Diana Krall - The Girl in the Other Room (2004)

Vriend / ega Elvis Costello had een dikke vinger in de pap op deze cd. Misschien dat dat ook de rede is dat ik dit album beter te pruimen vind dan ander werk van deze dame.

De enige écht goede track van deze CD is 'Temptation', vind ik. En dat is een cover van Tom Waits. 'Love Me Like a Man' is ook nog wel aardig maar de rest is ronduit saai. 'Live in Paris' is wat mij betreft stukken beter.

Een beste plaat.
Heb deze op Sacd en het klinkt als goud.

Heerlijke zondagochtendmuziek.

Niets meer en niets minder, alhoewel deze dame een geweldige stem en een groot muzikaal talent heeft!

mooie dame , heer costello en prachtige muziek , soms wat te jazzy voor mij , maar toch sterk

Net de sacd gedownload en dat geniet echt mijn voorkeur. Heel veel muziek zou zoveel beter klinken in 5.1 ipv het ouderwetse stereo.

In tegenstelling tot het veel te gemakzuchtige en wel heel erg easy listening klinkende The Look of Love van drie jaar eerder, klinkt dit album wel aanvaardbaar. Al zal ik nooit wennen aan haar koele stemgeluid, Diana Krall weet zich hier wel gesteund door goede musici. Met name Anthony Wilson (gitaar) en Peter Erskine (drums) vielen me in gunstige zin op. Goede songs ook, o.a. van Mose Allison (Stop This World), Joni Mitchell (Black Crow), en diverse songs waar Elvis Costello de hand in had. Hoogtepunt vind ik Temptation van Tom Waits.

Diana Krall's werk wordt zeer, zeer sterk gewaardeerd door audiofielen die haar (SA)CD's en LP's gebruiken om gebreken respectievelijk "perfectie" te kunnen opmerken in hun systeem. Bezoek een audio speciaalzaak en ook daar zult u tijdens demo's niet tevergeefs naar een schijfje van Krall zoeken.
Met andere worden; qua productie zit het met haar oeuvre meer dan goed.
Ofschoon ik veel over Krall heb gelezen in fora is het me tegelijkertijd opgevallen dat de muzikaliteit van het werk zelden wordt benoemd, laat staan geroemd.

Zelf ervaar ik de vocaliste Krall over het geheel genomen, en ja ik heb inderdaad diverse albums beluisterd, als eendimensionaal. Alles lijkt hetzelfde te klinken, zonder echte bezieling en passie.
Zelfs het nummer "temptation", wat op zichzelf veel potentie heeft, klinkt voor mij niet overtuigend.
Jammer, want Krall laat keer op keer horen dat zij een technisch begaafde zangeres is. Echter, jazz (muziek in het algemeen) zonder spanning, emotionele gelaagdheid is voor mij als cola zonder prik. Wat dan rest is een plakkerige zoet goedje dat afkeer oproept.
Voor hen die wel van Krall kunnen genieten ben ik blij, want zij kunnen hun muziek in nagenoeg de best mogelijke geluidskwaliteit beluisteren. Zeker in deze tijd van gecomprimeerde bestanden, bedoeld om goed te laten klinken op lifestyle audioproducten, helaas verre van een vanzelfsprekendheid.................