menu

Teenage Fanclub - Nothing Lasts Forever (2023)

mijn stem
3,55 (22)
22 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock / Pop
Label: Merge

  1. Foreign Land (3:54)
  2. Tired of Being Alone (4:43)
  3. I Left a Light On (3:34)
  4. See the Light (3:22)
  5. It's Alright (3:48)
  6. Falling Into the Sun (3:13)
  7. Self-Sedation (3:20)
  8. Middle of My Mind (3:17)
  9. Back to the Light (3:06)
  10. I Will Love You (7:06)
totale tijdsduur: 39:23
zoeken in:
avatar van Poles Apart
Liefst 3 nummers met "Light" in de titel. Het zal dus vast geen donker album zijn.

Foreign Land


avatar van EttaJamesBrown
4,0
Het klinkt als een warm bad. Heb nu al zin om er in oktober in te gaan dompelen. Oosterpoort that is

avatar van erwinz
3,5
Recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Teenage Fanclub - Nothing Lasts Forever - dekrentenuitdepop.blogspot.com

Teenage Fanclub bestaat inmiddels bijna 35 jaar, maar de Schotten laten op hun nieuwe album Nothing Lasts Forever horen dat de zeer aangename en meestal zonnige gitaarpop van de band nog best even mee kan

Zo goed als in de jaren 90 is Teenage Fanclub misschien niet meer, maar de laatste paar albums van de band vielen zeker niet tegen. Het deze week verschenen Nothing Lasts Forever vind ik weer net wat beter dan zijn directe voorgangers. Heel veel veranderd is er overigens niet, want de band uit Glasgow maakt nog altijd de muziek die het ook in haar beginjaren maakte. Muziek die zich flink heeft laten beïnvloeden door bands als Big Star en The Byrds, maar Teenage Fanclub is zeker niet in het verleden blijven hangen. De zomer van 2023 is misschien voorbij, maar dankzij het aangename Nothing Lasts Forever schijnt de zon voorlopig nog wel even.

De Schotse band Teenage Fanclub bestaat al sinds het eind van de jaren 80, maakte haar beste albums gedurende de jaren 90, maar is ook in het huidige millennium goed voor een aantal prima albums. Het zijn albums die misschien net iets achterblijven bij topalbums als Thirteen uit 1993, Grand Prix uit 1995 en Songs From Northern Britain uit 1997, maar heel groot zijn de verschillen in kwalitatief opzicht niet.

Ook in muzikaal opzicht is Teenage Fanclub een behoorlijk constante band, want de band uit Glasgow laat zich al sinds haar beginjaren beïnvloeden door legendarische bands als Big Star, The Byrds en Buffalo Springfield, al hebben de songs van de band ook altijd wel een eigenzinnig en eigentijds Schots tintje.

Teenage Fanclub heeft de afgelopen vijf jaar te maken gehad met de nodige tegenslagen. Zo hield Gerard Love, lid van het eerste uur en een van de drie songwriters van de band, het in 2018 voor gezien en had Norman Blake, een van de andere songwriters van de band, op het in 2021 verschenen Endless Arcade nog veel last van het einde van zijn huwelijk, waardoor de muziek Teenage Fanclub wat minder zonnig en zorgeloos klonk dan in het verleden.

Op het deze week verschenen Nothing Lasts Forever klinkt de muziek van de Schotse band gelukkig weer als vanouds. Ook op haar twaalfde album eert de band uit Glasgow haar muzikale helden uit het verleden en bouwt het voort op de beste albums uit haar eigen oeuvre. Het levert een album op dat vol staat met heerlijk melodieuze songs en het zijn nog altijd songs vol zonnestralen.

Teenage Fanclub maakt ook op haar twaalfde album muziek die wordt gedomineerd door mooie gitaarlijnen, door een aangenaam dromerige sfeer en door fraaie zang en zo nu en dan aansprekende harmonieën. De band heeft ook dit keer een beroep kunnen doen op de van Gorky's Zygotic Mynci bekende Euros Childs, die tekent voor keyboards en bijdraagt aan de harmonieën, maar binnen Teenage Fanclub draait nog altijd veel om Norman Blake en Raymond McGinley, de zangers, gitaristen en songwriters van de band. De twee zijn ook op Nothing Lasts Forever weer in uitstekende vorm, want een slechte song kom je niet tegen op het nieuwe album van de band.

De criticus zal beweren dat Teenage Fanclub, buiten een hier en daar opduikende saxofoon en incidenteel wat zweverige keyboards, wel erg vertrouwt op het geluid uit het verleden, maar dat doet de band uit Glasgow eigenlijk al sinds haar beginjaren. Voor muzikale vernieuwing ben je bij Norman Blake, Raymond McGinley en de andere leden van de band aan het verkeerde adres, maar de kunst van het schrijven van de tijdloze popsongs die Teenage Fanclub maakt moet zeker niet worden onderschat.

