Recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Teenage Fanclub - Nothing Lasts Forever - dekrentenuitdepop.blogspot.com
Teenage Fanclub bestaat inmiddels bijna 35 jaar, maar de Schotten laten op hun nieuwe album Nothing Lasts Forever horen dat de zeer aangename en meestal zonnige gitaarpop van de band nog best even mee kan
Zo goed als in de jaren 90 is Teenage Fanclub misschien niet meer, maar de laatste paar albums van de band vielen zeker niet tegen. Het deze week verschenen Nothing Lasts Forever vind ik weer net wat beter dan zijn directe voorgangers. Heel veel veranderd is er overigens niet, want de band uit Glasgow maakt nog altijd de muziek die het ook in haar beginjaren maakte. Muziek die zich flink heeft laten beïnvloeden door bands als Big Star en The Byrds, maar Teenage Fanclub is zeker niet in het verleden blijven hangen. De zomer van 2023 is misschien voorbij, maar dankzij het aangename Nothing Lasts Forever schijnt de zon voorlopig nog wel even.
De Schotse band Teenage Fanclub bestaat al sinds het eind van de jaren 80, maakte haar beste albums gedurende de jaren 90, maar is ook in het huidige millennium goed voor een aantal prima albums. Het zijn albums die misschien net iets achterblijven bij topalbums als Thirteen uit 1993, Grand Prix uit 1995 en Songs From Northern Britain uit 1997, maar heel groot zijn de verschillen in kwalitatief opzicht niet.
Ook in muzikaal opzicht is Teenage Fanclub een behoorlijk constante band, want de band uit Glasgow laat zich al sinds haar beginjaren beïnvloeden door legendarische bands als Big Star, The Byrds en Buffalo Springfield, al hebben de songs van de band ook altijd wel een eigenzinnig en eigentijds Schots tintje.
Teenage Fanclub heeft de afgelopen vijf jaar te maken gehad met de nodige tegenslagen. Zo hield Gerard Love, lid van het eerste uur en een van de drie songwriters van de band, het in 2018 voor gezien en had Norman Blake, een van de andere songwriters van de band, op het in 2021 verschenen Endless Arcade nog veel last van het einde van zijn huwelijk, waardoor de muziek Teenage Fanclub wat minder zonnig en zorgeloos klonk dan in het verleden.
Op het deze week verschenen Nothing Lasts Forever klinkt de muziek van de Schotse band gelukkig weer als vanouds. Ook op haar twaalfde album eert de band uit Glasgow haar muzikale helden uit het verleden en bouwt het voort op de beste albums uit haar eigen oeuvre. Het levert een album op dat vol staat met heerlijk melodieuze songs en het zijn nog altijd songs vol zonnestralen.
Teenage Fanclub maakt ook op haar twaalfde album muziek die wordt gedomineerd door mooie gitaarlijnen, door een aangenaam dromerige sfeer en door fraaie zang en zo nu en dan aansprekende harmonieën. De band heeft ook dit keer een beroep kunnen doen op de van Gorky's Zygotic Mynci bekende Euros Childs, die tekent voor keyboards en bijdraagt aan de harmonieën, maar binnen Teenage Fanclub draait nog altijd veel om Norman Blake en Raymond McGinley, de zangers, gitaristen en songwriters van de band. De twee zijn ook op Nothing Lasts Forever weer in uitstekende vorm, want een slechte song kom je niet tegen op het nieuwe album van de band.
De criticus zal beweren dat Teenage Fanclub, buiten een hier en daar opduikende saxofoon en incidenteel wat zweverige keyboards, wel erg vertrouwt op het geluid uit het verleden, maar dat doet de band uit Glasgow eigenlijk al sinds haar beginjaren. Voor muzikale vernieuwing ben je bij Norman Blake, Raymond McGinley en de andere leden van de band aan het verkeerde adres, maar de kunst van het schrijven van de tijdloze popsongs die Teenage Fanclub maakt moet zeker niet worden onderschat.
Het is deze week de week van de herfstalbums, maar als we het KNMI mogen geloven komen er nog wat mooie zomerse dagen aan. Het zijn dagen waarop de aangename klanken en de melodieuze songs van Teenage Fanclub nog net wat beter tot zijn recht komen. Er komt vast een moment dat de Schotse band niets meer toevoegt aan haar beste albums uit de jaren 90, maar dat punt heeft Teenage Fanclub wat mij betreft nog niet bereikt op het bijzonder aangename Nothing Lasts Forever, dat ik toch weer net wat hoger aan sla dan het vorige album van de Schotse band. Erwin Zijleman