cultuur altijd nabij was. Op 5 jarige leeftijd speelde ze al piano, ze speelde lang klassiek en ging ook drie jaar de theaters in. Ze begon liedjes te schrijven in Engels en in het Frans en in voorprogramma's van Patricia Kaas, Tryo en andere groepen viel ze op vanwege haar muzikale talent en teksten. Na zelf eerst een ep te hebben uitgegeven verscheen in 2006 haar eerste album op een onafhankelijk album. Dat album deed het goed in Frankrijk en ook later in andere landen in Europa , maar ook in Amerika en Azië.
Dit album is een soort 'best of' van de eerste drie albums, enkel zijn de uitvoeringen zeer intiem met enkel piano en de cello van Olivier Koudouno. Hebben de nummers wel voldoende kwaliteit voor zo'n muzikale aanpak. Het antwoord kan enkel ja zijn, een prachtige integere, gevoelige plaat met naast the best of Emily Loizeau ook nog een aantal covers.
Verder begint de plaat klassiek, muziek van Robert Schuman, nog een verwijzing naar de klassieke muzikale opvoeding van Emily en altijd één van haar lievelingsstukken gebleven.
Verder valt de cover 'Gigi l'Amoroso' op, bekend geworden door de barokke onstuimige uitvoering van Dalida, maar eigenlijk maakt deze intieme uitvoering zeker zo veel indruk.
Verder een cover van Yves Simon (Cet Enfant) en Neil Young (Pocahontas). De rest van nummer redelijk verdeeld in Frans/Engels. Hoewel het niet live is met publiek is het wel redelijk 'live' opgenomen, alles in één keer.
Mooi album, echt een aanrader !