Het is deze week de week van de herfstalbums, maar als we het KNMI mogen geloven komen er nog wat mooie zomerse dagen aan. Het zijn dagen waarop de aangename klanken en de melodieuze songs van Teenage Fanclub nog net wat beter tot zijn recht komen. Er komt vast een moment dat de Schotse band niets meer toevoegt aan haar beste albums uit de jaren 90, maar dat punt heeft Teenage Fanclub wat mij betreft nog niet bereikt op het bijzonder aangename Nothing Lasts Forever, dat ik toch weer net wat hoger aan sla dan het vorige album van de Schotse band. Erwin Zijleman

avatar van koosknook
4,0
Prettig en warm album. Zo eentje waar het fijn thuis komen is na een drukke, stressvolle dag.
Het lijkt er op dat Teenage Fanclub zich steeds meer toelegt op rustige, druilige close harmonie songs. Ik heb daar volledig vrede mee, omdat het gewoonweg steengoede en tijdloze muziek opleverd.

avatar van davevr
Als je experimentele, nieuwe, opwindende dingen zoekt moet je hier niet zijn. Het is wat saaie, voorspelbare muziek die als een warm bad fungeert. Mooi hoor. Warm.


avatar van deric raven
4,0
Het Schotse Teenage Fanclub shopt net als de Paisley Underground scene in de melodieuze erfenis van The Byrds en Big Star maar voegt daar een steviger grungegeluid aan toe. Teenage Fanclub ademt hoe dan ook veel meer dat zonnige Californische gevoel dan het druilerige Glasgow, en in alles distantiëren ze zich van de gelijktijdige opkomende Britpop revival.

Na de zeer succesvolle jaren negentig periode zwakt de aandacht na de eeuwwisseling wat af. Bandleden komen en bandleden gaan, de harde kern blijft met Norman Blake en Raymond McGinley intact. Er volgt een sabbatical periode waarna ze in 2016 op Here weer garant staan voor aanstekelijke indiepopliedjes en continueren ze dit met het drie jaar later verschenen Endless Arcade waarop het vertrek van bassist Gerard Love wel pijnlijk hoorbaar is. De overige zangpartijen worden nu onder het duo Norman Blake en Raymond McGinley verdeeld, wat toch wel een vervlakking in de Teenage Fanclub sound oplevert. Toetsenist Euros Childs moet nog harder aan de slag en krijgt een prominentere rol toebedeeld.

Je kan je wel voor eeuwig aan het zegevierende verleden blijven vastklampen, je kan er ook voor kiezen om vooruit te denken en oude bewandelde wegen opnieuw te betegelen. Zo staat Norman Blake er in ieder geval in. De Foreign Land retro psychedelica is de herontdekking van die kenmerkende frisheid, en geeft het herziende Teenage Fanclub weldegelijk een melancholische zware ondertoon. Alsof er een bewustwording over waakt die ze gedurende de rest van Nothing Lasts Forever wat in het spel afremt. Een bewustwording die je alleen al in de albumtitel overduidelijk terugziet. Breng de essentie in de eenvoud van de songs terug, bivakkeer niet te lang in oefenruimtes en studio’s, maar beperk dit tot een tiental effectieve opnamedagen.

Maar Nothing Last Forever is meer dan dat. De plaat belicht het diepe winterse dal waarin liedjesschrijver Norman Blake zich bevindt. Het uiteenspatten van zijn huwelijk, en de Tired of Being Alone angst om alleen in alle eenzaamheid over te blijven. Nothing Last Forever is geen verwerkingsplaat, maar het helpt natuurlijk wel als je de mogelijkheid hebt om dit gevoel te delen. Je kan mooie herinneringen vanwege de pijnlijke nasmaak ver weg stoppen, je kan deze ook documenteren en koesteren. Tired of Being Alone identificeert de levensfases met de voorbijsnellende seizoenen, de kille kou, de nieuwe start en het verlangen naar de warmte. Nothing Last Forever begeeft zich nog in het duister, maar bezoekt voorzichtig al de mogelijkheden om het licht te betreden. I Left a Light On, See the Light, Falling Into the Sun, Back to the Light en zelfs It’s Alright zijn zorgvuldig geplande verlichtende uitstapjes naar het positivisme.

Het dagelijkse licht symboliseert zichzelf vooral in het pianospel en de futuristische Falling Into the Sun krautrock synths, terwijl de nachtelijke duisternis meer bij de sobere gitaarpartijen waakt. De lichtgevoeligheid in contrast tot de zwaarte. I Left a Light On is de nog steeds geopende uitnodigende deur naar de relationele doorstart, het sprankje hoop met het verdovende roes ontvluchtende Beatlesque Self-Sedation als sleutelsong. Nothing Last Forever bouwt zich in alle stilte op, de mineurstemming vervlakt, net als de spreekwoordelijk sneeuw die in Tired of Being Alone nog vanuit de hemel in bakken omlaag valt en uiteindelijk in het zonlicht verdwijnt.

Het is misschien allemaal wat clichématig en veilig, die veiligheid staat hoe dan ook centraal in het onstabiele leven van Norman Blake, die op Nothing Last Forever overduidelijk de rol van songwriter op zich neemt. Nothing Last Forever is de helende romantiek van een stuk gelopen relatie. Komt in het afsluitende I Will Love You dit allemaal samen? Nee, zeker niet, het naar een breed uitgesponnen horizon reikend liefdesnummer geeft slechts de complexiteit van de situatie aan, maar dan wel op een meesterlijke wijze.

Teenage Fanclub - Nothing Lasts Forever | Alternative | Written in Music - writteninmusic.com

Gast
geplaatst: vandaag om 11:54 uur

geplaatst: vandaag om 11:54 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.